Naar aanleiding van het proefsleuvenonderzoek werd een vlakdekkend archeologisch onderzoek aanbevolen. Op deze manier kon de potentieel aanwezige kenniswinst maximaal geregistreerd en onderzocht worden. Bij de uitvoering de opgraving werd één vlak of werkput aangelegd. De administratieve grenzen van de advieszone konden door een afwijking tussen GRB-kaart en de realiteit op het terrein niet volledig gevolgd worden. Zo bedroeg de rand tussen het vlak en de grens van het terrein slechts 50 cm langs de noordelijke en zuidelijke grenzen van het perceel, en niet de grotere afstand van 2 tot 3 meter op de plannen. Langs de westelijke grens bedroeg de marge ca. 1 m. De aanleg van het archeologisch vlak gebeurde met behulp van een rupskraan van respectievelijk 23 en 24 ton met een platte graafbak van 2 m breed.
Tijdens de eerste drie dagen werd het vlak aangelegd onder begeleiding van het archeologisch team. Ten gevolge van technische problemen met de kraan werd pas op 23 februari nog een laatste zone van 100 m² afgegraven. Verstoorde en archeologisch lege zones langs de noordelijk een oostelijke rand van het vlak konden na registratie gebruikt worden om afgegraven grond op te stockeren. Ook enkele geïsoleerde sporen werden tijdens het afgraven onderzocht om ruimte te voorzien voor grondopslag. De tweede fase van het onderzoek vond, ondanks eerdere gemaakte afspraken rond een datum vanaf 25 maart om de bemaling voldoende te laten werken, plaats op 15 en 16 maart 2021. Op deze dagen werd de zone met poel en waterput onderzocht. Aansluitend werd het hout van de bekistingen gewassen, geregistreerd en bemonsterd.
Er werden uiteindelijk drie radiokoolstofdateringen uitgevoerd op paalsporen die deel uitmaakten van een gebouwplattegrond. De vullingen van de graven werd niet gebruikt voor het bekomen van een datering. Daarnaast werd op één van de bekistingen een dendrochronologische analyse gedaan. Verder werd op het terrein ook metaaldetectie uitgevoerd, maar niet veel vondsten kwamen hieruit.