Inventaris

Schalkhovenstraat 38a, 40, 40a (Bilzen-Hoeselt)
Gebouwen van de voormalige brouwerij De Es die zich hier in de jaren 1950 vestigde.

Windmolenstraat (Bilzen-Hoeselt)
Ruïneuze resten van een bakstenen windmolenromp. De inplanting van een windmolen op deze plaats is oud.

Zangerheistraat 101 (Bilzen-Hoeselt)
Verwaarloosd en deels verdwenen park in vroeg landschappelijke stijl uit de eerste helft van de 19de eeuw, met gesloopt kasteel, maar behouden aanhorigheden en oranjerie van 1857 en bewaarde waterpartijen.

Zangerheistraat 22-24 (Bilzen-Hoeselt)
Watermolen op de Molenbeek. De inplanting is oud. In zijn huidige vorm kan het gebouw een oude kern hebben, doch deze is niet meer te bespeuren; het is een volledig constructie uit de tweede helft van de 19de eeuw in eclectische stijl en complexe vorm.

Blankenberge, Uitkerke (Blankenberge), Wenduine (De Haan), Nieuwmunster, Zuienkerke (Zuienkerke)
Dit gebied omvat de landschappelijke overgang van het strand, de duinen en de Uitkerkse Polder. De zandvlakte van het strand heeft golfbrekers. De duinen vormen een markante reliëfstructuur met soms een lage helmgrasbegroeiing en struweelranden. De Uitkerkse Polder is een sinds de middeleeuwen in gebruik genomen polder met reliëfrijke zilte graslanden en talrijke sporen van ontvening, kleiontginning en vroegere bewoning. Er komen ook nog meerdere oude hoeven voor. De polder is doorsneden door talrijke zwinnen en vaarten. De Blankenbergse Dijk vormt een opvallend middeleeuws dijkrelict. De panoramische zichten naar de zee en naar het binnenland bieden weidse vergezichten.

Blankenbergse Dijk 87 (Blankenberge)
Als site alsdusdanig reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778) en 19de-eeuwse kaarten. Hoeve met losse bestanddelen onder pannen zadeldaken, L-vormig rondom het erf geschikt. Ten westen van het erf, beeldbepalend boerenhuis deels van twee bouwlagen, aansluitend bij het langgestrekte type tengevolge van de aansluitende stalling en maalderij.

Bocholt (Bocholt), Bree (Bree), Kinrooi, Molenbeersel (Kinrooi)
De vallei van de Abeek en het Stamprooierbroek waren tot de tweede helft van de 19de eeuw grotendeels moeras en in gemeen gebruik. Door de aanleg van het afwateringskanaal de Lossing, in combinatie met talrijke afwateringsgrachtjes, probeerde men het gebied te ontwateren voor land- en bosbouwdoeleinden. Ook werd er turf gewonnen in het gebied en waren er viskweekvijvers aanwezig. Later werden nog verschillende ingrepen gedaan in functie van het productief gebruik van de gronden. Momenteel bevinden zich centraal in het gebied hoofdzakelijk laagveenmoerassen, meestal omzoomd door wilgenstruwelen. Verder komen er vochtige en meestal verruigde weidepercelen voor en elzenbroekbossen en eikenbossen. Ook zijn er her en der heiderelicten. Aan de rand van het broek liggen veel weilanden. Ook komen er op de drogere gronden akkers voor.

Bocholt, Reppel (Bocholt), Bree (Bree), Ellikom (Oudsbergen), Grote Brogel (Peer)
De Abeek sneed een smalle vallei uit in het Kempens Plateau. De vallei geeft het stramien aan waarlangs de vestigingen plaatsvonden en vormt hier een smal lint tussen Reppel en het gehucht Over de Beek. Landschappelijk is zij ook de verbinding tussen het kleinschaliger landschap op het plateau en het natter en open grasland- en akkerbouwgebied in de Vlakte van Bocholt. Tot begin 20ste eeuw werd in de Abeekvallei turf gestoken, waarvan sommige turfputten zijn overgebleven en ontwikkeld tot moerassige plaatsen. Er kwamen ook bevloeide, zogenaamde waterbeemden voor. Op de beek lagen tal van watermolens. Reppel is één van de oudste dorpen van de streek. De in 1930-35 afgesneden kanaalarm vormt een ecologisch en landschappelijk waardevol geheel met zijn statige bomenrijen en houtkanten langs de jaagpaden.

Binkermolenstraat 1 (Bocholt)
Watermolen van het middenslagtype op de Abeek. Deze molen was de banmolen van de heer van het aanpalende Gerdingen en Nieuwstad bij Bree. Eerste vermelding in 1437. Beboste beekvallei en historische toegangsweg.

Dorpsstraat 53 (Bocholt)
Gebouwencomplex waarvan het oudste gedeelte het woonhuis schijnt, met een haaks, op de voorgevel aansluitend dienstgebouw. Hoewel het dienstgebouw mogelijk een oude kern heeft, dateert het huidige uitzicht eveneens uit de 19de eeuw.