Het aanleggen van het archeologisch vlak gebeurde met behulp van een graafmachine met rupsbanden en op de eerste dagen ook met een kipkar. Voor alle graafwerken is een tandeloze, 2m brede graafbak gebruikt. Er is gestart aan de noordelijke en westelijke zijde van het terrein waarna het archeologisch vlak in stroken is uitgebreid richting de zuidelijke grens van de advieszone. Tijdens het onderzoek is een deel van de grond gestockeerd op een reeds opgegraven zone, waar minder sporen, voorkwamen. Op die manier kon een zo groot mogelijke werkput worden aangelegd. Het aanleggen van het vlak duurde ongeveer 4 werkdagen. De kraan werd ook gebruikt voor het onderzoek van grotere en diepere structuren zoals een poel, grachten en de waterputten.
De kraan werd steeds begeleid door de archeologen. Het vlak werd opgeschaafd waarna het terrein vlakdekkend is onderzocht. De sporen kregen een uniek nummer (000001 t.e.m. 000268) en zijn gefotografeerd, beschreven in een database en ingemeten met GPS. De relevante sporen zijn gecoupeerd en de doorsnede geregistreerd en in sommige gevallen bemonsterd.
Het opgravingsvlak werd tijdens het terreinwerk gefotografeerd met een drone om een goed overzicht te krijgen van de relaties tussen verschillende sporen.
Van alle lagen, sporen en structuren waarvan natuurwetenschappelijk onderzoek relevante informatie over de vindplaats(en) kan opleveren, worden stalen genomen op de wijze beschreven in de Code van Goede Praktijk. De stalen zijn nat uitgezeefd op 0,5mm en 2mm, er is voor bijna alle stalen een reststaal bewaard (1L). Enkel bij té kleine stalen is geen reststaal bijgehouden. Bij het onderzoekzijn twee waterputten aangetroffen. Om deze goed en veilig te kunnen onderzoeken zijn kaders met grondwaterbemaling geplaatst. Alle waterputten zijn bemonsterd voor het onderzoek van pollen, macroresten en het hout is gerecupereerd voor verder dendrochronologisch onderzoek. Aardewerk en natuursteen werd geëvalueerd en gedetermineerd door de UGent. Het natuurwetenschappelijk onderzoek op de stalen en eventuele dateringen gebeurde door externe specialisten (Van Daalen Dendrochronologie, KIK voor radiokoolstofdateringen, GATE Archaeology voor de paleo-ecologie). Tijdens het terreinwerk gebeurde metaaldetectie zowel op de aangelegde archeologische vlakken, als op de dumps.
De oppervlakte van de onderzochte zone bedraagt 4264,21m². Oorspronkelijk was een terrein van 4765m² geadviseerd voor een vlakdekkende opgraving. Door de nabijheid van perceelgrenzen zijn buffers behouden aan de oostelijke en zuidelijke zijde van het plangebied. Door de aanwezigheid van leidingen aan de westelijke zijde van het projectgebied werd ook daar een buffer behouden.
De sporen plaatselijk machinaal of manueel verdiept, waarbij de wand van de werkput van het maaiveld tot de bodem van het profiel manueel wordt opgeschoond. Zo wordt een bodemprofiel verkregen van ongeveer 2m breed en tot op een relevante diepte.
Het onderzoeken van de bodemgenese aan de hand van bodemprofielen die in de werkput worden aangelegd is slechts een kleine ingreep waarbij eventuele archeologische sporen met zekerheid kunnen worden ontzien. Bovendien is de nauwkeurigheid van deze methode vrij groot aangezien de bestudeerde lagen en horizonten zich in situ bevinden en deze op een vrij groot oppervlak kunnen worden bestudeerd.