Inventaris

Aaigem, Mere (Erpe-Mere), Haaltert, Heldergem, Kerksken (Haaltert), Herzele, Ressegem, Woubrechtegem (Herzele)
De vallei van de Molenbeek tussen Herzele en Mere heeft een heuvelig karakter doordat de vallei zich in de onderliggende Tertiaire afzettingen heeft ingesneden. Op de Molenbeek komen verschillende boven- en onderslagmolens uit de 18de eeuw voor zoals de Ratmolen met molenaarshuis en de Engelsmolen. In de vallei komen weilanden voor met perceelsrandbegroeiing maar ook bospercelen en bronbosjes die zorgen voor een gesloten karakter. Te Herzele is de vallei van de Molenbeek relatief breed met veel bocage. Hier ligt het kasteel van Herzele in een omringend park met lange eikendreef. De historische continuïteit van bepaalde delen van de Blauwbossen gaat minstens terug tot de 18de eeuw.

Sint-Antelinks, Sint-Lievens-Esse (Herzele), Aspelare (Ninove)
De valleien van de Ransbeek en Beverbeek worden gekenmerkt door historische graslandpercelen en talrijke taluds. Op de steile valleiflanken komen bossen met kwelzones voor zoals het Duivenbos dat volledig werd heraangeplant in de 19de eeuw. In de bronzone van de Ransbeek zijn nog veel oud bos-soorten aanwezig. Het gebied heeft haar historisch gesloten karakter met bomenrijen en houtkanten langs de perceelsranden bewaard. De hogere, vlakkere zones liggen onder akkerland. Hier komen heel wat historische hoeven voor zoals het Hof te Ransbeek en hoeve Tortelboom.

Ophasselt (Geraardsbergen), Steenhuize-Wijnhuize (Herzele), Sint-Maria-Lierde (Lierde), Erwetegem (Zottegem)
Centraal loopt de asymmetrische vallei van de Parkbosbeek door het gebied. De steile helling is bebost door het Hasseltbos-Parkbos, de minder steile valleihelling is door weiland ingenomen. Op de vlakke heuveltop liggen kleine kouters. Rond de graslanden komt wat perceelsrandbegroeiing voor. Sinds de 18de eeuw zijn de oppervlakte en vorm van het Hasseltbos niet meer veranderd. Rond de Parkbosbeek is het gesloten karakter van het landschap bewaard gebleven.

Alfons Van de Maelestraat, Erembodegemstraat, Frans Blanckaertdreef, Groenenbrielstraat, Kapellekensbaan, Orangeriestraat, Parklaan, Rooms-Hofstraat (Aalst)
Het Osbroek is een komvormige depressie ontstaan ten gevolge van erosie door de Dender. Hier lag oorspronkelijke een afgesneden Dendermeander die nadien opgevuld geraakte met alluviale klei en leem. In de 13de en de 14de eeuw was het Osbroek een gemeenschappelijk beweid en sterk gedegradeerd moerassig bos. Het grondgebruik was over het algemeen hooiland en er werd ook turf gestoken. Langs de graslandpercelen stonden heel wat houtkanten en bomenrijen. Het bosareaal bestond uit middelhoutbossen en bleef grotendeels stabiel. Vanaf de 19de eeuw verminderde het belang van de meersen ten voordele van bouwland en later de wijmencultuur. In de jaren 1915-1916 kocht de stad 17 ha grond in het Osbroekgebied voor de aanleg van een stadspark. Aan de zuidwestkant te Erembodegem werd in 1914 een grote landelijke villa, het zogenaamde Osbroekkasteel gebouwd.

Oordegem, Smetlede (Lede), Massemen, Wetteren (Wetteren), Serskamp (Wichelen)
De Serskampse beek heeft een diepe asymmetrische vallei uitgeschuurd met een zeer steile rechteroever. De steile hellingen zijn grotendeels bebost en hebben kwelzones met voedselarm kwelwater. Langs de beek liggen sterk gleyige gronden die naar de dorpskern overgaan in drogere zandgronden. De dorpskom van Serskamp ligt op een hoogte met rondom enkele bosgebieden. De 18de-eeuwse Serskampse bossen zijn in omvang gekrompen en bestaan nu grotendeels uit naaldhout en hoogstammig loofhout met nog sporen van hakhout. Er zijn nog schaarse fragmenten van nat en zuur elzenbroek en het lichtrijk eiken-berkenbos met overgangen naar heide.

Schorisse (Maarkedal)
Het Bos te Rijst werd vermoedelijk aangeplant op het einde van de 18de eeuw en na de kaalslag tijdens WOI opnieuw bebost tussen de beide wereldoorlogen. Het bos ligt op een naar het westen gerichte helling, die plaatselijk heel steil kan zijn. De Molenbeek vormt de westelijke grens van het bos en wordt gevoed door bronnen die ontspringen op een contactzone tussen zandige en kleiige lagen. Het grootste deel van het bos bestaat uit het Atlantische eiken-essenbos of beukenbos. Bij de bronnetjes en langs de beekjes groeit een karakteristieke bronbosvegetatie. Het bos is omgeven met weiland en akkers. Ten zuidwesten van het bos komen de Kapellen van Annoven voor, een combinatie van een grote wegkapel uit de 19de eeuw met een later toegevoegde ommegang van zeven kleine kapellen ter ere van O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën.

Landskouter, Moortsele, Oosterzele, Scheldewindeke (Oosterzele)
Het gebied wordt gekenmerkt door een golvend reliëf met zandige ruggen en meestal gesloten depressies met omhaagde weiden en talrijke percelen nat bos waaronder enkele bronbosjes. De landelijke bewoning is geconcentreerd in kleine gehuchten rondom het open kouterlandschap. De Betsberg is een tertiaire opduiking met een hoogte van 63 m en een ontginningssite van Balegemse steen. In het gebied komen enkele interessante gebouwen voor zoals het omwalde Hof ter Hulst, de korenwatermolen van Moortsele, de 18de-eeuwse jeneverstokerij Van de Velde en de kerken van Landskouter en Moortsele uit de 12de eeuw.

Beukendreef, Eenbeekstraat, Frans Heynderycxrede, Kerkkouterrede, Kerkstraat, Kromrede, Kwadenplasstraat, Volderrede, Zevensterrede (Destelbergen), Alfons Braeckmanlaan, Ledestraat (Gent)
In Destelbergen ligt een ensemble van de kastelen Te Lande, Krabbenburg, Ter Meren, Succa en Notax met hun bijhorende parken. De kastelen zijn niet alleen historisch en landschappelijk met elkaar verbonden, ook de visuele band is heel sterk. Samen met hun aanhorigheden, hoeves, waterpartijen, parken, dreven en hovingen zijn deze kastelen een typisch voorbeeld van het voorkomen van een hele reeks kleine kasteeltjes rond Gent, behorend aan de 19de-eeuwse katoenbaronnen.

Eedstraat, Gebuurtestraat, Heistraat, Hutsepotstraat, Kortrijksesteenweg, Pieter Pauwel Rubenslaan, Putstraat, Rijvisschestraat (Gent)
De kastelensite van Zwijnaarde bestaat uit een ensemble van de kastelen Reivissche, Predikherenhof, Nieuwgoed, Puttenhove en De Klosse en het park van de Ghellinck d’Elsegem. Er is een sterke visuele relatie tussen de verschillende sites onderling en via vergezichten en kasteeldreven loopt de architectuur van de gebouwen verder in het landschap. Van de relatief hoge grondwaterstand heeft men in het verleden dankbaar gebruik gemaakt om bij de kasteelsites omgrachtingen, vijvers en waterpartijen aan te leggen. Rondom de kastelen liggen relicten van het oorspronkelijke bulkenlandschap, een door knotwilgenrijen gesloten landbouwgebied waarvan de percelen werden bewerkt in het kader van het wisselstelsel. Nattere delen, in de beekvalleitjes, hebben een meer continu gebruik als grasland gekend. Een aantal kastelen heeft nog een omgrachting als relict van de middeleeuwse site met walgracht.

Dikkelvenne (Gavere)
Het kasteeldomein Baudries werd al in de 14de eeuw vermeld als leen van de heerlijkheid Gavere. In de 19de eeuw werd de kerk van Dikkelvenne herbouwd op grond van het kasteeldomein. Na het sneuvelen van de zoon van de graaf in WO I, worden in 1921 twee monumenten tegen de voorgevel van de kerkmuur aangebracht. De hoofdingang van het kasteel is gelegen in de Kerkstraat die oorspronkelijk beplant was met een rij olmen die later vervangen werden door een dubbele rij beuken. Rondom het kasteeldomein ligt een uitgebreid park met grasperken, mooie exotische boomsoorten en coniferen. Enkel het kasteel en de rechterbijgebouwen worden nu nog door de slotgracht omringd. Rond het park ligt een bos en in het noorden en oosten wordt het kasteeldomein begrensd door de valleien van de Dikvijversbeek en de Boeversbeek. Deze valleien zijn deels ingericht als grasland en liggen deels onder bos.