79 resultaten
ID: 307758 | Archeologisch geheel
Bergsken, Koebrugstraat, Pachting (Aalst)
De archeologische zone Moorsel-Hof Te Eksel is een goed bewaarde middeleeuwse castrale motte die in de late middeleeuwen evolueerde tot site met walgracht in de vallei van de Molenbeek.
ID: 34996 | Bouwkundig element
Kanegemsestraat 6 (Aalter)
Eertijds zetel van heerlijkheid, reeds vermeld in 1392. Thans leegstaand boerenhuis uit begin 19de eeuw (?) nog gelegen op motte met resten van omwalling achter het huis.
ID: 31701 | Archeologisch geheel
O. L. Vrouwstraat (Alken)
Deze motte is gelegen op de rechteroever van de Kozenbeek te Alken. De vorm nog is af te lezen in de perceelvorm van het kadasterplan en in een lichte terreinverhoging.
ID: 135403 | Landschappelijk geheel
Alveringem (Alveringem), Diksmuide, Lampernisse, Oostkerke, Oudekapelle, Sint-Jacobs-Kapelle (Diksmuide), Eggewaartskapelle, Zoutenaaie (Veurne)
Dit gebied omvat de poldergebieden met graslanddepressie van de zogenaamde Kom van Lampernisse, de Vlavlakte en de aansluitende kleine dorpskernen van Lampernisse, Zoetenaaie, Oostkerke, Sint-Jacobskapelle en Oudekapelle. Het uitgestrekte gebied met sinds de middeleeuwen in gebruik genomen polders met reliëfrijke graslanden en talrijke sporen van ontvening, kleiontginning en vroegere bewoning, vertoont een grote variatie in poelgronden en geulgronden. De site van het Leenhof Ter Wissche en de verdwenen kerken van Oostkerke en Zoutenaaie vormen bijzondere sporen van (vroeg-)middeleeuwse bewoning. Er komen ook nog meerdere oude hoeven met walgracht voor. De polder is doorsneden door talrijke vaarten en grachten. De Oude Zeedijk vormt een opvallend middeleeuws dijkrelict. De panoramische zichten bieden weidse vergezichten.
ID: 135393 | Landschappelijk geheel
Anzegem (Anzegem), Huise, Kruishoutem, Nokere, Ouwegem, Wannegem-Lede (Kruisem), Heurne, Mullem, Oudenaarde (Oudenaarde), Waregem (Waregem), Moregem, Ooike, Wortegem (Wortegem-Petegem)
Dit gebied omvat een deel van de ‘Vlaamse Ardennen’ ten westen van de Schelde en vormt een onderdeel van het uitgestrekte Schelde-Leie interfluvium. De heuvelkammen liggen hier dominant in het landschap. De kouters zijn van elkaar gescheiden door beekvalleien. Kleinschalige dorpskernen liggen verspreid in het landschap. Hoeves, kasseiwegen en windmolens bepalen mee het beeld.
ID: 302085 | Archeologisch geheel
Lange Broekstraat, Polderdreef, Singelbergstraat (Beveren-Kruibeke-Zwijndrecht)
De Singelberg is een motteheuvel ten noordwesten van Beveren, opgericht in de eerste helft van de 12de eeuw. De archeologische zone werd uitvoerig onderzocht.
ID: 200333 | Archeologisch / Landschappelijk element
Hulstraat (Bilzen-Hoeselt)
Goed bewaarde motte met ringgracht. De motte is begroeid met normale bosvegatie, echter zonder grote bomen en ligt te midden van weilanden.
ID: 1908 | Archeologisch / Landschappelijk element
Kloosterstraat (Bornem)
Motte op een strategische locatie die uitkijkt over de Schelde en het lager gelegen slikken- en schorrengebied. De oprichting wordt vermoedelijk gelinkt aan de eerste Heren van Bornem. De motteheuvel en het zuidelijk deel van het neerhof zijn nog duidelijk als een verhevenheid op te merken in het landschap en werden geïntegreerd in het landschappelijk park bij het Kasteel Dulft.
ID: 140149 | Archeologisch geheel
Nattenhaasdonk, Pastoor Huveneersstraat, Polderdam (Bornem)
De archeologische zone Nattenhaasdonk, betreft de op een donk gesitueerde oude bewoningskern met verdwenen kerk van de parochie Haveckesdunc die samen met Hinken (Hingene) afhankelijk was van Bornem. De grote overstroming van 1825 is fataal voor Haveckesdunc. De nederzetting wordt verlaten ten voordele van het hoger gelegen Wintam. De oude kerkheuvel of Pastoor Huveneersheuvel is het laatste relict dat nog herinnert aan de oude nederzetting.
ID: 305876 | Archeologisch geheel
Nattenhaasdonk, Pastoor Huveneersstraat (Bornem)
De Pastoor-Huveneersheuvel is gelegen aan de rechter Scheldeoever, ten oosten van de dorpskern van Hingene, deelgemeente van Bornem, in regio gekend onder de naam Klein-Brabant. De historische én archeologische bronnen tonen onmiskenbaar bewoning aan vanaf de 11de eeuw. Deze bewoning is in verband te brengen met een regionale elite, namelijk de ridders van Haasdonck.