Inventaris

Kinkenberg (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud van een holle weg aan de zuidelijke bosgrens van het Hoogbos. De samenstelling ervan bestaat uit Canadapopulier, hakhout van gewone robinia, zwaar hakhout van gewone es, opgaande en geknotte gewone es, hakhout van gewone hazelaar, kruisbes, gladde iep, boswilg en sleedoorn. Het hakhout van gewone es heeft een omtrek van meer dan 6 meter. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een holle weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud van de holle weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Kinkenberg (Voeren)
De gemengde houtkant staat op het talud van een holle weg. De samenstelling ervan bestaat onder andere uit hakhout, knotbomen en opgaande bomen van gewone es, opgaande zomereiken, hakhout van zoete kers, opgaande gewone robinia, iep, meidoorn, gewone kardinaalsmuts, rode kornoelje, sleedoorn en (eenstijlige) meidoorn. De hakhoutstoven van gewone es hebben een omtrek van 700 tot 900 cm. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een holle weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud van de holle weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Komberg (Voeren)
De houtkant langs het talud van de holle weg 'Komberg' loopt in noordelijke richting, en vormt tevens de westelijke grens van het beschermde landschap 'Martelberg – Graftengebied'. De houtkant bestaat uit gladde iep, hakhout en opgaande bomen van gewone es, hakhout van hazelaar, hakhout van witte paardenkastanje, knotbomen van haagbeuk en hakhout van veldesdoorn. Daarnaast komt er ook kruisbes, gewone kardinaalsmuts en roos voor.

Konijnsberg (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud tussen particuliere tuinen en de straat. De soortensamenstelling bestaat uit hakhout van veldesdoorn, hakhout van gewone es, hakhout van gladde iep, gewone kardinaalsmuts, eenstijlige meidoorn en roos. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het talud van de weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Mariahof (Voeren)
De gemengde houtkant bestaat uit opgaande gewone essen, en zwaar hakhout van es, met een omtrek van meer dan 650 cm. Zomereik komt als hakhout en opgaande bomen voor. Hakhout van gewone hazelaar en gewone esdoorn. Opgaande bomen van gewone robinia, wintereik en witte paardenkastanje. Veldesdoorn is aanwezig als hakhout en knotbomen. Meidoorn komt voor op de koppen van het talud als veekering. Kruisbes en roos zijn bijmengingen. Ruwe berk, gewone kardinaalsmuts en gladde iep zijn in de houtkant aanwezig. Er is een lijnaanplanting van Canadapopulier.

Moleke (Voeren)
De gemengde houtkant, ten noorden van de Kapel Trichterbeeldje gelegen, ligt op een talud langs de weg. Het is een beeldbepalend object dat getuigt van een welbepaalde beheersvorm uit het verleden waarbij de beplantingen werden gekapt. De gemende houtkant bestaat uit hakhout van gewone es. Andere soorten zijn zomereik, zoete kers, gladde iep en boswilg.

Moleke (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud van een holle weg. De samenstelling ervan bestaat onder andere uit hakhout, opgaande bomen en knotbomen van gewone es, gewone kardinaalsmuts, eenstijlige meidoorn, roos, kerspruim, gladde iep, zomereik, witte paardenkastanje, hakhout van gewone robinia, hakhout van gewone esdoorn en hakhout van hazelaar. De houtkant vormt een historische eenheid met een landschappelijke structuur, namelijk een talud van een holle weg. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het steile talud van de holle weg. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout en loofvoedering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Roodbos (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud langs de weg. Het hakhout en de opgaande bomen voorkomen erosie van de steile helling. Een andere functie was het produceren van brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering. De houtkant bestaat uit hakhout van gewone hazelaar, gewone es, iep (mogelijk Ulmus hollandica), opgaande bomen van gewone es, zomereik en struiken van onder andere gladde iep en meidoorn. Vanaf de topokaart van 1873 komt het wegenpatroon overeen met de huidige situatie. Het beplant talud is op alle latere topokaarten aanwezig.

Sint-Pieterstraat (Voeren)
De gemengde houtkant staat op een talud langs de Sint-Pieterstraat. Hakhout van gewone hazelaar, gladde iep, veldesdoorn en gewone es komt voor bij zoete kers, boswilg, rode kornoelje, kerspruim, sleedoorn en eenstijlige meidoorn.

Strijpen (Zottegem)
Het erf van een boerderij wordt aan de straatzijde en langs de losweg afgesloten met een geschoren olmenhaag. Aan de straatzijde is de haag ingeboet met haagliguster. Olm werd voor deze toepassing geprefereerd omwille van de zeer dichte vertakking aan de basis. Mits de haag goed onderhouden werd kon men hierdoor het kleinvee op het erf houden en werd indringing voorkomen. Olm wordt heden ten dage nog weinig aangeplant omwille van de olmenziekte. Het valt ons echter op dat de goed onderhouden scheerhagen van olm gezond zijn en niet belaagd worden door de olmenspintkever. Een verklaring is mogelijks dat de spintkever zwaarder takhout of stammen nodig heeft om zich te vestigen.