Inventaris

Boekhandelstraat 2, Grote Markt 8-9, 8A, Naamsestraat 3 (Leuven)
Het laatgotische stadhuis van Leuven werd gebouwd tussen 1439 en 1469. Het voorste huis met de rijk versierde gevel aan de Grote Markt is een deel van een groter gebouwencomplex tussen de Naamse- en de Muntstraat.

Bondgenotenlaan 130 (Leuven)
Rijhuis van drie bouwlagen en twee traveeën onder gecombineerde zadelbedaking, ontworpen door architect C. Herpoel en gedateerd 1895.

Bondgenotenlaan 33, Vital Decosterstraat 10A (Leuven)
Naar ontwerp van architect A. Vanden Eynde opgetrokken afgeschuind hoekpand met de Vital Decosterstraat, gedateerd 1921. Wederopbouwarchitectuur met neotraditionele vormgeving in combinatie met eigentijdse elementen.

Brusselsestraat 14 (Leuven)
Handelspand dat werd opgetrokken naar ontwerp van A. Devos en in de gevel zowel 1920 als 1921 gedateerd is. Vier bouwlagen hoog breedhuis, met een gevel in overwegend neotraditionele stijl.

Charles Deberiotstraat 32-34 (Leuven)
Eclectisch ensemble dat gebouwd werd in opdracht van professor dokter Henri de Dorlodot en bestaat uit zijn woning en een museum met latere uitbreiding.

Collegeberg 4, 8, Krakenstraat 3 (Leuven)
Universitair instituut dat genoemd werd naar de familie Spoelberch de Lovenjoel die de nodige fondsen aan de universiteit schonk waarmee in 1912 het U-vormige, door V. Lenertz ontworpen complex, opgetrokken werd.

Dekenstraat 3 (Leuven)
In 1920 in opdracht van de Gilde voor Ambachten en Neringen gebouwd naar ontwerp van J.F. Piscador.

Diestsevest 58, 58A (Leuven)
De woning met atelier die beeldhouwer Roemaet in 1903 door V. Lenertz liet bouwen is ingeplant op een vrij breed en diep perceel halverwege de Diestevest.

Erasme Ruelensvest 155 (Leuven)
Vrijstaande neotraditionele villa gebouwd in 1926-1927 en ontworpen door de Leuvense ingenieur-architect Emile Goethals, gelegen in een ruime ommuurde tuin met serre.

Geldenaaksebaan 277 (Leuven)
Het Sint-Albertuscollege werd in 1936 opgetrokken in opdracht van de orde van de karmelieten. De site, pas in gebruik genomen in 1949, omvatte reeds van bij de bouw een verdeling in klooster- en onderwijsgebouwen, gericht op het huisvesten en het onderwijzen van leden van de orde. De gebouwen uit het interbellum worden gekenmerkt door een historiserende bouwstijl met neoromaanse stijlkenmerken. Dit is typerend voor de kloosterarchitectuur in het Leuvense van en bijgevolg mogelijk naar ontwerp van Theo Van Dormael. In de jaren 1960 werd een uitbreiding in expo-stijl toegevoegd ten noordwesten van de aanvankelijke kloostergebouwen. Ten gevolge van de recuperatie van bouwonderdelen, waaronder ‘glulam’-dakspanten, afkomstig van de Wereldtentoonstelling van 1958 ontstond stilistisch een groot contrast tussen beide gebouwen.