Resultaten erfgoedobjecten

< Ga naar zoekformulier

Resultaten erfgoedobjecten

443 resultaten


ID: 41431 | Bouwkundig element

's Hertogenmolens

Demerstraat 1 (Aarschot)
De 's Hertogenmolens vormen een uniek molenpatrimonium dat in oorsprong teruggaat tot de 14de eeuw. De huidige constructie, meer bepaald het centrale vijfledige deel met zijn kenmerkende puntgevels dateert uit de 16de eeuw. De molen vervulde in de loop van de geschiedenis verschillende functies van graanmolen, schorsmolen en glasmolen en fungeerde tegelijk door zijn unieke ligging ook als brug over de Demer en als verdedigingsbouwwerk voor de stad.


ID: 200149 | Bouwkundig element

Watermolen te Schoonhoven

Diestse steenweg 12 (Aarschot)
De watermolen, gelegen op de Grote Motte wordt reeds vermeld in 1596. Het huidig gebouw dateert van de 17de eeuw, met dak uit de 19de eeuw. Niet meer in bedrijf sedert de jaren 1950.


ID: 200120 | Bouwkundig element

Sluisje op de Grote Laak

Grote Laakweg (Aarschot)
Betreft een enig overgebleven exemplaar van een kleine sluis die reeds vóór 1550 functioneerde.


ID: 213139 | Bouwkundig element

Pomphuis

Tieltse Baan (Aarschot)
Pomphuis kadastraal geregistreerd in 1957.


ID: 135403 | Landschappelijk geheel

Poldergebied van Lampernisse en omgeving

Alveringem (Alveringem), Diksmuide, Lampernisse, Oostkerke, Oudekapelle, Sint-Jacobs-Kapelle (Diksmuide), Eggewaartskapelle, Zoutenaaie (Veurne)
Dit gebied omvat de poldergebieden met graslanddepressie van de zogenaamde Kom van Lampernisse, de Vlavlakte en de aansluitende kleine dorpskernen van Lampernisse, Zoetenaaie, Oostkerke, Sint-Jacobskapelle en Oudekapelle. Het uitgestrekte gebied met sinds de middeleeuwen in gebruik genomen polders met reliëfrijke graslanden en talrijke sporen van ontvening, kleiontginning en vroegere bewoning, vertoont een grote variatie in poelgronden en geulgronden. De site van het Leenhof Ter Wissche en de verdwenen kerken van Oostkerke en Zoutenaaie vormen bijzondere sporen van (vroeg-)middeleeuwse bewoning. Er komen ook nog meerdere oude hoeven met walgracht voor. De polder is doorsneden door talrijke vaarten en grachten. De Oude Zeedijk vormt een opvallend middeleeuws dijkrelict. De panoramische zichten bieden weidse vergezichten.


ID: 306676 | Landschappelijk element

Antitankgracht tussen fort Stabroek en fort Oelegem

Antwerpen, Brasschaat, Brecht, Kapellen, Ranst, Schilde, Schoten, Stabroek (Antwerpen)
De antitankgracht is een 33 km lange verdedigingsgracht ten noordoosten van Antwerpen, tussen de Schelde en het Albertkanaal. De gracht is tussen 1938-1940 aangelegd als onderdeel van de vesting Antwerpen.


ID: 135063 | Landschappelijk geheel

Brakwaterschorren langsheen de Schelde ten noorden van Antwerpen

Antwerpen, Zandvliet (Antwerpen), Doel, Kallo, Kieldrecht (Beveren)
De brakwaterslikken en schorren langs beide oevers van de Schelde staan onder invloed van het getijdenregime van de Schelde en zijn vroeger in cultuur geweest in de vorm van intensieve begrazing, getuige de nog aanwezige greppelpatronen en dijkstructuren in het gebied. De overgang van de rivier naar de slikken en verder naar de hogere schorren en dijken zorgt voor een zeer gradiëntenrijk landschap met een gevarieerde en zeldzame flora. Het polderdorp Doel wordt gekenmerkt door een geometrische aanleg die sinds 1612 niet meer gewijzigd werd. In de latere Prosperpolder gaan de ‘Antoniushoeve’, het ‘Groothof’, alsook de ‘Prosperhoeve’ allen terug tot de eerste helft van de 20ste eeuw. Op een strategische locatie langs de Schelde werden tijdens de Tachtigjarige oorlog de tweelingforten Lillo en Liefkenshoek gebouwd ter verdediging van Antwerpen.


ID: 302857 | Landschappelijk element

Blokkersdijk

Antwerpen (Antwerpen), Zwijndrecht (Zwijndrecht)
Het gebied Blokkersdijk, oorspronkelijk deel van de Borgerweertpolder, bestaat uit opgehoogde gronden met centraal een natuurlijk ontstane plas. Het is een typisch voorbeeld van een kunstmatig door de mens gecreëerd landschap voor de uitbreiding van de Antwerpse havenindustrie en woongebied. Dat nieuwe landschap kwam bovenop het traditionele polderlandschap. Sinds het interbellum kreeg de hele linkeroever een grondig make-over: de laag gelegen, natte en rijke poldergronden werden opgehoogd met een metersdikke laag kalkrijk zand. Voor Blokkersdijk begon de terreinverhoging vanaf 1950, een proces dat tot 1977 doorging. In deze kunstmatige omgeving ontwikkelde spontaan nieuwe natuur, een attractiepool voor heel veel vogelsoorten en pioniersvegetatie.


ID: 305804 | Varend element

Stadsgraanzuiger 19

Antwerpen (Antwerpen)
De Stadsgraanzuiger 19 werd in 1927 in gebruik genomen door de haven van Antwerpen om graan over te slaan van zeeschepen op binnenschepen. Het is een ponton met daarop een zuiginstallatie op basis van stoom.


ID: 135372 | Landschappelijk geheel

Polder van Stabroek met overgangszone naar de Noorderkempen

Ekeren (Antwerpen), Kapellen (Kapellen), Hoevenen, Stabroek (Stabroek)
Het oostelijk deel van het landschap ligt in de zone waar de vruchtbare kleiïge poldergrond zich mengt met het zand van de Kempen. Van oudsher was het grondgebied van Kapellen iets hoger gelegen dan het omliggend land, dat vòòr het aanleggen van de polderdijken meermaals onder water liep. Mensen gingen zich uiteraard vestigen op deze hoger gelegen plaatsen, oa. langs de weg die Antwerpen met Bergen-Op-Zoom verbindt. Dit landschap dat dus op een hellend overgangsgebied gelegen is met deels zandgrond maar destijds ook deels veengrondgronden, maakt deel uit van het vanaf ongeveer 1250 voor landbouw ontgonnen gebied Hoevenen, Kapellen, Stabroek, Eertbrand en Putte. Het is het grootste aaneengesloten gebied dat ingericht werd volgens het systeem van de regelmatige hoevenstrokenverkavelingen.