Tijdens de archeologische opgraving werd een oppervlakte van ca. 2.882 m2 onderzocht.
De opgravingszone werd opgedeeld in werkputten zodat elke zone op korte termijn afgewerkt kon worden en de sporen niet degraderen door het openliggen. Het zuidelijke deel (‘zone opgraving’) werd in drie werkputten opgedeeld en opgegraven. Na overleg met de erfgoedconsulent van het Agentschap Onroerend Erfgoed werd beslist om ook de bijkomende zone vlakdekkend op te graven (‘zone eventuele vervolgopgraving’). Deze zone werd opgedeeld en opgegraven in twee werkputten. Er werden zo in totaal vijf werkputten aangelegd.
De werkputten werden aangelegd door middel van een rupskraan met een gladde kraanbak van 2 m breed. De teelaarde werd laagsgewijs verdiept tot op het archeologisch leesbaar niveau.
Het archeologisch vlak manifesteert zich in de advieszone tussen ca. 27,0 en 27,7 m +TAW, waarbij de hoogste waarden werden opgetekend in de oostelijke hoek van het onderzoeksgebied en de laagste in de westelijke hoek. Het archeologisch vlak helt met andere woorden licht af naar het westen toe.
Het archeologisch niveau bevindt zich op een diepte van ca. 40 à 70 cm t.o.v. het huidig maaiveld.
Het archeologisch vlak werd aangelegd met een 21-tons kraan en dit met een platte graafbak. Bij het opmeten van het vlak, sporen, puntvondsten,... werd gebruik gemaakt van een GPS-gestuurd systeem met een precisie van 1 cm.
Foto’s werden genomen met een digitaal fototoestel.
De metaaldetectie werd uitgevoerd met behulp van een metaaldetector.
Verder werd gebruik gemaakt van klein opgravingsmateriaal zoals: schop, truweel,...
Er werd licht afgeweken van het vooropgestelde Programma van Maatregelen. Zo werd er zowel een buffer gehouden langsheen de Groenlarenstraat alsook langsheen de Haagdoornstraat. Deze veiligheidsbuffer bedroeg gemiddeld ca. 2,5 m in plaats van 2 m. Dit omwille van nutsleidingen aldaar. Ook werd er een buffer gehouden met het aanpalende perceel ten zuidwesten van het onderzoeksgebied om hier geen schade toe te brengen aan dit perceel. Deze veiligheidsbuffer bedroeg ca. 1,5 m.
Omwille van veiligheids- en stabiliteitsredenen kon het onderste deel van de waterput niet in detail geregistreerd worden. De waterput bevond zich namelijk op de grens van het onderzoeksgebied, net naast de openbare weg, en ging tot zo'n 4,50 meter onder het maaiveld. Gezien de locatie van de waterput binnen het onderzoeksgebied was het niet mogelijk om de put voor de coupe uit te breiden en was het dus te gevaarlijk om de waterput verder in detail te registreren wegens instortingsgevaar.
Tijdens het veldwerk werd geen selectie van de vondsten doorgevoerd, met uitzondering van een aantal Diestiaan ijzerzandstenen die werden aangetroffen in de sporen. Diestiaan ijzerzandsteen komt natuurlijk voor in de regio. Alle ijzerzandstenen werden gecontroleerd op gebruiks- en bewerkingssporen.
Auteurs: Bouckaert, Kevin; Wijns, Dimitri; Verstreken, Stien; Geelen, Niels; Claesen, Jan
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: ARCHEBO bvba
Bron: CLAESEN J., GEELEN N., WIJNS D., VERSTREKEN S. & BOUCKAERT K. 2024: Eindverslag Lummen – Groenlarenstraat, Kortenaken.
Type: eindverslag (archeologieportaal)
Datum: