Inventaris

Oosse 14-16 (Oudenaarde)
Vrij omvangrijk bakstenen gebouwencomplex palend aan de Oossebeek. Ten noorde, gekasseide inrit en overzolderde toegangspoort in bakstenen gebouw onder pannen schilddak van circa 1900. Boerenwoning van zeven traveeën onder zadeldak van circa 1900. Ten oosten, uitbreiding uit midden 19de eeuw. Aan de Oossebeek palend bedrijfsgebouw van twee verdieping met in noordelijk deel geïncorporeerde watermolen, naast de hoevepoort. Korenwatermolen bestemd voor bemaling van het veevoeder van het bijbehorend landbouwbedrijf. Verder nog dwarsschuur en bakhuis. In de omgeving van de watermolen liggen weilanden en twee boomgaarden met een meidoornhaag.

Pladutse 7 (Oudenaarde)
Grote vierkante semigesloten hoeve uit het derde kwart van de 19de eeuw op oudere kern. Bedrijfsgebouwen in U-vorm onder doorlopend zadeldak rondom vierkant gekasseid erf. Nabijgelegen watermolen en maalderij Nedermolen. Baksteenbouw van twee bouwlagen met verdieping onder het maaiveld, onder zadeldak; voormalige olie- en korenmolen, reeds vermeld in 1574, in 1885 in omvang verdubbeld; vrijstaande bakstenen schoorsteen van de vroegere stoomketel van de olieslagerij. Relict van omwalling bij de hoeve. Agrarische omgeving.

Sint-Salvatorsstraat 5 (Oudenaarde)
Achterin staand vrij hoog rechthoekig bakstenen gebouwtje van twee traveeën diep, onder zadeldak, voorheen horend bij de Sint-Salvatorsabdij. jKorenwatermolen, opgericht vermoedelijk in de jaren 1870, partieel verscholen achter elektriciteitscabine van circa 1925. Resten van achter aangebouwd L-vormig bakstenen landelijk bedrijfsgebouw uit de tweede helft van de 19de eeuw, vroeger onderdeel van de grote hoeve met brouwerij, stokerij en maalderij.

Watermolenstraat 3 (Oudenaarde)
De Nonnenmolen was een graanmolen; in 1578 vermeld als koren- en oliemolen. In 1580-1582 totaal vernield en volledig heropgebouwd in 1586. Geheel van boerenwoning tegen molengebouw met watermolen, alleenstaande dwarsschuur en ten zuiden, bakhuis op eiland. Bakstenen vleugel uit de tweede helft van de 18de eeuw op gepikte plint onder zadeldaken met molengebouw en boerenwoning. Boerenwoning van één vooruitspringende + zes traveeën en één bouwlaag, naar verluidt gedateerd 1614 op binnendeuromlijsting. De Markebeek slingert nog steeds tussen akkers en weilanden en wordt begeleid door een bomenrij.

Westerring 72 (Oudenaarde)
Bakstenen korenwindmolen gelegen in het noordoosten van Mullem, aan de voormalige spaarvijver gevoed door de Molenbeek met bijhorende molenaarswoning. De stellingmolen werd gebouwd in 1903 door molenaar Emiel Thomaes-Walraet. Ten zuidwesten van de molen ligt het molenhof dat gebouwd werd rond 1860 en in 1950 werd heropgebouwd.

Zwadderkotstraat 2 (Oudenaarde)
Gelegen naast de Oossebeek; vroegere cirkelvormige spaarvijver ten zuiden opgevuld en nu begroeid met bomen. In oorsprong zeer oude molen. Sinds begin 19de eeuw korenwatermolen en waarschijnlijk toen aangepast. Vernieuwd in 1868 en gedeeltelijke afbraak in 1882. Alleenstaand molengebouw van gewitte baksteen onder zadeldak, aangepast aan zijn nieuwe bestemming. Beboste beekvallei met rondom open akkers en weilanden.

Klemskerksestraat 5 (Oudenburg)
Hoeve met 18de-eeuwse kern met deels volledig vernieuwde losse bestanddelen. Voormalig boerenhuis en achtzijdige laat 19de-eeuwse achtzijdige rosmolen zijn nog bewaard.

Massenhoveslag 2 (Oudenburg)
De "Van Massenhoeve" is een nog steeds bedrijvige polderhoeve, gericht op veeteelt die zeker tot de 17de eeuw teruggaat. Ze heeft haar naam te danken aan de 19de-eeuwse eigenaars, de vermogende landbouwersfamilie en grootgrondbezitters Van Massenhove.

Noordstraat 1 (Oudenburg)
De romp van de Waere- of Vandammemolen gaat terug op een bakstenen bergmolen van 1835. Deze koren- en oliewindmolen verving een 17de-eeuwse houten molen.

Ossenweg (Oudenburg)
De Witte Molen of Roksemmolen is gelegen op een kruispunt van oude wegen, in een landelijke omgeving nabij de grens met Bekegem. De stenen bergmolen is enkel nog ingericht als korenmolen, maar er zijn sporen bewaard van de vroegere olieslagerij. In 1843 verving de Witte Molen - een verwijzing naar de witgekalkte molenromp - een houten staakmolen. De bergmolen of grondzeiler is gelegen op een deels omhaagde molenberg.