Inventaris

Bertem (Bertem), Veltem-Beisem, Winksele (Herent), Meerbeek (Kortenberg), Heverlee (Leuven)
De na de middeleeuwen gescheiden boscomplexen Bertembos en Eikenbos-Grevensbos zijn omringd door de typische Brabantse kouters. Oude verbindingswegen doorkruis(t)en het gebied met Zeventommen als knooppunt. Door zijn hoge ligging op Diestiaanheuvelruggen biedt Bertembos fraaie vergezichten langs colluviale dalletjes, droge depressies en holle wegen naar de omringende valleien van de Voer en de Molenbeek. Droge leemgronden hebben onder bos een dikke A-horizont. Langs hellingen en depressieranden dagzoomt tertiair substraat. De bosperimeter is sinds 1850 nagenoeg ongewijzigd. Sporen van een boswal en grensstenen bleven bewaard. Qua soorten en leeftijd van de boometage behoort Bertembos tot de rijkste en meest gevarieerde van de regio. De kerselaars behoren tot de oudste van België.

Landskouter, Moortsele, Oosterzele, Scheldewindeke (Oosterzele)
Het gebied wordt gekenmerkt door een golvend reliëf met zandige ruggen en meestal gesloten depressies met omhaagde weiden en talrijke percelen nat bos waaronder enkele bronbosjes. De landelijke bewoning is geconcentreerd in kleine gehuchten rondom het open kouterlandschap. De Betsberg is een tertiaire opduiking met een hoogte van 63 m en een ontginningssite van Balegemse steen. In het gebied komen enkele interessante gebouwen voor zoals het omwalde Hof ter Hulst, de korenwatermolen van Moortsele, de 18de-eeuwse jeneverstokerij Van de Velde en de kerken van Landskouter en Moortsele uit de 12de eeuw.

Pulderbos, Pulle, Viersel, Zandhoven (Zandhoven)
Het Binnenbos en omgeving, met de kasteeldomeinen Hovorst en Boutersem vormt een vrijwel intact, kleinschalig landschap, dat hier nog een uitgestrekt geheel vormt. Een aantal beken met de bijhorende valleien domineren het gebied, met daarin afwisselend open structuren (beemden, graslanden, akkers, moerassen en rietvelden) en gesloten structuren (struwelen, loof- en naaldbossen, kasteeldomeinen). Wegen, houtkanten, bomenrijen en dreven zorgen voor de verbindingen. De esthetische waarde is groot. In de ankerplaats liggen de Schoutvorsthoeve en de kasteeldomeinen Hovorst en Bautersemhof.

Heffen (Mechelen), Blaasveld, Heindonk, Willebroek (Willebroek)
Deze ankerplaats is gelegen in de gemeente Willebroek, net ten zuiden van de Rupel. Blaasveldbroek een nat gebied in de alluviale vlakte van de Rupel met landduinen en kreeg zijn huidige vorm in de vroege middeleeuwen ten gevolge van een afwisseling van veenvorming en overstromingen. Na het indijken van de Rupel, werd de vallei in cultuur gebracht. De talrijke vijvers zijn sporen van turfwinning op relatief grote schaal. De relatie tussen bodem en landgebruik en vegetatie is nog redelijk goed aanwezig en dit vochtig tot natte gebied heeft dan ook een rijke en specifieke fauna en flora. Vermeldenswaardige erfgoedelementen zijn het redelijk gave kasteeldomein in zuidwestelijke hoek, de St.-Franciscuskapel en een unieke tamme kastanje van meer dan 300 jaar oud.

Kester (Gooik), Beert, Bellingen, Bogaarden, Heikruis, Pepingen (Pepingen)
Leemgronden zijn kenmerkend in dit sterk heuvelend landschap ten zuiden van Pepingen, met holle wegen en ruggen tot 70 meter hoog en meer, met verschillende beken die tot het Zennebekken behoren. Naast Bogaarden en Bellingen omvat het afgebakende gebied ook de gehuchten Hoesnaeke, Geiling, Plutsingen, Teleweide en Terheugen. De boerderijen van waaruit in de 18de eeuw het gebied werd uitgebaat, bestaan nog en zijn nog in bedrijf. Bellingen is een landelijke dorp zonder echte kern maar met een aantal Brabantse vierkantshoeves aan de Roskambeek. Het dorpsgezicht is er de laatste 150 jaar nagenoeg niet gewijzigd. Het Moeliebos is een typisch voorbeeld van de bron- en beekbegeleidende bosjes in de leemstreek.

Schorisse (Maarkedal)
Het Bos te Rijst werd vermoedelijk aangeplant op het einde van de 18de eeuw en na de kaalslag tijdens WOI opnieuw bebost tussen de beide wereldoorlogen. Het bos ligt op een naar het westen gerichte helling, die plaatselijk heel steil kan zijn. De Molenbeek vormt de westelijke grens van het bos en wordt gevoed door bronnen die ontspringen op een contactzone tussen zandige en kleiige lagen. Het grootste deel van het bos bestaat uit het Atlantische eiken-essenbos of beukenbos. Bij de bronnetjes en langs de beekjes groeit een karakteristieke bronbosvegetatie. Het bos is omgeven met weiland en akkers. Ten zuidwesten van het bos komen de Kapellen van Annoven voor, een combinatie van een grote wegkapel uit de 19de eeuw met een later toegevoegde ommegang van zeven kleine kapellen ter ere van O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën.

Boerenkrijglaan, Driepikkelhoeveweg, Kastanjelaan, Schawijkstraat, Vaartstraat, Zakstraat (Ranst)
De ankerplaats Bos van Ranst wordt gekenmerkt door de esthetisch waardevolle afwisseling van bossen met kleinschalige landbouwgebieden en de daarbij horende historische hoeven, wegen en dreven. Het gebied vormt een goed bewaard relict van het grootgrondbezit met landbouw en later ook bosbouw met jacht. Opvallend in de ankerplaats is het domein van het kasteel Zevenbergen en de Kasteeldreef, die samen met de zuidelijker gelegen Schoolstraat de lijnrechte verbinding vormde tussen het kasteel en de Sint-Pancratiuskerk van Ranst. Het kasteel is ondertussen verdwenen. De omgrachting en bijgebouwen zijn nog wel bewaard. In de ankerplaats liggen ook de historische hoeves Gasthuishoeve, hoeve Drogenhof en Driepikkelhoeve. In het Muizenbos ligt nog een voormalige lusthofvijver met in de buurt ervan een gloriette (een prieeltje dat volledig door hagen wordt opgebouwd).

Krombeke, Poperinge, Proven, Watou (Poperinge), Westvleteren (Vleteren)
De ankerplaats is gelegen op een interfluviale kam die door talrijke dalhoofden wordt aangesneden. Tijdens de vroege middeleeuwen was de gehele kam bebost. Momenteel resten er kleinere loofboscomplexen die niet meer op elkaar aansluiten. Ze worden omringd door een mozaïek van wei- en akkerlanden. De aanwezige hoeves zijn sterk verspreid en en bestaan veelal uit enkele losstaande bakstenen gebouwen met resten van een middeleeuwse walgracht. In het gebied liggen de kasteeldomeinen De Lovie en Couthof met elk hun omringend park. In het gebied zijn nog verschillende sporen van de Eerste Wereldoorlog waaronder een legerbarak en een begraafplaats. De Sint-Sixtusabdij in het uiterste noordoosten van de ankerplaats is een trappistenabdij gesticht in 1831 waar nog steeds trappist gebrouwen wordt.

Binnenring-Drongen , Driesdreef , Oranjeboomstraat , Zandloperstraat (Gent)
Het gebied Bourgoyen-Ossemeersen bevindt zich in de alluviale vlakte van de Leie en behoort tot de Vlaamse Vallei. De riviervlakte wordt gekenmerkt door een laatglaciale Leie-arm en kronkelwaardafzettingen en stuifzandruggen zoals de Valkenhuisdonk. De Valkenhoeve dateert uit de 16de eeuw maar gaat terug op een middeleeuwse vorstelijke jachtresidentie, bekend als plaats voor het dresseren van valken. De lager gelegen gronden kwamen regelmatig onder water te staan en werden ingericht als hooiland. Deze meersen worden gekarakteriseerd door een visueel open landschap. Aansluitend ligt de open Vliegpleinkouter als relict van de uitgestrekte akkers rond Mariakerke. Om het waterverschil tussen de lage meersen en de Leie te overbruggen werd al in de 12de eeuw een hoosmolen opgericht. Vandaag is nog een achthoekige bakstenen romp zonder kap uit de 18de eeuw bewaard gebleven.

Anzegem, Gijzelbrechtegem (Anzegem), Elsegem, Petegem-aan-de-Schelde, Wortegem (Wortegem-Petegem)
Dit gebied omvat enerzijds de versnipperde boskern van het vroegere Bouvelobos gelegen op de heuvelkam van het Schelde-Leie-inteerfluvium met omgevend open akkerareaal, versneden door smalle beekvalleien en anderzijds de domeingoederen rond het Kasteel van Hemsrode. Rond de historische hoeves Ten Bulke en Hof te Bouvelo bevinden zich oude, middeleeuwse ontginningskernen. Daarnaast zijn in het gebied ook Steentijd-nederzettingen bekend. Het open en nagenoeg onbebouwd karakter, plaatselijk afgewisseld met traditioneel beheerde bossen met bronactiviteit, het waterrijke kasteeldomein van Hemsrode doorsneden door dreven, de uitgesproken hoogteligging (topzones) op de waterscheidingskam en de weidse vergezichten op zowel de Schelde- als de Leievallei vormen voorname landschapskenmerken.