Inventaris

Hoffert (Voeren)
Van op de hoofdweg in het dorp leidt een onverharde weg zuidwaarts naar een kruispunt van zes wegen bij een kapel met drie opgaande eiken. Dit kruispunt staat gekend als de Oude Linde of 'Ouw Ling'. De weg naar de kapel stijgt licht en is hier dieper ingesneden. De taluds langs de holle weg worden vooral gekenmerkt door essenhakhout en opgaande es en robina.

Altenbroek (Voeren)
Van aan de grens met Nederland leidt de weg Altembroek langs het gelijknamige kasteel en voorbij een holle weg naar het zuiden. De weg is deels ingesneden en leidt steil de helling op naar het bosgebied Schophemerheide. Ter hoogte van een wegkruis kruist de weg de hoofdweg naar Kattenrot. Deze weg vormt een van de historische toegangswegen tot het voormalige heidegebied 'Schophemerheide' en de daar ingeplante ontginningshoeven zoals zichtbaar op de Vandermaelenkaart.

Heuvelke (Voeren)
Van bij het kruispunt Oude Linde met kapel en drie opgaande zomereiken slingert een holle weg zich oostwaarts richting de Sint-Annakapel te Voeren. De weg genaamd Heuvelke is sterk ingesneden met taluds die vooral gekenmerkt worden door hazelaar, vlier, robinia en essenhakhout. De weg passeert een tweede holle weg ter hoogte van de nagelboom van 's-Gravenvoeren. Dichter bij het dorp is de weg minder ingesneden en loopt de weg tussen weilanden en boomgaarden met meidoornhagen. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen de kapel van Oude Linde en de Sint-Annakapel en loopt parallel met de hoofdweg langs de Voervallei. De weg dwars over het plateau vormde de kortste route naar het dorp en verbond twee kruispunten van wegen met elkaar.

Teuven-Dorp (Voeren)
In Teuven leidt van op de hoofdweg Teuven-Dorp een zijweg ter hoogte van een historische hoeve, nu Herberg Moeder de Gans, naar beneden. De asfaltweg gaat over in een onverhard relict van een holle weg tussen twee weilanden. De weg liep oorspronkelijk het plateau af naar de Teuvenbeek en liep een stuk door de beekbedding. Deze weg vormt een relict van de hoofdweg van Teuven naar Sinnich die aanvankelijk een bocht maakte langs enkele hoeves om vervolgens de Teuvenbeek over te steken op een doorwaadbare plek. In de tweede helft van de 19de eeuw wordt de weg naar Sinnich rechtgetrokken en geraakt de afgesneden bocht in onbruik. Het oorspronkelijke tracé is nog herkenbaar in het reliëf en in de perceelsgrenzen en wordt gemarkeerd door een houtkant op het talud. Op het talud bevindt zich bronwerking.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Ter hoogte van het gehucht Kwinten leidt op de hoofdweg naar Ulvend een onverharde zijweg oostwaarts het plateau op. Het eerste deel van de weg, hier ook gekend als 'Waterwegske', is half verhard en zeer nat ten gevolge van de Kolebron waarvan het water dwars over de weg stroomt. De weg snijdt zich dieper in en loopt als holle weg tussen bermen met hakhout van es en hazelaar, boskers en populier. Hoger op het plateau is de weg minder geërodeerd en slingert als onverharde wegel tussen weilanden met meidoornhagen en opgaande es. Hier biedt de weg open zichten op Sint-Martens-Voeren en de parochiekerk en komt uiteindelijk ter hoogte van een boomkapel weer uit bij de weg naar Ulvend. Op historische kaarten wordt deze weg weergegeven als hoofdweg van Sint-Martens-Voeren naar Ulvend. Mogelijk werd deze weg uiteindelijk opgegeven omwille van de moeilijke begaanbaarheid en natte context.

Sint-Martens-Voeren (Voeren)
Bij een splitsing van wegen in Dal leidt een onverharde weg het plateau op naar het zuidoosten. De holle weg loopt tussen taluds met hakhout van hazelaar en veel knotessen. Eens op het plateau biedt de voetweg open zichten op de omliggende akkers, weilanden en op Veurs. De onverharde weg leidt naar het Vrouwenbos en volgt hier de bosrand om vervolgens over te gaan in een bosweg die door het reservaat leidt. Deze deels holle weg vormt de historische verbinding tussen Veurs en het uitgestrekte Vrouwenbos.

Bovendorp (Voeren)
Van in het dorp leidt een smalle weg zuidwaarts het plateau op en gaat over in een onverharde holle weg met vooral hakhout van es. Deze holle weg kruist een verharde weg naar Mennekesput en passeert hier een wegkruis. De weg slingert tussen akkers en weilanden met zicht op het dorp en de kerktoren. Vervolgens loopt de weg verder het plateau op en komt samen met de hoofdweg naar de Wittekapel. Deze holle weg vormde een van de historische verbindingswegen tussen het dorp en de landbouwgronden op het zuidelijk plateau. De weg gaf ook verder aansluiting op het wegennetwerk zoals het kruispunt ter hoogte van de Wittekapel.

Mariahof (Voeren)
Voorbij het kerkhof van Sint-Martens-Voeren splitst de weg in twee. Een onverharde wegel loopt naar het zuidwesten het plateau op. De holle weg is diep ingesneden en loopt tussen taluds met gemengde houtkanten. Hoger op het plateau slingert de weg zich tussen weilanden met meidoornhagen en biedt open zichten op het plateau en de talrijke holle wegen. De weg eindigt bij een wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Teuven (Voeren)
In het centrum van Nurop leidt een asfaltweg naar beneden naar de vallei van de Gulp. De weg steekt de beek over en slingert als onverharde weg omhoog naar de beboste Nuropperberg. Deze bosweg komt uit bij de Gieveldstraat vlakbij de gelijknamige Hoeve Gieveld. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het gehucht Nurop en de ontginningshoeve Gieveld en passeerde via een voorde of doorwaadbare plaats de beek de Gulp.

Kerkhofstraat (Voeren)
Van op de weg Jolette loopt langs het kerkhof van 's-Gravenvoeren de half verharde Kerkhofstraat noordwaarts het plateau op. Deze holle weg slingert tussen weilanden en akkers en komt uit bij een kruispunt van onverharde wegen ter hoogte van een houten wegkruis. Deze weg vormde een van de talrijke onverharde veldwegen die het dorp verbonden met de noordelijk gelegen akkercomplexen. Het wegkruis markeerde het punt waar vijf van zulke wegen samenkwamen. Hier sloot de holle weg aan op een tweede veldweg die verder noordwaarts liep.