Inventaris

Hombeek, Mechelen (Mechelen), Zemst (Zemst)
Deze ankerplaats strekt zich uit ten noorden van Zemst tot in de nabijheid van Hombeek. Het gebied wordt gekenmerkt door de Zennevallei met haar beemden ten noorden en het centraal gelegen, in oorsprong 14de-eeuws, waterslot van Relegem met omringend domein. Na de rechttrekking van de Zenne aan het eind van de 19de eeuw kreeg het landschap een meer open karakter met graslanden, enkele verspreide bosje en bomengroepen en bomenrijen die vaak het patroon van het uitgebreid grachtenstelsel volgen. Het patroon van de oorspronkelijke meanders komt overeen met de huidige provinciegrens tussen Vlaams-Brabant en Antwerpen. Ten zuidoosten van de waardevolle OLV in’ Hammeke-kapel splitst de afleiding van de Zenne zich af als ontdubbeling van de oorspronkelijke bedding.

Meise (Meise), Brussegem, Hamme (Merchtem), Wemmel (Wemmel)
Deze ankerplaats ligt ten westen van Meise en sluit aan bij de Nationale Plantentuin van Meise. Het gaat om een ongerept abdijdomein van de Norbertijnen van Grimbergen, dat op een unieke manier qua structuur, omvang en functie bewaard is gebleven rond zijn drie polen, de kapel van Amelgem en de twee hoeves. Het gebied van Amelgem tot Ossel heeft een nog grotendeels ongerept landelijk karakter met contrasten tussen open kouters en diep ingesneden colluviale dalen van de Hammervonnisbeek en de Molenbeek. Ook het kasteel van Ossel en het Hagenkasteel horen bij deze ankerplaats.

Merksplas (Merksplas), Turnhout (Turnhout)
Deze ankerplaats vertegenwoordigt een mooi voorbeeld van een voor de Noorderkempen typisch compartimentenlandschap met een afwisseling van bos en weiland. Opvallend in het geheel zijn de vencomplexen die als het ware ‘gaten’ in het landschap vormen en op deze manier zorgen voor extra openheid en mooie zichten. De landschappelijk gevarieerde structuur, die wordt versterkt door een paar lichte verhevenheden in het verder vlakke landschap, zorgt voor een esthetisch waardevol geheel. Verspreid voorkomend bouwkundig erfgoed, waaronder de garenblekerij ‘Boones Blijk’ en bijhorende kapel, de overblijfselen van blekerij Borghs en de Engelandhoeve dragen bij tot de historische waarde van deze ankerplaats.

Moerbeke (Moerbeke), Stekene (Stekene)
Het Wullebos - de Baggaart, op de grens tussen Moerbeke en Stekene, bestaat in het noorden uit naaldbos op de grote dekzandrug. De Papdijk loopt door het gebied. In het zuiden komen voornamelijk akkers en weilanden voor.

Mol (Mol), Retie (Retie)
Tot op vandaag is Postel een schaars bewoond gehucht, waar groen een prominente plaats inneemt. De relatieve ongereptheid van Postel is in hoofdzaak te danken aan het feit dat het gebied tot voor kort in handen bleef van een zeer gering aantal grootgrondbezitters, waaronder de Norbertijnen van de abdij van Postel en de familie van Broqueville van het 'kasteel van Postel'. De Ronde Put en omgeving betreft, dankzij de uitgestrektheid en ongereptheid, immers één van de interessantste gebieden van de Kempen. De afwisselende vegetatietypes van droge heide, grove dennen, elzenbroek struweel en oude bossen resulteren in een belangrijke botanische waarde.

Ruddervoorde (Oostkamp), Wingene, Zwevezele (Wingene)
Dit landschap is een oud veldgebied. Toen men dit veldgebied ontgon, werden kaarsrechte dreven aangeplant en werd het gehele gebied bebost: de Lakebossen en de Munkebossen. De ontginning gebeurde volgens een regelmatig patroon: volgens een noord-zuid richting en een oost-west richting met een regelmatige perceelsgrootte. Het tracé van de Oostenrijkse steenweg tussen Brugge en Kortrijk wijkt af van de andere rechtlijnige dreven met een vaste richting. Het steenwegtracé heeft een kenmerkende wegbeplanting met opgaande eiken. Het bosaandeel is sinds de 18de eeuw afgenomen ten voordele van landbouwland. In het bos zijn enkele kasteelsites aanwezig: het Rood kasteel, het kasteel Raepenburg en het Munkegoed. De afwisseling van boscomplexen met landbouwland én de lage bebouwingsdichtheid geeft aan het gebied een half gesloten karakter met een afwisseling van landbouwpercelen en bospercelen.

Poppel, Weelde (Ravels)
Ankerplaats Domein De Schrieken is een typisch voorbeeld van een landschap in de Noorderkempen, gekenmerkt door het samengaan van grote compartimenten bos en weiland, met daarbij mooie zichten. Rond 1900 heeft de toenmalige eigenaar het landgoed laten aanleggen. Het kasteel De Schrieken, het omliggende landschapspark en het bos zijn relatief gaaf bewaard gebleven. Dit deel van de ankerplaats contrasteert sterk met omgevende open, grootschalige landbouwgebied, binnen en buiten de ankerplaats. Het landbouwgebied werd pas midden 20ste eeuw ontgonnen op de heide, in een geometrische patroon van percelen en wegen. In de eerste Wereldoorlog patrouilleerde het Duitse leger in Domein De Schrieken, gelegen bij de landsgrens. Bomen in het patrouillelaantje langs de grens vertonen nog honderden sporen van bajonetwonden, afkomstig van het bajonetwerpen als tijdverdrijf van de soldaten.

Ronse (Ronse)
Ten zuiden van de stad Ronse ligt het gebied de 'Pyreneeën', een zuidelijke uitloper van de west-oostelijke heuvelkam Kluisbos-Brakelbos. Het landschap kenmerkt zich als een compartimentenlandschap, bestaande uit een mozaïek van bossen, graslanden al dan niet met perceelsrandbeplanting van knotbomen of oude, opgaande populieren (enkele oude variëteiten) en akkers. Aan de rand van het gebied bevinden zich verspreid kleine gehuchten en hoeves. Enkele trage wegen doorkruisen het gebied.

Remersdaal, Teuven (Voeren)
De Vallei van de Gulp ligt in het oosten van Voeren. De waterloop de Gulp meandert tussen graslanden. De vallei ligt aan de voet van hellingbossen op Nuropperberg en Teuvenerberg. Op het plateau is er open akkerland en grasland. De kleinschalige dorpskern van Teuven en het kasteel van Obsinnich bevinden zich op de linker oever, de abdij en watermolen van Sinnich liggen op de rechter oever. Het spoorwegviaduct uit WOI bevindt zich op de lijn Tongeren-Aken.

Erwetegem, Sint-Goriks-Oudenhove (Zottegem)
De Steenbergse bossen liggen op de noordgrens van het Zuidvlaamse heuvelland. Het is een gemengd bos- en landbouwgebied dat zich uitstrekt langs de valleihellingen van de Erwetegemse beek en de Karnemelkbeek. De valleien zijn diep ingesneden en asymmetrisch met steile hellingen. De steilste flanken zijn bebost, de minder steile hellingen liggen onder weiland en op de heuveltoppen komt meer akkerland voor. Heel het gebied werd ontbost in de 19de eeuw maar als snel vond een herbebossing plaats. Het huidige bos heeft een duidelijke gelaagdheid. De hoogste boometage bestaat uit Canadapopulier, de lage boometage en de struiketage bestaan uit gemengd loofhout, dat hier en daar als hakhout wordt geëxploiteerd. Binnen het bos komen een aantal bronnen en kwelzones voor.