Inventaris

Sint-Jacobsplein 3 (Diksmuide)
De pastorie met tuin, ten oosten aansluitend bij de Sint-Jacobskerk en het kerkhof, werd heropgebouwd in 1923-1924.

Alfons Van de Maelestraat, Erembodegemstraat, Frans Blanckaertdreef, Groenenbrielstraat, Kapellekensbaan, Orangeriestraat, Parklaan, Rooms-Hofstraat (Aalst)
Het Osbroek is een komvormige depressie ontstaan ten gevolge van erosie door de Dender. Hier lag oorspronkelijke een afgesneden Dendermeander die nadien opgevuld geraakte met alluviale klei en leem. In de 13de en de 14de eeuw was het Osbroek een gemeenschappelijk beweid en sterk gedegradeerd moerassig bos. Het grondgebruik was over het algemeen hooiland en er werd ook turf gestoken. Langs de graslandpercelen stonden heel wat houtkanten en bomenrijen. Het bosareaal bestond uit middelhoutbossen en bleef grotendeels stabiel. Vanaf de 19de eeuw verminderde het belang van de meersen ten voordele van bouwland en later de wijmencultuur. In de jaren 1915-1916 kocht de stad 17 ha grond in het Osbroekgebied voor de aanleg van een stadspark. Aan de zuidwestkant te Erembodegem werd in 1914 een grote landelijke villa, het zogenaamde Osbroekkasteel gebouwd.

Schomminkelstraat 34 (Heuvelland)
De wederopbouwhoeve heeft een kenmerkende semigesloten opstelling in U-vorm. Bij deze hoeve sluit een kleine hoogstamboomgaard aan. Voor de Eerste Wereldoorlog lag de minstens 19de-eeuwse hoeve verder van de weg af. De eigenaar bouwde de hoeve na de oorlogsvernietiging noordelijker, tegen de straat, opnieuw op. De regionalistische baksteenarchitectuur sluit sterk aan bij de hoevebouw uit de tweede helft van de 19de eeuw. Ook het bakhuis refereert aan een 19de-eeuwse hoevetypologie. Het erf is toegankelijk via een ijzeren poort tussen sierlijke hardstenen pijlers.

Wolfshaegen 130 (Huldenberg)
Brabantse vierkantshoeve waarvan de huidige vormgeving teruggaat tot de eerste helft van de 18de eeuw. Het complex is nog gedeeltelijk omwald, en bevat verwijzingen naar een vroegere vakwerkbouw met losse bestanddelen, wat wijst op een oudere kern.

Juliaan Claerhoutstraat (Anzegem)
Georiënteerde dorpskerk gelegen binnen een rechthoekig ommuurd kerkhof tegrond met in het zuidoosten 17 graven van slachtoffers van het Gemenebest. In 1818 wordt de huidige laat-classicistische kerk gebouwd, ter vervanging van de in verval geraakte vroeg-gotische kerk, naar de plannen van Lodewijk Vuylsteke.

Stationsstraat 1 (Alken)
Ruime, goed bewaarde interbellumtuin bij de villa uit 1928, gebouwd voor de stichter van de Brouwerij Alken.

Trimpont 14 (Brakel)
In kern 19de-eeuwse hoevesite met losse bestanddelen, van de straat afgescheiden door een houtkant en bakstenen muur. Boerenwoning in oorsprong teruggaand op twee aanpalende boerenarbeiderswoningen. Achteraan op het erf, vlakbij een oude notelaar, staat een langgestrekt bakhuis van het samengestelde type, deels uit vakwerkbouw opgetrokken, vermoedelijk daterend uit de 19de eeuw.

Oudezakstraat 3 (Beernem)
De Sint-Lambertuskerk is uitgewerkt in een classicerende barok en is opgebouwd uit rode baksteen en blauwe hardsteen, kalkzandsteen en Euvillesteen voor de venster- en deuromlijstingen en de ornamentiek. Oudste delen van de kerk dateren van 1629-1630. Vandaag is enkel het gedeelte aan de noordzijde van de kerk behouden als kerkhof. Het is afgesloten door een bakstenen muurtje met betonnen dekstenen.

's Gravenvoeren, Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Het landschap omvat de vallei van de Veurs vanaf Krindaal en de vallei van de Voer van Sint-Martens-Voeren tot aan de westelijke staatsgrens met Nederland. Het volledige gebied van Altenbroek en het omgeving van het Hoogbos vormen de noordelijke grens. De valleigraslanden en de aanpalende grasland- en graftenrijke hellingsgronden vormen een belangrijke component binnen het landschap. De aanpalende (beboste) hellingen en plateaus hebben een samenhang met de valleien. Het landschap bevat een grote dichtheid aan punt- en lijnvorminge landschapselementen zoals houtkanten, solitaire bomen, veekeringshagen van geschoren meidoorn en holle wegen. De valleien en hellingen worden gekenmerkt door een hoge dichtheid aan historische permanente graslanden, soms met hoogstamboomgaard en vaak begrensd door houtkanten op graften of meidoornhagen. Verspreid in het landschap liggen gebouwen met erfgoedwaar

Watermolenstraat 2 (Oostkamp)
Site van de voormalige watermolen, bestaande uit de watermolen langs de Grote Beek, een vrijstaande schoorsteen en een dieper in gelegen molenaarswoonst met achterliggende schuren. Het molengebouw is gebouwd in de loop van de 19de eeuw in zeker twee fases. Onder het met platte pannen bedekte zadeldak bevinden zich de stallingen, de voormalige melkerijruimte, de maalderij en de voormalige stook- en stoommachineruimte. Het turbinehuisje dateert van 1925. De molenaarswoning is opgebouwd uit twee parallel gelegen diephuizen. Beek met sterk meanderend verloop en bomenrij. Onverharde voetweg ten oosten van de beekvallei.