Aanleiding voor de opgravingen was een grootschalig renovatie- en nieuwbouwproject, waarbij de gevel aan de Sint-Katelijnestraat bewaard moest blijven en geïntegreerd worden in een nieuw appartementencomplex. Een deel van het complex zou onderkelderd worden. Op voorhand werd de bestaande bebouwing en verharding gesloopt. De grootste impact van deze werken betrof de uitgraving voor de ondergrondse kelder, met een omvang van circa 375 m² en een verstoringsdiepte van ongeveer 3,20 m, inclusief vloerplaat. Enkel ter hoogte van deze ondergrondse kelder werd het archeologisch bodemarchief aangetast en was er dus nood aan bijkomend onderzoek.
Bij de werken bleek de omvang van de werkput echter deels af te wijken van wat was voorzien. De uitgraving in functie van de toekomstige kelder vond namelijk plaats binnen de volledige percelering, met uitzondering van de gevels aan de Sint-Katelijnestraat. De oorspronkelijk geplande omvang van de opgraving diende daarom uitgebreid te worden tot zo’n 520 m².
De totale oppervlakte van 520m² werd onderzocht in één werkput. Het opgravingsvlak werd aangelegd met behulp van een kraan op rupsbanden van 21 ton met een gladde graafbak van 1,80m breed. Van alle opgravingsvlakken werden overzichtsfoto’s gemaakt. De werkput en sporen werden ingetekend door middel van een GPS van het type Geomax Zenith 25 PRO en gedocumenteerd aan de hand van beschrijvingen. Opgravingsvlakken werden gedetecteerd met een metaaldetector. Indien een spoor zich tegen de putwand bevond, werd het werkputprofiel opgeschoond om de relatie tussen het spoor en de bodemhorizonten te registreren. Sporen-, foto- en vondstenlijsten werden digitaal geregistreerd in het veld. Gebruik makend van een GIS-omgeving werden de verzamelde data verwerkt tot een gedetailleerd en overzichtelijk grondplan.
De opgraving is uiteindelijk in vier fasen uitgevoerd. Ten eerste werd een begeleiding uitgevoerd van het ontharden en ruimen van vervuilde grond tot 80 cm onder het maaiveld, over de volledige oppervlakte. Deze zone werd geregistreerd als vlak 0. Hierna konden de bouwputbeschoeiingen geplaatst worden aan de randen van de werkput. Deze werden tijdens fase 2 archeologisch begeleid door middel van verschillende werfcontroles. De administratie is zodanig uitgevoerd zodat deze mooi aansloot op de geplande opgraving van de rest van de werkput. Vervolgens kon de rest van de werkput verder verdiept worden. Over een zone van 363 m² werden uiteindelijk drie opgravingsniveaus aangelegd tot de onderzijde van de geplande werken, namelijk 3,40 m TAW. Deze niveaus zijn geregistreerd als vlak 1-3. Ten slotte moest aan de straatkant in functie van de werken een talud worden voorzien. Er werd daarom gekozen om hier een zone van 98 m² af te bakenen voor een begeleiding van de afgraving van het talud.
Sint-Katelijnekerkhof, Sint-Katelijnestraat 84 (Mechelen) Bij opgravingen aan de Sint-Katelijnestraat kwam een bewoningssite aan het licht waarin drie fasen onderscheiden konden worden: een laatmiddeleeuwse fase (13de-15de eeuw), een fase in de nieuwe tijd (16de-18de eeuw) en een fase in de nieuwste tijd (19de eeuw-21ste eeuw). Meerdere 14de-eeuwse ovens wijzen op kleinschalige metaalindustrie.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Archeologische opgravingen Sint-Katelijnestraat 84 [online], https://id.erfgoed.net/gebeurtenissen/1076875 (geraadpleegd op ).
