Inventaris

Brugsesteenweg, Vliegveldweg (Pittem)
Bij een graslandperceel dat op de kaart van Vandermaelen (circa 1850) nog als bos werd ingetekend staat aan de noordoost-, zuidoost- en zuidwestzijde een oude houtkant. Mogelijks is de houtkant ontstaan uit de bosrand. Dit relict heeft de tand des tijd doorstaan en is op meerdere plaatsen onderbroken. Het omrandt een groot deel van het huidige graslandperceel. De locatie is hooggelegen in het landschap en sluit dicht aan bij de VRT-zendmastinstallatie van Egem. Ook in de nabije omgeving komen nog fragmenten van oude bosrandbegroeiingen voor, maar deze zijn minder uitgesproken.

Nieuwgrachtstraat (Sint-Lievens-Houtem)
Langs de Smoorbeek is er een uitgestrekt hakhoutperceel aanwezig. Het hakhout is nog representatief en is recent nog als dusdanig in gebruik geweest. Het hakhoutbos heeft een sterk gemengd assortiment met esdoorn, els, haagbeuk, meidoorn, es en eik. In het hakhout is een jonge aanplanting gerealiseerd met canadapopulier. Het is een laag gelegen perceel dat op de Ferrariskaart als vijver werd weergegeven. Het was een onderdeel van de vijverpartijen aansluitend bij de historische pastorie van Zonnegem.

Weg van Alt Hoeselt naar Tongeren (Tongeren)
Vanaf de twee kruislinden bij de verbindingsweg tussen Henis en ’s Herenelderen loop in noordelijke richting een holle weg. Dit is de oude weg van Alt Hoeselt naar Tongeren die nu als wandelweg in gebruik is. De taluds zijn voorzien van houtkanten met nog duidelijke sporen van traditioneel hakhoutbeheer.

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De houtkant langs de spoorlijn Antwerpen-Tongeren-Visé-Aken is een mooi voorbeeld van een traditioneel hakhoutbeheer. De gemengde houtkant op talud bestaat uit hakhout van gewone es, hakhout van wilg, gewone esdoorn, roos, zoete kers, gewone hazelaar, meidoorn en haagbeuk. De houtkant werd aangeplant als erosiebestrijding.

Bounder (Voeren)
De gemengde houtkant staat op de berm van een holle weg die reeds op de Kabinetskaart van de Ferraris ingetekend was. De weg loopt hier parallel met een zijbeek van de Gulp. Net ten oosten van de houtkant mondt deze zijbeek uit de de Gulp en kruist de weg de beek. De weg loopt richting de spoorlijn. Op de 19de- en 20ste-eeuwse topografische kaarten staat de houtkant bij de holle weg langs de beek telkens ingetekend. De houtkant bestaat uit opgaande en geknotte zomereiken. De geknotte zomereiken hebben een omtrek tot 240 cm (gemeten op 150 cm). Knotbomen van gewone haagbeuk met omtrek tot 250 cm (gemeten op 150 cm) en hakhout van gewone hazelaar komen voor. Opgaande bomen en knotbomen van gewone es met omtrek tot 270 cm (gemeten op 150 cm) en knotwilgen met omtrek tot 390 cm (gemeten op 150 cm) zijn andere karakteristiek soorten van de houtkant.

Hagelstein (Voeren)
De oude uitgedunde kaphaag staat op de perceelsgrens van een bos en een weiland. De kaphaag bestaat hoofdzakelijk uit geknotte haagbeuken. Er is een bijmening met onder andere gewone hazelaar, boswilg, opgaande zomereik en hulst. Meidoorn is aanwezig als veekeringshaag.

Hagelstein, Mabrouck (Voeren)
Gemengde houtkant van onder andere gewone hazelaar, gewone es en zwarte els die de spoorwegbedding van de voormalige lijn 38 begeleidt. Spoorlijn 38 is een voormalige Belgische spoorlijn in het Land van Herve die van Chênée tot Blieberg loopt. Het tracé van de spoorlijn is reeds gemarkeerd op de topokaart van 1873, en werd eind 19de eeuw effectief aangelegd. Op de topokaart van 1904 verschijnt de spoorlijn met de steile beplante taluds. De spoorlijn is in 1992 opgebroken en doet nu dienst als fiets- en wandelpad.

Kloosterhofstraat (Voeren)
De houtkant op talud staat op een perceelsgrens. Hij bestaat uit veel gewone esdoorn, hakhout van gewone haagbeuk, meidoorn en berk. Merkwaardig is een op stam gezette gewone vlier met een omtrek van 94 cm.

Komberg (Voeren)
De houtkant op graften tussen weilanden bestaat uit veldesdoorn, gewone hazelaar, knotbomen van gewone es en zomereik.

Mabrouck (Voeren)
De houtkant staat op het talud van de weg Mabrouck. Deze weg is opgehoogd met aan beide zijden steil naar beneden hellende taluds. Enkele tientallen meters meer zuidelijk loopt langs het oude wegtracé, nu gemarkeerd door een meidoornhaag, de grenslijn tussen Vlaanderen en Wallonië. Het oude wegtracé werd vermoedelijk eind de 19de eeuw noordwaarts verschoven bij de aanleg van spoorlijn 38. Aan beide zijden van de weg komen hakhoutstoven voor. De meest voorkomende soorten in deze houtkant zijn gewone hazelaar, meidoorn, hakhout van gewone es en zoete kers en zomereik.