Inventaris

Brasschaat (Brasschaat), Kalmthout (Kalmthout), Kapellen (Kapellen), Stabroek (Stabroek)
Het gebied is gelegen op een helling die de overgang vormt van de laaggelegen Scheldepolders naar de hoger gelegen Kempen en vertoont dus kenmerken van beide gebieden. Het westen wordt gedomineerd door landbouwgronden. Centraal wordt het gebied ingenomen door een sterk bebost landschap dat in het oosten begrensd wordt door het militaire Kamp van Brasschaat en het heidegebied van het Klein Schietveld. De talrijke waardevolle kasteelparken zijn veelal gesitueerd langs de grote(re) wegen. In het noorden van de ankerplaats komen relicten van de militaire verdedigingsgordel rond Antwerpen voor, die werd uitgebouwd door Belgen (voor beide wereldoorlogen) en Duitsers (tijdens de Eerste Wereldoorlog). Deze verdedigingslinies werden dwars door het bestaande landschap aangelegd en vormen een duidelijk herkenbare lineaire structuur die de hele ankerplaats van west naar oost doorkruist.

Diksmuide, Lampernisse, Pervijze, Stuivekenskerke (Diksmuide), Nieuwpoort, Ramskapelle (Nieuwpoort)
De spoorwegbedding van de in 1974 gedesaffecteerde spoorlijn nummer 74 tussen Diksmuide en Nieuwpoort vormde de Belgische frontlinie tijdens de Eerste Wereldoorlog en werd uitgebouwd met schuilplaatsen en andere versterkingen.

Baaigem, Vurste (Gavere), Bottelare, Melsen, Munte, Schelderode (Merelbeke)
De Merelbeekse bossen vormen een boscomplex tussen de dorpen Melsen, Baaigem, Munte, Bottelare en Schelderode. Deze bossen, die in elkaar overlopen, zijn het Makegembos, Harentbeekbos, H. Geestgoed, Bruinbos, Boswijk en Nerenbos. Op de Muntekouter, juist ten noorden van Baaigem, staat de ‘Prinsenmolen’. Op deze kouter bleven talrijke bunkers uit Bruggenhoofd Gent bewaard. Bodemkundig ligt het gebied op overgang van hogere en drogere zandleemgronden op de Muntekouter in het zuiden naar lager gelegen natte beboste zandleem en lemige-zandgronden in het noorden. De noordelijke grens van de ankerplaats komt in de zandstreek, hier een zuidelijke uitloper van de Vlaamse Vallei.

Mendonk, Sint-Kruis-Winkel (Gent), Zaffelare (Lochristi), Eksaarde (Lokeren), Moerbeke (Moerbeke), Sinaai (Sint-Niklaas), Kemzeke, Stekene (Stekene), Wachtebeke (Wachtebeke)
De Moervaartdepressie, met aan de noordelijke zijde de dekzandrug Verrebroek-Gistel en aan de andere zijde de langzamer hogerop hellende gronden en de Zuidlede als fysische grens, is de belangrijkste structuur in dit gebied. In de depressie komen zowel graslandcomplexen, boscomplexen als mozaïeklandschappen voor. Elk heeft zijn typerende ontginningsstructuur. De Moervaartdepressie is omwille van zijn laaggelegen gronden niet bebouwd geworden in historische tijden. Door het onbebouwd karakter van het gebied is het bouwkundig erfgoed voornamelijk gesitueerd aan de noordelijke en zuidelijke grens van het gebied, zoals Moerbeke en in het zuiden de Kruiskapel.

Knokke, Westkapelle (Knokke-Heist)
Deze ankerplaats omvat de kustduinen tussen Het Zoute en Cadzand-Bad met het slikken- en schorrengebied van Het Zwin en de aansluitende Zwinbosjes, het Koningsbos, de achterliggende Oude en Nieuwe Hazegraspolder, Willem-Leopoldpolder en de fortificaties van het Oud Fort Isabella en de Cantelmolinie.

Cantelmolinie, Greveningedijk, Hazegrasstraat, Roden-Ossenstraat, Sluisstraat (Knokke-Heist)
Verdedigingslinie uit 1632-1700. De linie bestaat uit een wal met gracht en zeven redans.

Lier (Antwerpen)
In de Kloosterheide van Lier ligt een fragment van de Franse Linie, een verdedigingslinie uit de Spaanse successieoorlog, aangelegd in 1701-1702. De linie bestaat hier uit een gracht, een wal, een schans en een redan. De totale lengte bedraagt 760m.

Kruiskapeldreef (Lokeren)
In de Moervaartdepressie bij Lokeren (Eksaarde) liggen fragmenten van de Bedmarlinie uit het begin van de 18de eeuw. De fragmenten maken hier deel uit van een 2,3 km lange verdedigingslinie die oorspronkelijk uit een wal met borstwering en enkele kleine schansen bestond.

Lombardsijde, Slijpe, Westende (Middelkerke)
In deze ankerplaats ligt een overgangszone tussen duinen en polders. Het noordwestelijke zandige gedeelte was vroeger een binnenduincomplex. Deze duinen zijn lang beïnvloed geweest door erosie en begrazing. Omwille van de voedselarme, ontkalkte ondergrond en de begrazing komt een schrale heide- en graslandvegetatie voor. De westelijke graslanden vlakbij Lombardsijde kennen nog enkele knotbomenrijen. Het zuidelijke gedeelte behoort tot de polders en ligt frequent onder akkerland. Hier zorgen talrijke sloten en grachtjes met rietbegroeiing voor de afwatering van het gebied. De Schuddebeurzebeek is de voornaamste afwateringsader voor het gehele gebied. Opgaande bomenrijen accentueren het kanaal Nieuwpoort-Plassendale. In het gebied zijn verschillende sporen van de Eerste Wereldoorlog.

Sint-Gillis-Waas (Sint-Gillis-Waas), Kemzeke, Stekene (Stekene)
Deze ankerplaats bevindt zich te noordoosten van Stekene. In de vroege middeleeuwen was dit gebied bedekt door het Koningsforeest. Op initiatief van de graaf van Vlaanderen is dit gebied ontgonnen door abdijen, plaatselijke heren en particulieren. Het gebied omvat verschillende cultuurhistorische elementen uit de periode 14de-17de eeuw. In het begin van de 18de eeuw wordt ter hoogte van de Parmavaart een verdedigingslinie opgetrokken. Geleidelijk aan raakt het hele gebied bebost (18de-19de eeuw).