Inventaris

Heurnestraat (Oudenaarde)
Georiënteerde neogotische parochiekerk van 1922 naar ontwerp van architect H. Valcke met vroeger omringend ommuurd kerkhof. Aan de buitenkant beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog; toren heropgebouwd in 1941 door H. Valcke. Driebeukige neogotische basiliek, schip van vier traveeën, vijfhoekig koor met flankerende sacristie en vierkante toren boven het portaal.

Meldenstraat (Oudenaarde)
Georiënteerde kerk ingeplant op een opgehoogd terrein van de Rug van Meerse; wellicht een motte. Omringend ommuurd kerkhof, ten zuiden en oosten afgeboord door bomenrijen. Bij gebrek aan een ver doorgedreven bouwhistorisch onderzoek blijft de vroege bouwgeschiedenis voorlopig hypothetisch. Van de romaanse kerk van Doornikse breuksteen, rest de westelijke toren en misschien ook het opgaand metselwerk van de noordelijke zijbeuk en noordtranseptarm. In de 16de eeuw werd het schip herbouwd in gotische stijl. Belangrijke herstelling en vergroting van de kerk in neogotische stijl in 1871 naar ontwerp van architect Louis Minard.

Monseigneur Lambrechtstraat (Oudenaarde)
De parochiekerk gaat terug op een gebedshuis dat reeds in de 12de eeuw werd opgericht en een oudere bidplaats verving. In de loop der eeuwen werd de kerk vergroot en aangepast. Door de restauratie in de 19de eeuw verkreeg de kerk een dominant neoromaans karakter. Ten zuiden van de kerk, op het kerkhof, staat de imposante grafkapel van Monseigneur Lambrecht uit 1891. De kapel werd opgetrokken in neoromaanse stijl naar ontwerp van architect S. Mortier met J. De bosschere uit Heusden als architect-aannemer.

Mullemstraat (Oudenaarde)
Georiënteerde kerk met in kern romaanse kruisingstoren. Kerkhof met witgeschilderde bakstenen kerkhofmuur met in het midden, zowel aan de kerkhofzijde als de straatzijde, een calvarie kruisbeeld. De stichtingsdatum van de kerk is onbekend maar wordt gesitueerd in de 12de eeuw. De oorspronkelijke romaanse kerk werd aangepast circa 1615-1625 met de bouw van het koor, kapel en schip. In 1952 werd door architect H. Vaerwyck-Suys de toren gerestaureerd. Deze werd volledig afgebroken en heropgebouwd met de oude stenen.

Oudstrijdersstraat 111 (Oudenaarde)
In oorsprong oudste bidplaats van de vroegmiddeleeuwse villa Ehinham, domein gelegen op Ename en Nederename en aldus moederkerk van de drie kerken die in de 10de tot 11de eeuw binnen het domein werden opgericht. De aanvankelijk kleine eenbeukige romaanse kerk zou al voor 973 opgericht zijn. Toevoeging van gotische westtoren in de 14de tot 15de eeuw. In 1939 echter werd de kerk aanzienlijk vergroot in neoromaanse stijl volgens plannen van architect H. Valcke van 1937 en sindsdien omgekeerd georiënteerd. Voorheen kleiner ovaalvormig ommuurd kerkhof. Calvariekapel achterin het kerkhof deel uitmakend van de kerkhofmuur.

Gistelsesteenweg 2 (Oudenburg)
Parochiekerk van Westkerke. Georiënteerde hallenkerk met vroeggotische viering- of middentoren en neogotisch schip.

Oude Brugseweg (Oudenburg)
Archeologische site op de plaats van de verdwenen Sint-Michielskerk, gekenmerkt door een kunstmatige verheffing in het landschap of "kerkheuvel", in de loop der eeuwen opgehoogd door onder meer  de puinlaag van de vroegere gebouwen en de vele bijzettingen op het toenmalige kerkhof.

Oudekerkstraat 8 (Oudenburg)
Voormalige Sint-Eligiuskerk, overgebleven gedeelte van een in oorsprong romaanse, georiënteerde en transeptloze basilicale kerk. Apsis, koor, sacristie en middentoren zijn gerestaureerd, terwijl de middenbeuk met overblijfselen van de westgevel en scheiboogarcades zijn geconserveerd als ruïne. Centraal gelegen in een trapeziumvormig kerkhof, ommuurd en aan Oudekerkstraat omzoomd met populierenrij.

Loostraat 1 (Oudsbergen)
De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van twee traveeën, een vierkante, voorstaande westtoren, en een koor van twee rechte traveeën met driezijdige sluiting. Mergelstenen schip op plint van breuksteen, voornamelijk Maaskeien, met hardstenen afwerking.

Brusselsesteenweg (Overijse)
Barokke bedevaartkerk uit de 17de eeuw gelegen in het gehucht Jezus-Eik. In de 17de eeuw was het kleine gehucht nog volledig omgeven door het Zoniënwoud. Vandaag ligt het aan de grens van het woud. Tegen het koor ten zuidoosten aangebouwde rectorswoning, later pastorie. De woning vormt één geheel met de kerk sinds midden 17de eeuw. Ten noorden van de kerk voormalig, deels ommuurd, kerkhof met enkele bewaarde grafstenen.