Het onderzoek is het gevolg van de bouw van een nieuwbouw voor assistentiewoningen. Het volledige plangebied is 1815 m2 groot en zal in totaal over een oppervlakte van 1350 m2 verstoord worden door het plaatsen van de kelder.
Het opgravingsvlak werd uiteindelijk in vijf werkputten verdeeld. De locatie van deze werkputten werd bepaald door de veldwerkleider met het oog op een goede profielregistratie. De graafmachine werd gebruikt voor het aanleggen van de werkputten en opgravingsvlakken. De omvang van iedere werkput was dusdanig dat er een goed ruimtelijk inzicht was, en de inplanting zo dat alle opgravingsvlakken naadloos aansloten of overlapten. De omvang van de werkputten liet toe om een overzicht van sporen, spoorcombinaties en archeologische structuren te bekomen, zonder deze te lang aan degradatie bloot te stellen.
Indien een spoor zich tegen de putwand bevond, werd het werkputprofiel opgeschoond om de relatie tussen het spoor en de bodemhorizonten te registreren. Sporen-, foto- en vondstenlijsten werden digitaal geregistreerd in het veld. Gebruik makend een GIS omgeving werden de verzamelde data verwerkt tot een gedetailleerd en overzichtelijk grondplan.