In totaal werd 160m² opgegraven van de volledige 2500m², goed voor ca. 15,6% van het totale areaal. Op het terrein zelf diende voor de inplanting van de sleuven rekening gehouden te worden met enkele obstakels. Een 3m hoge berm, bestaande uit stortafval (waaronder asbesthoudende platen), begrensde langs noordelijke en oostelijke zijde het terrein. Na het aantreffen van deze asbeststoffen in het noorden van sleuf 1 werd beslist niet verder te roeren aan deze berm omwille van gezondheidsrisico’s en instortingsgevaar. Centraal op het terrein bevond zich een betonplaat van ca. 10cm dikte. Direct daarnaast bevond zich een metalen container. Hierdoor diende sleuf 1 enigszins anders ingepland te worden dan voorzien. Langs zuidelijke zijde bevonden zich enkele houten barakken. Deze zone maakt echter geen deel uit van de onderzoekszone.
In totaal werden drie sleuven aangelegd. Een eerste sleuf bevond zich parallel aan de oostelijke berm en was NW-ZO georiënteerd. Omwille van de hierboven genoemde obstakels kon de geadviseerde oriëntatie van sleuf 1, haaks op het verwachte wegtracé, niet uitgevoerd worden. Een tweede sleuf werd aangelegd ten westen van de betonplaat. Hier kon de geadviseerde NNO-ZZW oriëntatie wel behouden worden. Aangezien bleek dat na het aanleggen van deze twee sleuven de zuidelijke zone zwaar verstoord was, werd geopteerd voor een haakse sleuf op het noordelijke deel ten westen van sleuf 2.
Bij het aanleggen van het archeologisch vlak werd gebruik gemaakt van een rupskraan met een 1,80m brede platte graafbak. Dit gebeurde steeds onder toeziend oog van de leidinggevende archeoloog om de juiste diepte te garanderen.