Beschrijving

Uit het geofysisch onderzoek, uitgevoerd en gerapporteerd door Timothy Saey (3D Soil) kan besloten worden dat aan de hand van multi-signaal EMI en GPR diverse potentiële archeologische structuren en sporen en grotere afwijkende zones konden worden afgelijnd in de tuin van het Oratorianenklooster (Saey 2020, 60-61). Vooral in de centrale zone nabij het klooster konden een groot aantal afwijkende lineaire sporen en grotere afwijkende zones wijzen op het voorkomen van ondergrondse restanten, funderingen, kelders of uitgravingssporen gerelateerd aan vroegere gebouwen of muren gerelateerd aan het klooster.

Het proefsleuvenonderzoek bestond traditioneel uit oost-west georiënteerde werkputten die ca. 10% van het onderzoeksgebied beslaan (dus niet de volledige getroffen percelen), aangevuld met kijkgaten en volgsleuven op locaties die op basis van de voorkennis en de reeds uitgevoerde vooronderzoeken ingepland zijn. Het centrale deel van de oost-west georiënteerde werkputten werd niet opgegraven, om het pad toegankelijk te houden. In deze zone werden geen architecturale resten verwacht. De geplande werkputten WP1-5 werden dus opgesplitst in 2 delen (WP1A/1B, enz.). In het uiterste oosten konden de werkputten niet verder worden doorgetrokken door de aanwezigheid van te behouden bomen. In het uiterste westen werd een veiligheidsstrook vrijgehouden ten opzichte van de in geruïneerde staat verkerende westvleugel van het klooster. Een deel van de noord-zuid georiënteerde werkputten werd niet aangelegd, enerzijds door de aanwezigheid van het zogenaamde bakkershuisje’, anderzijds door de grote, centrale verstoring, waarvan reeds in 2004 werd vastgesteld dat die tot 3 m diep kon reiken.

Bronnen

Bron: CLAEYS J. 2022: Scherpenheuvel Oratorianenklooster Eindverslag archeologisch onderzoek, Leuven.
Type: eindverslag (archeologieportaal)
Datum: 23-12-2022