Inventaris

Bounder (Voeren)
Het hakhoutbosje bevindt zich in de vallei van de Mabroeckbeek. Het bestaat uit hakhout en opgaande bomen van zwarte els, hakhout en opgaande bomen van gewone es, opgaande bomen van gewone haagbeuk, opgaande zoete kers, gewone esdoorn en diverse natuurlijke bijmengingen. Het hakhout bestaat voornamelijk uit els en es. Op het talud langs de akker staat hazelaar.

Brabant, Commanderie (Voeren)
De houtkant bevindt zich op een talud ten oosten van het Alsbos. De gemengde houtkant tussen weiland bestaat uit hakhout van gewone es (omtrek tot 450 cm), hakhout van gewone hazelaar, eenstijlige meidoorn, hulst, opgaande zoete kers, zomereik en ruwe berk.

Commanderieshof (Voeren)
De houtkant op een talud van de holle weg bestaat uit hakhout en opgaande bomen van gewone es, hakhout van gewone hazelaar, opgaande bomen van zomereik en zoete kers en eenstijlige meidoorn op de kop van het talud als restant van een veekering met ook ruwe berk, bosrank en iep.

Heijdt (Voeren)
De gemengde houtkant bestaat hoofdzakelijk uit haagbeuk, in onregelmatige plantafstanden. Er zijn bijmengingen van knotbomen van gewone esdoorn en zomereik. Ook meidoorn, zoete kers, ruwe berk en hondsroos komen voor.

Kinkenberg (Voeren)
De gemengde houtkant bevindt zich op een talud ten zuidwesten van een hoogstamboomgaard. De soortensamenstelling bestaat uit opgaande bomen en hakhout van zomereik, hakhout van gewone robinia, gewone meidoorn, sleedoorn, roos, boswilg en ruwe berk. De houtkant werd aangeplant met een welbepaalde functie, namelijk het voorkomen van erosie en het vastleggen van het talud. Een andere functie van de houtkant was het gebruik van het hout als brand-, ambachts-, bouw- of geriefhout of loofvoerdering. Het hakhoutbeheer is een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij beplantingen werden gekapt of geknot.

Mariahof (Voeren)
De gemengde houtkant bestaat uit opgaande gewone essen, en zwaar hakhout van es, met een omtrek van meer dan 650 cm. Zomereik komt als hakhout en opgaande bomen voor. Hakhout van gewone hazelaar en gewone esdoorn. Opgaande bomen van gewone robinia, wintereik en witte paardenkastanje. Veldesdoorn is aanwezig als hakhout en knotbomen. Meidoorn komt voor op de koppen van het talud als veekering. Kruisbes en roos zijn bijmengingen. Ruwe berk, gewone kardinaalsmuts en gladde iep zijn in de houtkant aanwezig. Er is een lijnaanplanting van Canadapopulier.

Reesberg (Voeren)
Het gemengde hakhoutbosje is aangeplant in een ontginningsput bij Reesberg. Het bosje is gekarteerd op de topokaart van 1873 en blijft ook op de latere topokaarten geregistreerd. De opgaande bomen en het hakhout zijn aangeplant met als functie erosiebestrijding enerzijds, en anderzijds hadden ze als functie de productie van brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout, loofvoedering. Er komen hakhout en opgaande bomen van gewone es voor, hakhout en opgaande bomen van beuk en opgaande zomereiken. Een soortenrijke struikenlaag is aanwezig.

Reesberg (Voeren)
Deze gemengde houtkant staat op een talud tussen weilanden. Het is een restant van een groter boscomplex. De huidige houtkant is de noordoostelijke grens van een verdwenen bos. Het bos was reeds aanwezig op de Kabinetskaart van de Ferraris. Op de topografische kaart van 1873 en de latere 19de-eeuwse en vroeg 20ste-eeuwse kaarten is het bos gekarteerd. Het bos verdwijnt van de kaart tussen 1939 en 1947. De gemengde houtkant markeert een oude bosgrens. De soortensamenstelling bestaat onder andere uit opgaande bomen van gewone es en ruwe berk, hakhout van gewone hazelaar, opgaande beuk met een omtrek tot 200 cm (gemeten op 150cm).

Reesberg (Voeren)
Het hooghoutbos staat in een zeer diepe ontginningsput aan Reesberg. Het bos met een cultuurhistorische achtergrond bestaat uit opgaande bomen van ruwe berk, gewone hazelaar, hakhout en opgaande bomen van gewone es, wilde lijsterbes, zomereik, hulst, zoete kers en boswilg. Het bos staat reeds vanaf de kaart van 1872 ingetekend en komt ook op de daarop volgende topokaarten voor.

Roodbos, Rozengaerden (Voeren)
De gemengde houtkant staat op perceelsgrenzen tussen landbouwpercelen. Het noordelijk deel van de houtkant is midden de 19de eeuw een oude bosgrens, zie kaart van Vandermaelen. Tussen de kaarten van 1904 en 1939 verdwijnt het bos ten voordele van akkers en weilanden. De zuidelijke houtkant is op de Vandermaelenkaart reeds een beplante perceelsgrens tussen landbouwpercelen, dit beeld blijft op latere kaarten behouden. De houtkant bevat relicten van een kaphaag van haagbeuk. Knotbomen van es en zomereik komen voor, samen met gewone hazelaar, meidoorn en hulst. De houtkant werd aangelegd als erosiebestrijding en voor houtproductie.