Inventaris

Oudepastoriestraat 22 (Tielt-Winge)
Pastorie uit het vierde kwart van de 17de eeuw, gebouwd als dubbelhuis van één bouwlaag en zeven traveeën opgetrokken in traditionele bak- en zandsteenstijl, verbouwd in 1741; pastorie omgeven door pastorietuin van circa 75 are, met typische dualiteit: naast een vlak, bij de pastorie aansluitend gedeelte, een hellend bebost perceel met rudimentaire 'landschappelijke' aanleg (bochtig ringpad, bruine beuk); imposante taxushaag met 'poortje' gevormd door gele kornoelje.

Driesstraat 1, Hulstplein 32 (Tielt)
Imposant eclectisch schoolcomplex met aansluitende schooltuin gebouwd in 1913-1914. Typerend afwisselend materiaalgebruik van banden in bak- en natuursteen, onder meer in poortgebouw, eenlagige voorbouw (pilasters), haakse vleugel en noordgevel van hoofdvolume. In voortuin aan westzijde, beeld van Heilig Hart. In de tuin met grote vijver bleef ook een beukenberceau bewaard.

Jules Van Ooststraat 2 (Tielt)
Neoclassicistisch herenhuis met voormalige dokterspraktijk en 19de-eeuwse parktuin. Vrijstaand breedhuis in verankerde baksteen van twee bouwlagen onder zadeldak. Zuidelijke aanbouw van één bouwlaag in rode onbeschilderde baksteenbouw onder platte bedaking. Aan noordzijde van het woonhuis een haaks achterhuis met voormalige stal in donkerrode baksteenbouw van anderhalve bouwlaag onder mank zadeldak. Aan zuidzijde een koetshuis. Op de Engelse landschapsstijl geïnspireerde parktuin, naar verluidt ontworpen door de Gentse tuinbouwkundige Frederik Burvenich (1837-1917). Nabij woning en koetshuis: gewijzigde siertuin, oorspronkelijk afgesloten met spijlenhekwerk.

Burchtstraat 35, 85 (Tongeren)
Bewaard park in landschappelijke stijl, in eerste fase aangelegd in het derde kwart van de 19de eeuw, maar nadien nog meermaals aangepast. Teruggaand op een minstens 18de-eeuws kasteel of herenhoeve met visvijvercomplex ten westen van de Burchtstraat en aansluitend bij de tot de 12de eeuw opklimmende burcht van Kolmont ten oosten.

Wulveringemstraat (Veurne)
Op sierlijke wijze zijn de paden op het kerkhof afgeboord met palm. Het is een zeer oud gebruik om paden in moestuinen en kerkhoven af te boorden met buxus. Het is om die reden dat buxus of palmboompje, ook dikwijls randpalm wordt genoemd.

Kloosterstraat 40 (Voeren)
Het geschoren prieeltje van gele kornoelje maakt deel uit van een moestuinsite langs de Voer. Het loverprieel staat naast een houten kruis. Het prieeltje is een sierelement en getuigt van een oude beheersvorm uit het verleden.

Kultjen 15 (Voeren)
De geschoren sierhaag staat ten noordoosten van de oprit van het erf. De hoeve, door graslanden en hoogstamboomgaarden omgeven, staat op de topokaarten van 1939 en later. De haag is aangeplant als erfafscheiding. Het is een mooi voor beeld van een representatieve groeivorm van kunstsnoei. De haagbeuk wordt in een boog over de toegang geleid en gesnoeid.

Trockart 2 (Wellen)
Kasteeldomein met laat 19de-eeuws parkje in eenvoudige landschappelijke stijl met aansluitend parkbos, aangelegd op een tot de 17de eeuw opklimmende site waarvan de configuratie tot vandaag onveranderd bleef; grachten met bruggen en smeedijzeren hekken, deels verbreed tot parkvijver.

Abdijstraat 40 (Westerlo)
Aan de zuidzijde van de tuin van het abtshuis staat een loofgang waarvan de noordelijke helft is aangelegd uit bruine beuk en de zuidelijke helft uit gewone beuk. De loofgang is perfect gesloten en biedt de gebruikers een aangename lommerrijke wandeling. De plantafstanden in de haag zijn sterk gevarieerd van 1 meter tot verschillende meters, ook zijn er zware koppen weggenomen. Dit wijst op afsterven van plantsoen ten gevolge van een tijdelijk onderbreking in het periodiek onderhoud.

Wevelgem (Wevelgem)
In het noordoostelijke deel van het kasteelpark, aansluitend bij het gemeentelijk zwembad van Wevelgem, is er een berceau van circa 75 meter lang die in oorsprong is aangelegd bij de grens van het park. De berceau was er voor voor de bewoners van het kasteel die er volledig afgeschermd van de zon konden wandelen. Met een blanke huid onderscheidde men zich van werkende mensen die door arbeid op het land en in de moestuinen een getaande huidskleur hadden. De lovergang is uitgevoerd met bruine beuk en is op het moment van de inventarisatie toe aan een grondige restauratie. Een belangrijk deel van de berceau is door schaduwdruk en windworp beschadigd, de stalen steunconstructie is nog deels aanwezig.