Inventaris

Steenweg op Oosthoven 239 (Turnhout)
De Goormolen (genoemd naar de nabijgelegen Meirgoren) is een stenen korenwindmolen van het type bovenkruier (stellingmolen) uit 1786. De molenaarswoning dateert uit het vierde kwart van de 19de eeuw of begin 20ste eeuw.

Debarkestraat (Veurne)
De Sint-Karelsmolen, gelegen op de Molenvaart nabij de Ringsloot, is een bakstenen bovenkruier van het type grondzeiler. Als poldermolen met een vijzel is de molen uniek in Vlaanderen.

Debarkestraat (Veurne)
De Sint-Gustaafsmolen, gelegen op de Oude Pompsloot nabij de Ringsloot, was een bakstenen bovenkruier van het type grondzeiler, waarvan vandaag enkel nog de romp rest. Net als de Sint-Karelsmolen deed deze windmolen in eerste instantie dienst als poldermolen. De Sint-Gustaafsmolen werd vermoedelijk gebouwd omstreeks 1850.

Middenweg (Veurne)
De Seinemolen, gelegen aan de Ringsloot, was een achtzijdige bakstenen bovenkruier van het type grondzeiler, waarvan vandaag enkel nog een deel van de romp rest. Net als de Sint-Karelsmolen en de Sint-Gustaafsmolen deed deze windmolen in eerste instantie dienst als poldermolen. 

Palinghoekstraat 8 (Veurne)
De windmolen Decroos, doorgaans het Molentje Decroos genoemd, is een kleine standaardmolen met open voet, die functioneert als korenmolen.

Roesdammestraat (Veurne)
De Oude Zeedijkmolen is een standaardmolen met open voet, die functioneert als korenwindmolen met ten zuiden een kleine mechanische maalderij.

Veurnestraat (Vleteren)
De Meestermolen is een standaardmolen met open voet. Functioneel gaat het om een korenmolen. Ten zuiden van de standaardmolen, aan de voet van de molenbelt, staat een dwarsschuurtje met wanden in stijl- en regelwerk.

Sint-Annastraat (Waasmunster)
Sterk ingekorte, lege romp van een stenen oliewindmolen, type bovenkruier (grondzeiler), die al in 1830 bestond en gekend staat als Franckesmolen of Molen van Sint-Anna.

Puyenbrug (Wachtebeke)
Ruïne van een stenen grondzeiler, Westmeersmolen genaamd, gelegen ten westen van de Puyenbrug, ten noorden van de Zuidlede. Deze molen was in 1819 opgetrokken als een ronde bakstenen poldermolen, zowel voor de afwatering als voor de bevloeiing van de omgevende landerijen door middel van een scheprad.

Stationsstraat 34 (Waregem)
Neoclassicistisch landhuis, in oorsprong daterend van circa 1852 en vrij grondig uitgebreid in 1921, en koetshuis, eveneens van circa 1852 met oranjeriegedeelte links en in 1904 aangebouwde hondenkennel. Gelegen in een kasteelpark vermoedelijk daterend van circa 1872 en ontworpen in Engelse landschapsstijl met romantiserende invloed, voorzien van siervijvers, brugjes en een ijskelder. In het park bevindt zich ook het laatste overblijvend exemplaar van een 19de-eeuws pompmolentje in Vlaanderen, gebouwd tussen 1872 en 1883. Aan de Stationsstraat is het park afgesloten door een laag gecementeerd muurtje, waarboven een ijzeren hekwerk; de toegang wordt gemarkeerd door vierkante, gecementeerde pijlers met vaasbekroning.