Beschrijving

Er werden 12 manuele boringen gezet, uit te voeren met een Edelmanboor met diameter 7 cm. Om de manuele uitvoering van het veldwerk mogelijk te maken, dienden de boringen in onverharde zones geplaatst te worden. Hierdoor was het niet mogelijk om een vast, verspringend driehoeksgrid van 24 m bij 20 m aan te houden waarbij 24 m de afstand is tussen de boringen en 20 m de afstand is tussen de raaien. Daarom werden de boringen geplaatst volgens het principe dat minimaal 1 boring per 1.000 m² noodzakelijk is.

Uit de landschappelijke boringen blijkt dat het archeologisch niveau zich ondiep bevond op een diepte van gemiddeld zo’n 10 à 18 cm-mv en plaatselijk 36 cm-mv. Dit is het geval ter hoogte van de onverharde zones van het terrein. Daar waar verharding aanwezig is, is asfalt en/of beton aanwezig bovenop een fundering. Uit boringen uitgevoerd door BK-Ecosys op 7 april 2021, blijkt dat deze verstoring tot een diepte van zo’n 30 à 40 cm-mv reikt. Hier is het archeologisch niveau dan ook reeds aangetast door eerdere bodemingrepen. Op basis van deze informatie werd geoordeeld dat het opportuun was om de proefsleuven in deze fase van het onderzoek te beperken tot de onverharde zones van het terrein.

Verder bleken er op basis van het KLIM/KLIP-plan actieve leidingen aanwezig te zijn die gevrijwaard dienden te worden bij bodemingrepen. Het gaat om water-, elektriciteit- en telecommunicatieleidingen. De exacte ligging van deze leidingen kon verder nauwkeuriger bepaald worden door een geofysisch onderzoek dat op het onderzoeksgebied werd uitgevoerd door Fugro op 16 en 17 april en 3 en 4 mei 2021. Enkel de zones met bovengrondse structuren, dichte vegetatie of andere obstakels werden niet met de grondradar gescand. Op deze manier konden verschillende leidingen en objecten geïdentificeerd worden, inclusief hun verwachte diepte onder het maaiveld.

Om geen schade aan te brengen aan de leidingen en om zo veel mogelijk onderzoek te laten plaatsvinden binnen onverstoorde delen van het terrein, dienden de oorspronkelijke proefsleuven ingekort en/of verschoven te worden zodat er een buffer van 3 m ten opzichte van bestaande leidingen
was. Dit resulteerde in een aangepast proefsleuvenplan waarbij de proefsleuven van 1,80 m breed op een onderlinge afstand van 10 m werden geplaatst binnen de onverharde zones.

Bij de eigenlijke uitvoering van het veldwerk werden 11 werkputten en twee dwarssleuven aangelegd. Hierbij werd de initieel voorziene proefsleuf in het zuidoosten van het onderzoeksgebied omwille van nog actieve leidingen noodgedwongen niet uitgevoerd, werd de linkersleuf in de zuidelijk helft ingekort omdat er een peilbuis en begroeiing aanwezig was en werden de zuidelijke sleuven ter hoogte van de verharding ingekort omdat er nog een leiding liep, waarvan niet zeker was of deze nog actief was. Zo werd in totaal een oppervlakte van 554 m², dit is ca. 5,3% van het onderzoeksgebied, onderzocht.

Bronnen

Bron: JUCHTMANS A., LAMBERTS M. & CLEDA B. 2021: Archeologische evaluatie van het bodemarchief aan de hand van landschappelijk bodemonderzoek en proefsleuvenonderzoek ter hoogte van de Mercuriusstraat 27 te Nossegem (provincie Vlaams-Brabant), ABO Archeologische Rapporten 1620, Aartselaar.
Type: nota (archeologieportaal)
Datum: 08-2021