Inventaris

Molenstraat 16 (Diksmuide)
De hoeve werd vernietigd tijdens de Eerste Wereldoorlog. Bij de wederopbouw werd de vooroorlogse opstelling grosso modo gerespecteerd, een aantal gebouwen werden mogelijk op de vooroorlogse fundamenten heropgebouwd, een aantal oude muurresten zijn geïntegreerd in de wederopbouw. Roodbakstenen boerenhuis op het voormalig opperhof, lang geelbakstenen schuurvolume met (dichtgemetselde) stal- en wagenhuistraveeën en voederkeuken en stal met bewaarde geelbakstenen muren van voor de Eerste Wereldoorlog.

Oostendestraat 87 (Diksmuide)
De erftoegang is gemarkeerd door hekpijlers en de kapel. De tweeledige structuur van de site bestaat uit het omwalde opperhof, minimaal teruggaand tot de 17de eeuw, met het landhuis en het niet omwalde neerhof met de stal- en schuurvleugel, en het hondenhok. Het behoud van de woning op het opperhof vormt een uitzonderlijk gegeven bij de wederopbouw. In 1920-1921 werd de stal- en schuurvleugel op het neerhof herbouwd door de Brusselse architect Hippolyte Steels. In 1923-1925 stond de Kortrijkse architect Richard Acke in voor de wederopbouw van het landhuis. De sierlijke brug met poort over de wal vormt net als de kapel van 1930 een toevoeging uit de wederopbouw. De oevers van de walgracht zijn afgeboord met oude knotbomen van wilg en populier.

Lokerstraat 49 (Heuvelland)
Imposante herenhoeve aan de voet van de Kemmelberg; jaartal 1925 in rechter stalzijgevel. Uitvoering enigszins afwijkend van het voorontwerp, echter teruggaand op de regionale 19de-eeuwse hoevebouw, zie opstelling. Rondom liggen weilanden met populierenrijen en meidoornhaag. Relicten van siertuin op binnenkoer.

Hospitaalstraat 33 (Ieper)
Historische, oorspronkelijk dubbel omwalde hoeve, aangeduid op Ferrariskaart en op Vandermaelenkaart. Reeds in de 12de eeuw gekend als melaatsentehuis; fungeerde tijdens de Eerste Wereldoorlog tijdelijk als veldhospitaal zie Brits Militair kerkhof Hospital Farm Cemetery, ten zuidwesten. Heropgebouwd met behoud van enkele oudere muurgedeelten, zie houten plankenbeschieting in de schuur, naar ontwerp van architect C. Schmidt.

Kemmelseweg 66 (Ieper)
De historische hoeve West-Bellegoed is in 1921-1923 op de vooroorlogse locatie herbouwd door de Ieperse architect Cyrille Schmidt. De regionalistische baksteenarchitectuur van de wederopbouwhoeve is erg beeldbepalend in het open akkerlandschap. De hoeve met semigesloten, vierkante opstelling is omgeven door een grotendeels bewaarde, ruime omwalling, die minstens teruggaat tot de 18de eeuw. Vanaf de straat trekken de imposante, in een tuin gelegen boerenwoning met dakvenster en wapenschild, en de chicorei-ast de aandacht.

Pilkemseweg 130 (Ieper)
Gaaf bewaarde hoeve ‘Foch farm’ uit de wederopbouwperiode, gebouwd in de jaren 1920 in regionalistische architectuur, vermoedelijk door architect Marcel Hocepied.

Rijselseweg 85 (Ieper)
Historische hoeve, reeds aangeduid op Ferrariskaart (1770-1777). Samen met Oost-, Noord- en West-Bellegoed, voormalig pachtgoed van de familie Belle, vooraanstaande Ieperse patriciërs.

Kronevoordestraat 59 (Kortemark)
De ruime walgrachtstructuur gaat terug tot de late middeleeuwen, bij de wederopbouw van de jaren 1920 werd de vooroorlogse inplanting van boerenwoning en stal behouden. Site omgeven door weiden met microreliëf en knotbomen die de omwalling begrenzen. Erfaanleg met twee welkomstlindes en snoeivormen van buxus.

Diksmuidestraat 17 (Langemark-Poelkapelle)
De wederopbouwhoeve ‘De Koppeldreve’ met vrijstaande gebouwen is gelegen aan de straat. Ze werd in 1923-1924 ex situ heropgebouwd. De hoevenaam ‘De Koppeldreve’ is aangeduid op een recente gedenksteen boven de voordeur van het boerenhuis. Tegen de hoevegebouwen zijn recente loodsen aangebouwd.

Westendelaan 195 (Middelkerke)
Zwaar vernield tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de hoeve, die in oorsprong minstens tot het eerste kwart van de 17de eeuw terugging, in 1920-1924 heropgebouwd. De hoevegebouwen werden daarbij in een semigesloten opstelling ingepland rond een rechthoekig erf, met in het noorden de boerenwoning, in het westen de schuurvleugel en in het zuiden en het oosten een L-vormige stalvleugel met een beeldbepalende inrijpoort. Voor het ontwerp en de opvolging van de werken werd beroep gedaan op Théodore Raison. Hij hanteerde daarbij een op de regionale baksteenarchitectuur van de 16de en 17de eeuw geïnspireerde vormentaal.