Inventaris

Erembodegem (Aalst), Hekelgem, Teralfene (Affligem), Denderleeuw, Welle (Denderleeuw)
De Wellemeersen en Kapellemeersen situeren zich op grondgebied van Welle en Erembodegem. Het is een voormalig hooiweidegebied met strookvormige bospercelen, aan beide zijden van de Dender gelegen. In de 20ste eeuw werden de hooiweiden door populierenaanplanten vervangen. De Sint-Amanduskapel met bron, aan de top van een steile helling ten oosten van de Kapellemeersen gelegen, groeide tot een bedevaartsoord uit.

Uitkerke (Blankenberge), Lissewege (Brugge)
Door hun lage ligging hebben de gronden in de Oudemanspolder een permanent hoge grondwaterstand en liggen daarom grotendeels onder grasland. Tussen de percelen lopen kleine grachten en in de percelen ontwateringslaantjes. In de kleine depressies is nog zilte vegetatie aanwezig. De meeste graslanden vertonen microreliëf ten gevolge van turfwinning tijdens de middeleeuwen.

Lissewege (Brugge)
Dit gebied omvat een gedeelte van het poldergebied rond het Lisseweegs Vaartje, alsook een deel van de dorpskern van Lissewege. De dominante poldergraslanden kennen gedurende het gehele jaar een zeer hoge grondwaterstand door hun lage ligging. De perceelsstructuur hangt vast aan de hoeve van het abdijcomplex Groot Ter Doest en bestaat uit grote regelmatige percelen begrensd door grachten met rietvegetatie. De monumentale dwarsschuur van de voormalige abdij vormt de blikvanger in de omgeving door haar grootte en door de vorm.

Vinktstraat (Deinze)
Het gebied De Broeken behoort tot de vallei van de Zeverenbeek. Dit beekdallandschap ligt onder wei- en hooiland en broekbos. De broeken zijn doorsneden door evenwijdige dwarssloten die gedurende de zomer voor het grootste deel droogstaan.

Geel (Geel), Meerhout (Meerhout), Mol (Mol)
“De Grote Nete en het paraboolduinencomplex tussen Meerhout en Geel” is gelegen in de Antwerpse Kempen op het grensgebied tussen de gemeentes Meerhout, Geel en Mol. Het landschapsbeeld dat we hier vandaag waarnemen, weerspiegelt verschillende tijdlagen en het diverse gebruik van het gebied door de mens. Momenteel is het een zeer afwisselend landschap: een uitgestrekt akkercomplex bij Bel, beboste duinen, waterplassen en moerassen, 19de-eeuwse rechtlijnige heideontginningen, de beekvallei van de Grote Nete, de vele houtkanten tussen de weilanden en de akkers, onverharde wegen, ... Vele structuren, patronen en elementen verwijzen naar het historische bodemgebruik. De grote afwisseling in landschapsbeelden maakt dit landschap esthetisch aantrekkelijk.

Eikelbosstraat, Eikendreef, Grote Baan (Houthalen-Helchteren)
Het kasteel Ter Dolen is een voormalig vroeg 16de-eeuwse waterslot en zomerverblijf van de abten van Sint-Truiden dat omgeven wordt door grasland en bospercelen en bereikbaar is via enkele oude eikendreven.

Burkeldijk, Retranchementstraat (Knokke-Heist)
Op de zuidoostelijke hoek van de Burkeldijk met de Retranchementstraat, op de grens van Knokke en Westkapelle vlakbij Nederland, bevindt zich een weiland waarin zich talrijke bunkers bevinden rondom de begin-19de-eeuwse Hazegrassluis.

Koksijde (Koksijde), Veurne (Veurne)
Duin-polderovergang Ten Bogaerde omvat de bodemkundige grens en de graduele overgang tussen het duinfront en de polders. Door het actief stuiven van de duinen wordt achter dit front een zeer laag gelegen duinpanne gevormd. De percelen tussen het Langgeleed en de duinen vertonen microreliëf dat waarschijnlijk te wijten is aan de ontginning van zandige klei voor bakstenen. In de polders zorgt een netwerk van grachten voor de afwatering van dit zeer laag gelegen gebied naar het Langgeleed. De schoolhoeve Ten Bogaerde is in oorsprong een middeleeuwse abdijhoeve van Onze-Lieve-Vrouw Ter Duinen in Koksijde die het gebied ontgonnen hebben.

Stuiverstraat 599 (Oostende)
Hoeve De Lange Schuure, opgericht midden 18de eeuw, getuigt als landbouwuitbating van de inpoldering van de historische polders van Oostende, met name van de Sint-Catharinapolder van 1744-1749. De hoeve wordt omgeven door historische graslandpercelen.

Sinaai (Sint-Niklaas)
Het meersengebied langs de Moervaart te Sinaai is steeds een waterrijk graslandgebied geweest. Dergelijke waterrijke gebieden worden zeldzaam in Vlaanderen. Dit wordt mede benadrukt door een aantal zeldzame tot vrij zeldzame soorten uit waterrijke milieus.