Inventaris

Heuvelke (Voeren)
Van bij het kruispunt Oude Linde met kapel en drie opgaande zomereiken slingert een holle weg zich oostwaarts richting de Sint-Annakapel te Voeren. De weg genaamd Heuvelke is sterk ingesneden met taluds die vooral gekenmerkt worden door hazelaar, vlier, robinia en essenhakhout. De weg passeert een tweede holle weg ter hoogte van de nagelboom van 's-Gravenvoeren. Dichter bij het dorp is de weg minder ingesneden en loopt de weg tussen weilanden en boomgaarden met meidoornhagen. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen de kapel van Oude Linde en de Sint-Annakapel en loopt parallel met de hoofdweg langs de Voervallei. De weg dwars over het plateau vormde de kortste route naar het dorp en verbond twee kruispunten van wegen met elkaar.

Heuvelke (Voeren)
Van bij het wegenkruispunt genaamd Oude Linde leidt een onverharde landbouwweg naar het noordoosten. De groene weg loopt tussen boomgaarden met meidoornhagen en snijdt zich geleidelijk aan dieper in tot een holle weg die uitkomt bij de nagelboom van 's-Gravenvoeren. Langs de holle weg staan houtkanten en opgaande populieren. Deze weg vormt een historische parallelweg met de weg naar de Sint-Annakapel. Deze weg zorgde ervoor dat de dorpsuitbreiding ten zuiden van de hoofdstraat en de Voer eveneens verbonden was met de Oude Linde en kapel enerzijds en de nagelboom en de Sint-Annakapel anderzijds.

Hoffert (Voeren)
Van op de hoofdweg in het dorp leidt een onverharde weg zuidwaarts naar een kruispunt van zes wegen bij een kapel met drie opgaande eiken. Dit kruispunt staat gekend als de Oude Linde of 'Ouw Ling'. De weg naar de kapel stijgt licht en is hier dieper ingesneden. De taluds langs de holle weg worden vooral gekenmerkt door essenhakhout en opgaande es en robina.

Holleweg, Voerenstraat (Voeren)
De opgaande winterlinde maakt deel uit van een houtkant die de steilrand langs de Berwijn fixeert. De boom is een zuivere vertegenwoordiger van zijn soort (genenreservoir).

Kattenroth, Schophemmerhei (Voeren)
In het gehucht Vitschen splitst de weg zich ter hoogte van een gietijzeren kraan in twee. De weg Schophemmerhei loopt oostwaarts het plateau op en is hier zeer sterk ingesneden. De holle weg loopt tussen taluds met gemengde houtkanten en opgaande eik en es. Op het plateau biedt de weg open zichten op de omliggende weilanden en de historische ontginning Schophemerheide. De weg loopt verder tussen bospercelen naar het oosten richting Kattenrot en volgt dan de grens met Nederland om tenslotte te eindigen bij Ulvend. Deze deels holle weg vormt de historische verbinding tussen Vitschen en de heideontginning in de 'Bruyere de Choppem'. De weg bood ook verder aansluiting naar het oosten en vormde een belangrijke transportroute. Op de huidige topografische kaart wordt deze weg ook aangeduid als 'heerbaan' als verwijzing naar een belangrijke verbindingsweg.

Kinkenberg (Voeren)
Van bij het kerkhof slingert de weg Kinkenberg noordwaarts het plateau op. De holle weg kruist een tweede holle weg ter hoogte van de Kapel Denisekrüske en leidt verder de helling op naar de Snouwenberg. De weg loopt tussen weilanden en boomgaarden begrensd door meidoornhagen met opgaande robinia en es. Op het plateau is de weg minder diep ingesneden en omgeven door uitgestrekte akkerpercelen. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de hoger gelegen landbouwpercelen op het plateau. Hiervoor ging de voorkeur uit naar de kortste weg die het best begaanbaar was met paard en kar. De naam Kinkenberg verwijst mogelijk naar het gebruik van deze route voor de graanhandel tussen dorpen en steden.

Kinkenberg (Voeren)
Van bij de Onze-Lieve-Vrouwkapel in het centrum slingert een weg noordwaarts de Kinkenberg op. De holle weg kruist een tweede holle weg ter hoogte van de Kapel Denisekrüske en leidt verder de helling op langs de Wijnantsgrebbe richting het Hoogbos. De onverharde weg loopt tussen weilanden en boomgaarden begrensd door meidoornhagen met essenhakhout en opgaande es en kers. Er is steenslag toegevoegd om erosie tegen te gaan. Op het plateau is de weg minder diep ingesneden en omgeven door uitgestrekte akkerpercelen. Deze weg vormt de historische verbinding tussen het dorp en de hoger gelegen landbouwpercelen op het plateau. Hiervoor ging de voorkeur uit naar de kortste weg die het best begaanbaar was met paard en kar. De naam Kinkenberg verwijst mogelijk naar het gebruik van deze route voor de graanhandel tussen dorpen en steden.

Mariahof (Voeren)
Voorbij het kerkhof van Sint-Martens-Voeren splitst de weg in twee. Een onverharde wegel loopt naar het zuidwesten het plateau op. De holle weg is diep ingesneden en loopt tussen taluds met gemengde houtkanten. Hoger op het plateau slingert de weg zich tussen weilanden met meidoornhagen en biedt open zichten op het plateau en de talrijke holle wegen. De weg eindigt bij een wegel die verderloopt over het plateau richting la Verte Heydt. Deze holle weg vormt de historische verbinding tussen Sint-Martens-Voeren en de zuidelijke landbouwgronden op het plateau. Op historische kaarten is deze weg reeds diep ingesneden en aangeduid als 'den Groenen Wegh' die rechtstreeks doorliep naar 'Maison La Haye Verde'.

Snauwenberg (Voeren)
In het verlengde van de weg Kinkenberg slingert een verharde holle weg zich de gelijknamige berg op naar het noordoosten. Bij een wegsplitsing gemarkeerd door een wegkruis leidt de weg verder steil de helling op tussen hoge taluds met eik en boskers. De holle weg is sterk ingesneden en niet langer verhard en leidt langs de Voerenberg tot op de Snouwenberg. Op de rand van het plateau is de weg veel minder diep ingesneden en zijn er open zichten op de lager gelegen weilanden, het dorp en het Kasteel Altenbroek. Deze holle weg vormt de verbindingsweg tussen het dorpscentrum en de hoger gelegen landbouwgronden op het plateau. Daarenboven was deze weg in de 18de eeuw ook een transportroute tussen Luik en Aken zoals blijkt uit de alternatieve naam Koetsweg. De historische weg liep door richting de grens met Nederland en passeerde langs een 'Maison de Plaisance' genaamd Snauwenberg.

Vogelsang (Voeren)
De weg naar de pastorie van Sint-Pieters-Voeren gaat, eens voorbij het gebouw, over in een half verharde voetweg die oostwaarts loopt. De weg leidt omhoog en volgt dan grotendeels de plateaurand tussen akkers, weilanden en boomgaarden met meidoornhagen. Langs de weg liggen verspreid enkele houtkanten. Op het hoogste punt komt de weg samen met een voetweg die vertrekt bij de Sint-Annakapel. De weg blijft parallel lopen aan deze voetweg en daalt het plateau af om vervolgens te eindigen bij een wegkruis aan de weg naar Dal. Van op de weg zijn er open zichten op de vallei van de Veurs en de omringende weilanden en akkers. Deze voetweg vormt de historische verbinding tussen het centrum van Sint-Pieters-Voeren en de parochiekerk en Veurs waarbij de rand van het plateau werd gevolgd.