Inventaris

Daknam, Lokeren (Lokeren)
De Daknamse Meersen behoren tot de Durmevallei en worden gekenmerkt door het voorkomen van een kleinschalig landschap: kleine percelen hooiland en grasland worden begrensd door grachten met open water of begroeid met verlandingsvegetaties, al dan niet omzoomd door knotwilgen en elzenstruiken. De kleinschalige dorpskern van Daknam ligt in het noorden van het gebied.

Merksplas (Merksplas), Turnhout (Turnhout)
Deze ankerplaats vertegenwoordigt een mooi voorbeeld van een voor de Noorderkempen typisch compartimentenlandschap met een afwisseling van bos en weiland. Opvallend in het geheel zijn de vencomplexen die als het ware ‘gaten’ in het landschap vormen en op deze manier zorgen voor extra openheid en mooie zichten. De landschappelijk gevarieerde structuur, die wordt versterkt door een paar lichte verhevenheden in het verder vlakke landschap, zorgt voor een esthetisch waardevol geheel. Verspreid voorkomend bouwkundig erfgoed, waaronder de garenblekerij ‘Boones Blijk’ en bijhorende kapel, de overblijfselen van blekerij Borghs en de Engelandhoeve dragen bij tot de historische waarde van deze ankerplaats.

Moerbeke (Moerbeke), Wachtebeke (Wachtebeke)
Het Heidebos bevindt zich tussen Moerbeke en Wachtebeke op de grote dekzandrug. De droge, hogere gedeelten waren te onvruchtbaar om in het vast landbouwareaal te worden opgenomen en worden door heide en bos gekenmerkt. De overgang bos-akkers is scherp begrensd door een talud. In het noorden ligt het Fort Francipanie en de Parmavaart. In het zuiden een spoorwegbedding.

Stene, Zandvoorde (Oostende), Oudenburg (Oudenburg)
Deze ankerplaats bevat twee krekenstelsels: de Grote Keignaertkreek en de Zoute kreek en Sluiskreek. Het landschap wordt gestructureerd door de kreken en de aangrenzende komgronden. De Grote Keignaertkreek, Zoute kreek en Sluiskreek zijn ontstaan tijdens de overstromingsfase rond het beleg van Oostende aan het begin van de 17de eeuw doordat de duinen ten oosten van Oostende doorgestoken geweest zijn. Na het beleg van Oostende polderde men de overstroomde delen terug in, maar om de havengeul open te houden had men zogenaamde spoelpolders nodig om voldoende waterdynamiek te garanderen. Momenteel staan de kreken niet meer in rechtstreekse verbinding met de zee. Nabij de kreken en hun uitlopers komt eerder grasland (meestal weiland) voor, in de komgronden eerder akkerland. De kreken bevatten brakwater wat een typische flora met zich meebrengt.

Heurne, Oudenaarde, Welden (Oudenaarde)
De Scheldevallei van Heurne bevindt zich op de linkeroever van de Schelde, juist stroomafwaarts van Oudenaarde. Heurne (Oudenaarde) bevindt zich ten westen van de ankerplaats, in het zuiden ligt Eine (Oudenaarde). Het meersenlandschap is hier eerder gesloten door de aanwezigheid van perceelsrandbegroeiing. Op de westelijke steilrand bevindt zich spoorweglijn 86 ‘De Pinte-Ronse’. In de meersen liggen verschillende afgesneden Scheldemeanders. Enkele graslanden vertonen een microreliëf ten gevolge van kleiwinning.

Ronse (Ronse)
Ten zuiden van de stad Ronse ligt het gebied de 'Pyreneeën', een zuidelijke uitloper van de west-oostelijke heuvelkam Kluisbos-Brakelbos. Het landschap kenmerkt zich als een compartimentenlandschap, bestaande uit een mozaïek van bossen, graslanden al dan niet met perceelsrandbeplanting van knotbomen of oude, opgaande populieren (enkele oude variëteiten) en akkers. Aan de rand van het gebied bevinden zich verspreid kleine gehuchten en hoeves. Enkele trage wegen doorkruisen het gebied.

Scherpenheuvel, Zichem (Scherpenheuvel-Zichem)
De spoorwegbedding tussen Scherpenheuvel en Zichem was een aftakking van spoorlijn 35 Aarschot-Diest en werd grotendeels voor het belangrijke bedevaartsoort Scherpenheuvel in 1894 aangelegd. In 1974 reden de laatste passagierstreinen en werd het goederenverkeer stopgezet.

Sint-Gillis-Waas (Sint-Gillis-Waas), Kemzeke, Stekene (Stekene)
Deze ankerplaats bevindt zich te noordoosten van Stekene. In de vroege middeleeuwen was dit gebied bedekt door het Koningsforeest. Op initiatief van de graaf van Vlaanderen is dit gebied ontgonnen door abdijen, plaatselijke heren en particulieren. Het gebied omvat verschillende cultuurhistorische elementen uit de periode 14de-17de eeuw. In het begin van de 18de eeuw wordt ter hoogte van de Parmavaart een verdedigingslinie opgetrokken. Geleidelijk aan raakt het hele gebied bebost (18de-19de eeuw).

Sint-Gillis-Waas, Sint-Pauwels (Sint-Gillis-Waas), Sint-Niklaas (Sint-Niklaas)
Het baanvak Sint-Niklaas - De Klinge bevindt zich op de voormalige spoorlijn Mechelen - Terneuzen, die werd aangelegd tussen 1868 en 1871. Dit baanvak, gebruikt als fiets- en wandelpad, vormt één van de laatste onverharde verlaten spoorzates van het Waasland.

Mal, Nerem, Tongeren, Vreren (Tongeren)
Ten zuiden van Blaar, tussen Tongeren en Mal, bevindt zich het Park van de Oostelijke Jeker, gelegen in de vallei van de Jeker met natte, alluviale gronden. Behalve de natuurlijke, veelal gekanaliseerde waterlopen zijn er nog talloze waterlopen die niet behoren tot het natuurlijke stoomstelsel. Deze werden aangelegd om het gebied te ontwateren. Het alluvium wordt gedraineerd door ontelbare ontwateringsgrachten die op hun beurt uitmonden in kleine kanaaltjes zoals de Vloedgracht, de Fluwijnensloot en de Flotsbeek. Het landschap van de Jekervallei wordt gekenmerkt door een afwisseling van hooilanden, drassige terreinen, moerassen en rietkragen, dit alles omzoomd door hoogstamboomgaarden, struwelen van els of wilg en populieren. De historische percelering is er grotendeels herkenbaar. In de vallei zijn verder de Blaarmolen en het kasteel Scherpenberg gelegen.