De opgraving werd uitgevoerd als een archeologische werfbegeleiding in het kader van de aanleg van een nieuw verwarmingssysteem in de kerk. De graafwerken, waaronder sleuven voor leidingen en putten voor warmtestations, werden uitgevoerd onder toezicht van een archeologisch veldwerkleider. De veldwerkleider bepaalde de aanleg en diepte van archeologische vlakken en registreerde alle sporen, vondsten en profielen. Vondsten werden per spoor en per categorie ingezameld, en elk vlak werd met een metaaldetector onderzocht. Menselijke resten werden beschreven door een fysisch antropoloog. De opgraving werd uitgevoerd in verschillende werkputten om een goede ruimtelijke spreiding van de gegevens te bekomen.

Op vraag van de architect werden de sleuven breder (ca. 25 à 30 cm) en dieper (maximaal 50 cm) uitgegraven dan oorspronkelijk voorzien (40 cm bij dubbele CV-leidingen). Ook de warmtestations werden iets groter en dieper uitgegraven dan gepland.