Op basis van voorafgaand onderzoek in de vorm van een bureaustudie, landschappelijke boringen en verkennende archeologische boringen werd aangetoond dat een proefsleuvenonderzoek als volgende stap de meest geschikte methode is om het eventueel bewaarde archeologische archief in kaart te brengen en te registreren. De dekkingsgraad van de proefsleuven is van die aard dat hij toelaat om voldoende gefundeerde uitspraken te doen over de rest van het projectgebied, en bedraagt als uitgangspunt 12,5%. Deze dekkingsgraad wordt onderverdeeld in 10% continue sleuven en 2,5% kijkvensters, dwarssleuven en volgsleuven.
De sleuven worden aangelegd in een regelmatig parallel patroon, met een tussenafstand van maximaal 15m, om zo een gedegen dekking te verkrijgen en een gedegen inschatting te maken van het bodemarchief met betrekking tot de rest van het projectgebied. Verder dienen ze hiervoor 1,8 à 2m breed te zijn. In uitzonderlijke gevallen kunnen de terreinomstandigheden of de zichtbaarheid van de sporen vereisen dat de breedte van de sleuven wordt aangepast naar meer dan 2m.
Het terrein (fase 2) werd geëvalueerd door middel van 22 proefsleuven met een WNW-OZO oriëntatie. 4 sleuven werden ingekort door de aanwezigheid van bomen en struikgewas. Daarnaast werd 1 sleuf ingekort door de aanwezige nutsleidingen en weg. Tot slot werd sleuf 7 met 85m verlengd. Om de aangetroffen sporen beter te begrijpen en af te bakenen werden 5 kijkvensters, 1 dwarssleuf en 8 sleufuitbreidingen aangelegd. In totaal bedraagt dit 9843m² sleuven aangevuld met 600m² kijkvensters. Zodanig werd 11,9% van het projectgebied (fase 2) archeologisch onderzocht. Als we dit in mindering brengen met de ontoegankelijke zones (vegetatie + weg & nutsleidingen) stijgt het percentage naar 12,3%.