Inventaris

Wilmarsstraat (Antwerpen)
De toren is het enige overblijfsel van de Sint-Laurentiuskerk van het voormalige polderdorp Wilmarsdonk. De toren in gotische stijl dateert uit de 15de eeuw.

Dudzele, Koolkerke (Brugge), Damme (Damme)
Dit gebied ligt quasi volledig in het zogenaamd oudland-poldergebied en toont nog het typische grondgebruik gerelateerd aan de fysische structuur van kreekruggronden en komgronden. In het uiterste noordoosten van het gebied ligt een stuk in het zogenaamd middelland-poldergebied. Op de drogere kreekruggronden treft men nog (vooral) akkerland aan. hierop komen ook de verspreide bebouwing en de wegen voor. Hier en daar liggen enkele hoogstamboomgaarden bij de hoeves. De komgronden zijn van oudsher grasland en vertonen microreliëf. Tussen de onregelmatige weilandpercelen zijn talrijke grachtjes aanwezig. Het grasland heeft een belangrijke floristische en faunistische waarde. De dorpskern van Dudzele is opgenomen in de afbakening.

Pastoor Opdedrinckplein 1 (Knokke-Heist)
Kerktoren van de vroegere Sint-Margaretakerk, gebouwd omstreeks de tweede helft van de 13de eeuw. Na zware beschadiging van de kerk tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd de toren bewaard en geïntegreerd bij een nieuwe kerk omstreeks 1955-58. Achthoekige (west)toren op vierzijdige basis, uitgevoerd in baksteenbouw met steunberen en met leien torenspits met dakkapel. Zuidgevel met poolsteenzonnewijzer van 1648 van het verticale type in natuursteen, vervaardigd door Matthues Scheefer.

Antwerpsesteenweg (Malle)
Alleenstaande toren van de oude Sint-Laurentiuskerk die op 25 juli 1967 verwoest werd door een tornado. De toren werd in 1683 herbouwd na een brand.

Brugstraat, Dijleberg (Mechelen)
Het parkgebied tussen de dorpskern van Muizen en de Dijle werd vermoedelijk aangelegd tussen 1859 en 1903 bij het verdwenen kasteel Estricx. Het park bevat een monumentaal bomenbestand.

Muizen-Dorp (Mechelen)
Site van de voormalige Sint-Lambertuskerk, die in 1944 werd getroffen door een Duitse V1-bom en waarvan enkel de toren behouden bleef. De toren onderging ingrijpende herstellingen voltooid in 1625, maar gaat in kern terug tot een centraalbouw, waarvan de restanten bij archeologisch onderzoek in 1949 werden blootgelegd. Deze centraalbouw had een doorsnede van ongeveer 16 meter en een lengte van 23 meter. De bouw moet - op basis van recent archeologisch onderzoek - gedateerd worden in de laat-Ottoonse periode of de vroeg-romaanse periode, en zeker na 1020.