Beschrijving

Het betreft een site zonder complexe verticale stratigrafie, die werd onderzocht aan de hand van een vlakdekkende opgraving. Plaatselijk, ter hoogte van muurresten en in een zone met meerdere relevante niveaus, is er sprake van een complexere verticale stratigrafie. De bovengrond van de
opgravingsvlakken werd verwijderd tot op elk archeologisch leesbaar niveau, bepaald door de leidinggevende archeoloog.

Het onderzoeksterrein werd opgedeeld in 31 werkputten. Alle werkputten, sporen en profielen werden fotografisch vastgelegd. Vervolgens werden alle vlakken, profielen, sporen, aanlegvondsten en metaaldetectievondsten topografisch ingemeten en werden de sporen en profielen beschreven, waarna de sporen werden gecoupeerd, ingetekend en gefotografeerd.

Er werden op bepaalde plaatsen meerdere vlakken per werkput aangelegd, waarvan de nummering oplopend per werkput gebeurde. Zo komt het voor dat werkputten waar slechts één archeologisch niveau aanwezig was (moederbodem, vlak 1) qua niveau overeenkomen met vlak 2 of vlak 3 uit andere werkputten.

Op de allesporenplannen zijn de sporen wel weergegeven per archeologisch relevant niveau.

Het onderzoeksgebied bestaat uit twee zones. Het westelijke deel (zone 1) is de locatie van de voormalige McCain-site, waarop verschillende gebouwen hebben gestaan die in 2015-2016 reeds werden gesloopt. Het oostelijke deel (zone 2) was in gebruik als akkerland en is in moderne tijden nooit bebouwd geweest.

Het onderzoeksgebied van zone 1 kent een lange industriële geschiedenis, met onder meer (deels onderkelderde) fabrieksgebouwen, verhardingen en infrastructuur. Het spreekt voor zich dat deze bebouwing en vooral de sloop ervan een impact hebben gehad op het aanwezige bodemarchief.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek uit 2017 werd reeds duidelijk dat er verstoringen aanwezig zouden zijn, maar er kwamen toch ook nog intacte sporen aan het licht, die een bijdrage konden leveren tot kennisvermeerdering over de Romeinse vicus.

Tijdens de opgraving werd duidelijk dat de graad van verstoring hoger was dan aanvankelijk was ingeschat. Op locaties waar er diepe kelders aanwezig waren, is het bodemarchief tot minstens 2,5 m diep onder het maaiveld volledig weggegraven en verstoord. Dieper werd niet gegaan om het einde van de verstoring vast te stellen, uit stabiliteits- en veiligheidsoverwegingen. Zelfs op plaatsen waar er enkel verharding aanwezig was, zijn er meer verstoringen aanwezig dan verwacht werd. Op de plaatsen waar het bodemarchief wel nog bewaard was, bevond het archeologisch niveau zich
op een diepte tussen 50 en 109 cm onder het maaiveld. Verstoringen varieerden van 30 cm tot meer dan 2,5 m onder het maaiveld, waardoor het archeologisch niveau op veel plaatsen volledig is weggegraven of minstens bovenaan enkele centimeters aangetast is. Enkel diepe sporen
waren dan nog te vinden. :

In de werkputten waar het veilig genoeg was, werd er tot onder de verstoring gegraven (onmiddellijk als vlak 1 of plaatselijk als vlak 2), om de mogelijke diepere sporen nog vast te stellen. Hier en daar werd er nog een schacht van een waterput vastgesteld, maar in de meeste
gevallen waren er geen sporen meer aanwezig.

Bronnen

Bron: Claessens L., N. Reyns, T. Clerbaut & J. Bruggeman 2022: Eindverslag archeologische opgraving vicus Grobbendonk - Mercuriussite (Vorselaarse baan/Nijverheidsstraat), Bornem.
Type: eindverslag (archeologieportaal)
Datum: 2022