Inventaris

Erembodegem (Aalst), Hekelgem, Teralfene (Affligem), Denderleeuw, Welle (Denderleeuw)
De Wellemeersen en Kapellemeersen situeren zich op grondgebied van Welle en Erembodegem. Het is een voormalig hooiweidegebied met strookvormige bospercelen, aan beide zijden van de Dender gelegen. In de 20ste eeuw werden de hooiweiden door populierenaanplanten vervangen. De Sint-Amanduskapel met bron, aan de top van een steile helling ten oosten van de Kapellemeersen gelegen, groeide tot een bedevaartsoord uit.

Moerbeke, Overboelare, Viane (Geraardsbergen), Galmaarden (Pajottegem)
De Markvallei situeert zicht ten zuiden van Geraardsbergen. Hydrografisch behoort de vallei tot het bekken van de Dender. Ze ligt in een zachtgolvend leem- en zandleemgebied. Ondanks de rechttrekking van de Mark in de jaren 1970 loopt in de vallei nog een oud meanderend systeem dat in het centrum van de bedding 150 tot 200 meter breed is. De Markvallei is een natuur- en reservaatsgebied en is grotendeels onbebouwd. Het bodemgebruik in de Markvallei is voornamelijk op land- en bosbouw gericht. Hooilanden bedekken een grote oppervlakte langs de Mark. Bosbouw komt voornamelijk voor onder de vorm van hakhoutpercelen en strookvormige populierenaanplanten.

Duras, Gorsem, Runkelen, Sint-Truiden, Wilderen (Sint-Truiden), Zoutleeuw (Zoutleeuw)
Het kasteeldomein van Duras is een uitgestrekt landgoed van circa 134 hectare in het zachtglooiende vochtig-Haspengouw ten noordwesten van Sint-Truiden. Door zijn ontstaan, evolutie en bestanddelen is het uitzonderlijk en bepalend voor de inrichting en organisatie van het landschap.

Schaffen (Diest), Halen, Zelem (Halen), Lummen, Meldert (Lummen)
De benedenloop van de Zwarte Beek vloeit vanaf Meldert (Lummen) in zuidwestelijke richting, om voorbij Zelem (Halen) op te gaan in de vallei van de Demer. De beek kronkelt hier tussen steeds hogere getuigenheuvels. De Zwarte Beek is nog één van de zeldzame waterlopen die haar natuurlijke meandering behouden heeft. Behalve de heuvelruggen komt ten zuiden van de vallei een aantal depressies voor: de Goren, Gorenbroek, Lange Beemden, Bakelbroek, de Leunen en het Rotbroek. Rond het straatdorp Zelem is het landschap aantrekkelijk en gevarieerd met gave vergezichten over de vallei en landschappelijk waardevolle elementen zoals holle wegen, bomenrijen en houtkanten.

Blankenberge (Blankenberge), Lissewege, Zeebrugge (Brugge)
Dit gebied omvat de strand-duinovergang tussen Blankenberge en de haven van Zeebrugge met het natuurgebied De Fonteintjes. De smalle duinplassen van De Fonteintjes zijn ontstaan als gevolg van een middeleeuwse inpolderingstechniek.

Dudzele, Koolkerke (Brugge), Damme (Damme)
Dit gebied ligt quasi volledig in het zogenaamd oudland-poldergebied en toont nog het typische grondgebruik gerelateerd aan de fysische structuur van kreekruggronden en komgronden. In het uiterste noordoosten van het gebied ligt een stuk in het zogenaamd middelland-poldergebied. Op de drogere kreekruggronden treft men nog (vooral) akkerland aan. hierop komen ook de verspreide bebouwing en de wegen voor. Hier en daar liggen enkele hoogstamboomgaarden bij de hoeves. De komgronden zijn van oudsher grasland en vertonen microreliëf. Tussen de onregelmatige weilandpercelen zijn talrijke grachtjes aanwezig. Het grasland heeft een belangrijke floristische en faunistische waarde. De dorpskern van Dudzele is opgenomen in de afbakening.

Knokke, Westkapelle (Knokke-Heist)
Deze gebied omvat de kustduinen tussen Het Zoute en Cadzand-Bad met het slikken- en schorrengebied van Het Zwin en de aansluitende Zwinbosjes, het Koningsbos, de achterliggende Oude en Nieuwe Hazegraspolder, Willem-Leopoldpolder en de fortificaties van het Oud Fort Isabella en de Cantelmolinie.

Stene, Zandvoorde (Oostende), Oudenburg (Oudenburg)
Dit gebied bevat twee krekenstelsels: de Grote Keignaertkreek en de Zoute kreek en Sluiskreek. Het landschap wordt gestructureerd door de kreken en de aangrenzende komgronden. De Grote Keignaertkreek, Zoute kreek en Sluiskreek zijn ontstaan tijdens de overstromingsfase rond het beleg van Oostende aan het begin van de 17de eeuw doordat de duinen ten oosten van Oostende doorgestoken geweest zijn. Na het beleg van Oostende polderde men de overstroomde delen terug in, maar om de havengeul open te houden had men zogenaamde spoelpolders nodig om voldoende waterdynamiek te garanderen. Momenteel staan de kreken niet meer in rechtstreekse verbinding met de zee. Nabij de kreken en hun uitlopers komt eerder grasland (meestal weiland) voor, in de komgronden eerder akkerland. De kreken bevatten brakwater wat een typische flora met zich meebrengt.

Lombardsijde, Slijpe, Westende (Middelkerke)
In dit gebied ligt een overgangszone tussen duinen en polders. Het noordwestelijke zandige gedeelte was vroeger een binnenduincomplex. Deze duinen zijn lang beïnvloed geweest door erosie en begrazing. Omwille van de voedselarme, ontkalkte ondergrond en de begrazing komt een schrale heide- en graslandvegetatie voor. De westelijke graslanden vlakbij Lombardsijde kennen nog enkele knotbomenrijen. Het zuidelijke gedeelte behoort tot de polders en ligt frequent onder akkerland. Hier zorgen talrijke sloten en grachtjes met rietbegroeiing voor de afwatering van het gebied. De Schuddebeurzebeek is de voornaamste afwateringsader voor het gehele gebied. Opgaande bomenrijen accentueren het kanaal Nieuwpoort-Plassendale. In het gebied zijn verschillende sporen van de Eerste Wereldoorlog.

Lombardsijde, Westende (Middelkerke), Nieuwpoort (Nieuwpoort)
Dit gebied strekt zich uit op de rechteroever van de Ijzer (havengeul) bij Nieuwpoort met inbegrip van het strand, het natuurreservaat Ijzermonding en de Sint-Laureinsduinen tot de bebouwing van Westende-Bad. Het gehele gebied ligt langs het vroegere Ijzerestuarium op een voormalig eiland die van het vasteland gescheiden was door een kreek die in de Ijzer uitmondde. Vóór de 12de eeuw ontwikkelde zich een duinenfront op dit schorrengebied wat bewoning mogelijk maakte. Het gebied omvat de sequentie van strand en duinen tot polder en een slikken- en schorrengebied nabij de monding. Het strand is gescheiden van de Sint-Laureinsduinen door een lage dijk, een restant van de Atlantikwall uit de Tweede Wereldoorlog.