Inventaris

Rameyenstraat 7 (Berlaar)
Opklimmend tot het vierde kwart van de 17de eeuw, circa 1902 en 1909 aangepast en uitgebreid. Achterin gelegen, oorspronkelijk omgrachte hoeve met losstaande bestanddelen, te bereiken via jonge beukendreef.

Smidstraat 246 (Berlaar)
Achterin gelegen woonstalhuis, van 1873, omhaagd terrein met moestuin ten zuiden en omringende boomgaard.

Smidstraat 264 (Berlaar)
Achterin gelegen hoeve, van 1875, bereikbaar via geasfalteerd baantje. Later verbouwde stal en uitbreiding met enkele bijgebouwen, onder meer bergplaatsen.

Smidstraat 312 (Berlaar)
Iets achterin gelegen hoeve met losstaande bestanddelen, van 1842: parallelle en verankerde bakstenen gebouwen van één bouwlaag onder zadeldak.

Sollevelden 110 (Berlaar)
Bakstenen woonstalhuisje van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (nok evenwijdig aan straat, mechanische pannen), van 1887.

Spoorweglei 26-30 (Berlaar)
Omgrachte hoeve oorspronkelijk met losstaande bestanddelen en boomgaard ten noorden, deels opklimmend tot de 17de eeuw, doch later herhaaldelijk aangepast.

Steenbeek 48 (Berlaar)
Langgestrekte hoeve uit het vierde kwart van de 18de eeuw, aangepast in de 19de eeuw, en mogelijk met oudere kern.

Witte Hoeve 8 (Berlaar)
Hoeve afhankelijk van het Gestelhof. Gelegen aan de Nete ten noordoosten van het Gestelhof en omgeven door weiland. Omgracht, met losstaande bestanddelen in neotraditionele stijl, van 1906.

Bayaerdstraat 28 (Berlare)
Hoeve ingeplant op groot rechthoekig omhaagd perceel met boomgaard en aan de straat afgesloten door ijzeren hekwerk aan bakstenen pijlers met bolornament. Site met boerenwoning van negen traveeën volgens historisch kaartmateriaal minstens opklimmend tot het derde kwart van de 18de eeuw; mogelijk zelfs ouder. Schuur annex stal, gebouwd circa 1886-1887. Verder nog klein Onze-Lieve-Vrouw van Lourdesgrotje en linde met houten beglaasd boomkapelletje.

Moleneindestraat 27-31 (Berlare)
Het kasteel van Uitbergen is een voorbeeld van een minstens tot de 16de eeuw opklimmende omwalde hoeve, die in de loop van de 18de eeuw evolueerde naar een zelfbedruipende omwalde buitenplaats met aangelegd park als eigendom van adellijke families. De verdere evolutie gedurende de 19de eeuw toont een verschuiving van functie als zomerresidentie naar een kasteel met permanente bewoning. Deze evolutie ging steeds gepaard met verbouwingen en uitbreidingen aan het domein, waardoor de buitenplaats onder de families de Kerchove d’Ousselghem, van den Steen de Jehay en Visart de Bocarmé evolueerde tot een kasteel met neoclassicitisch voorkomen volgens het "entre cour et jardin"-principe, met zeer waardevolle landschappelijke parkaanleg en bijkomende aanhorigheden zoals de conciërge- en hovenierswoning.