Inventaris

Sint Jobsteenweg 21-23 (Schilde)
Kasteel, grotendeels uit de 19de eeuw, met aanhorigheden en gelegen in sterk beboomd domein.

Casteleynstraat (Sint-Laureins)
De Casteleynstraat vormt een lange rechte kasseiweg van circa 1125 m lang en 3 m breed, 5 m met inbegrip van de bermen, gelegen in de Jeronimus Nieuwland polder in het zuiden van de gemeente Waterland-Oudeman, aan de grens met Sint-Jan-in-Eremo en Sint-Margriete.

Latemstraat 33 (Sint-Martens-Latem)
Voormalige, achter de huidige huizenrij gelegen hoeve toegankelijk via een gekasseide weg en ijzeren hek met vierkante gemetselde hekpijlers. Gerenoveerde boerenwoning van zeven traveeën met zadeldak tussen zijaandaken met vlechtingen, minstens opklimmend tot de 18de eeuw.

Dries (Sint-Niklaas)
Sinaai is het prototype van een centrumdorp dat zich centrifugaal vanuit het dorpsplein met kerk en schepenhuis heeft ontwikkeld. De dorpskom wordt bepaald door een rechthoekige structuur van het kerkhof en de dries, welke reeds in 1219 is aangelegd. Centraal op de dries staan een imposante solitaire eik, waarschijnlijk een vrijheidsboom.

Runkelen (Sint-Truiden)
Op de hoofdbaan van Duras naar Runkelen, ter hoogte van de Onze-Lieve-Vrouw van de Koorts wegkapel, leidt een kasseiweg naar het noordwesten. Deze weg loopt tussen percelen weiland en akker en deels langs het Zwartaardebos en sluit aan op de Ossenwegstraat die tot in Runkelen dorp loopt. De kasseiweg maakt deel uit van het netwerk van veldwegen dat de landbouwgronden rondom Runkelen toegankelijk maakte. Deze weg bood ook verder aansluiting naar het westen via de weg naar het gehucht Ossenweg.

Ossenwegstraat (Sint-Truiden)
Op de hoofdbaan van Runkelen naar Ossenweg leidt een zijweg naar het zuidwesten. De aanvankelijk verharde weg gaat voorbij de bebouwing over in een zandweg die tussen weilanden, akkers en tuinpercelen slingert. Het vervolg van de weg is vanaf de splitsing met een kasseiweg die naar de Onze-Lieve-Vrouwkapel aan de Herestraat leidt, eveneens uitgevoerd in kasseien. Deze kasseiweg volgt de rand van het Zwartaardebos met opgaande robinia en es en sluit tenslotte aan op de weg naar de Onze-Lieve-Vrouwkapel van Ossenweg. Deze weg verbond het dorp van Runkelen met de bedevaartsweg naar de kapel van Ossenweg en sloot ook aan op de parallelweg naar het zuiden, richting de gehuchten Het Venne en Booienhoven die tussen het Parkbos en het meer Het Vinne liep.

Park (Sint-Truiden)
Van op de Galgestraat, de hoofdbaan naar Duras, leidt een zijwaartse dreef naar het Kasteel van Duras. De dreef is opgebouwd uit twee delen en wordt centraal doorsneden door de Duraslaan. In het zuidwesten bestaat de dreef uit twee rijen van opgaande zomerlinde. In het noordoosten, dichter bij het kasteel, is de dreef smaller en aangeplant met een enkele rij platanen. Ter hoogte van de splitsing markeert een wegkruis het kruispunt van de kasteeldreef, de Duraslaan en de Kasteellaan. Oorspronkelijk was het kasteel verbonden met Duras door een landweg die uitkwam net ten zuiden van de huidige splitsing van de Herestraat met de grote Vinnestraat. In de 19de eeuw werd de huidige kasteeldreef aangelegd en tegelijk een nieuwe rechte verbindingsweg tussen Duras en Gorsem.

Spiere (Spiere-Helkijn)
Deze ankerplaats omvat het kasteeldomein van Spiere met aansluitend landbouwgebied en een nabijgelegen feodale site met motteheuvel. Het kasteelpark in landschappelijke stijl strekt zich uit langs de Grote Spierebeek in noordoost-zuidwestelijke richting. Rond het kasteelpark liggen akker- en weilanden met een open karakter wat het zicht naar en vanuit het kasteel vrijwaart. Ook de gekasseide Jacquetbosstraat behoort tot de ankerplaats.

Jacquetbosstraat (Spiere-Helkijn)
De Jacquetbosstraat is tussen het kruispunt met de J. Lefebvrelaan en de Pijpestraat over een lengte van ongeveer 715 meter verhard met porfierkasseien en moet minstens gesitueerd worden in de tweede helft van de 19de eeuw.

Wolvenweg (Tervuren)
Deels gekasseide holle weg die de zuidwestelijke begrenzing vormt van het Kasteel de Robiano en van oudsher deel uitmaakt van de verbinding tussen Tervuren en Overijse. De weg was wegens zijn pittoresk karakter veelvuldig het onderwerp van de schilders van de school van Tervuren (circa 1870).