Bij aanvang van de opgraving kon geen verbinding gemaakt worden tussen satelliet en GPS, waardoor het plangebied met meetlint is uitgezet. Hierdoor is er een kleine afwijking in de oostelijke putgrens geslopen.
De opgraving is begonnen met de aanleg van het oostelijke deel van werkput 1, waarbij de bovengrond zoveel mogelijk aan de oostelijke zijde is gestockeerd. Terwijl dit oostelijke deel reeds gedeeltelijk werd gedocumenteerd werd het westelijke deel aangelegd waarbij de bovengrond volledig werd verplaatst naar het noorden. Slechts een smalle strook in het westen werd niet opgegraven gezien bij het verwijderen van de bovengrond een oude leiding werd geraakt. Hier is besloten deze te laten zitten en deze smalle strook ook te benutten voor het plaatsen van bovengrond.
Bij het aantreffen van een vermoede druipgreppel langs een palenrij is actief gezocht en geschaafd naar sporen die tot deze structuur kunnen horen. De oostelijke lange zijde werd vrij compleet teruggevonden, terwijl van de westelijke zijde nauwelijks sporen zijn teruggevonden. Het microreliëf heeft hier zeker een grote rol gespeeld, naast de postdepositionele processen.
De uiteindelijke analyses zijn voor de koolstofdateringen uitgevoerd door de Universiteit van Uppsala, Zweden (Ångström Laboratory), terwijl het anthracologisch onderzoek is uitgevoerd door J. van der Laan, archeobotanisch houtspecialist voor Earth Integrated Archaeology. Dr. Wim De Clercq, professor Historische Archeologie van de UGent is geraadpleegd in verband met de determinatie en aflijning van de schuttingen.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Archeologische opgraving Sint-Pietersstraat 14-16 [online], https://id.erfgoed.net/gebeurtenissen/220262 (geraadpleegd op ).