Beschrijving

Jos De Mey, geboren op 10 februari 1928 in Gent, genoot zijn opleiding Sierkunsten en Binnenhuisarchitectuur aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent van 1942 tot 1949. Dankzij zijn leraar Gaston Eysselinck kwam hij in contact met de Gentse meubelfirma Van den Berghe-Pauvers, met wie hij zou samenwerken nadat hij in 1951 de eerste prijs won in de Nationale Wedstrijd voor het ontwerpen van bescheiden woningen. Tijdens de jaren 1950 werd hij huisontwerper van deze firma, en de samenwerking hield stand tot eind jaren 1960 als zelfstandig ontwerper. Daarnaast ontwierp hij onder meer meubels voor het Kortrijkse bedrijf Luxus. De Mey was ook actief in het onderwijs en gaf tussen 1951 en 1968 les aan de Gentse Academie en vervolgens tot 1980 aan het Hoger Architectuur Instituut te Gent. Hij was actief in talrijke verenigingen met betrekking tot interieur- en meubelkunst. Vanaf 1968 verschoof zijn aandacht naar schilderkunst, totdat hij zich in de jaren 1970 volledig hierop zou toeleggen.

Jos De Mey verwierf op het vlak van binnenhuiskunst een belangrijke reputatie tijdens de jaren 1950 door zijn samenwerking met firma Van den Berghe-Pauvers. Dit kwam aan bod tijdens de Nationale Salons voor Modern Sociaal Meubel, georganiseerd door het Gentse Museum voor Sierkunsten gedurende drie edities tussen 1955 en 1957. Dankzij deze tentoonstellingen kwam het moderne seriemeubel en de nieuwe Belgische binnenhuiskunst onder de aandacht. De Mey was samen met interieurarchitect Eric Grinwis en ontwerpster Frida Burssens verantwoordelijk voor de organisatie en het algemeen architecturaal en vormelijk ontwerp van de tentoonstellingen, terwijl museumconservator Adelbert Van de Walle samen met architect Daniël Craet instond voor de selectie van bedrijven en ontwerpers voor deelname. Daarnaast ontwierp De Mey meubilair dat door Van den Berghe-Pauvers in hun stand werd getoond. De ontwerpen van De Mey voor vast meubilair getuigden van een grote aandacht voor geometrie en een integratie met de architectuur. Het losse meubilair daarentegen werd gekenmerkt door lichtheid en ruimtelijkheid. Het sociale karakter van zijn meubelontwerpen werd bekomen door rationele productiemethoden en een sobere vormgeving, die redelijke prijzen tot gevolg hadden, maar eveneens vrijheid aan de opdrachtgevers gaven tot aanpassingen aan een specifiek doel en functie. Qua verhoudingen steunde hij resoluut op de Modulor van Le Corbusier, wat zich bijvoorbeeld ook zou uiten in het ontwerp van zijn eigen woning aan de Nekkersputstraat in Gent omstreeks 1957.

Binnen zijn ontwerppraktijk had De Mey een belangrijke aandacht voor kleur en een weloverwogen, consequent materiaalgebruik. Deze aspecten kwamen al in zijn vroege carrière tijdens de jaren 1950 aan bod. Samen met onder meer Frida Burssens werkte hij in 1956 mee aan een brochure over een ‘palet van acht tonen voor de binnenhuisversiering’ volgens de ‘Octochrome werkwijze’, die werd toegepast in ontwerpen van stands op het 2de Nationaal Salon voor Modern Sociaal Meubel, zoals in deze van Van den Berghe-Pauvers door Jos De Mey zelf. Enkele citaten van De Mey uit deze brochure zijn perfect te transponeren naar latere en andere realisaties van De Mey: "Il va de soi que le sol et le plafond ont également leur mot à dire lorsqu’il s’agit de composer ou de transformer un intérieur. Le sol est, plus que le mur, un élément de repos qui donnera au mobilier un soutien léger ou solide, selon la nécessité. Le plafond enfin, couvercle de l’interieur, peut rendre l’espace moins exigu (...) ou ramener une chamber trop haute à de plus justes proportions par l’emploi d’une nuance foncée." In dezelfde tekst wees De Mey op het belang van een juist gebruik van polychromie in de interieurkunst in functie van proportie en harmonie. Daarnaast benadrukte hij dat de ontwerper zich diende de schikken aan de persoonlijkheid van zijn cliënt. Een weloverwogen interieurontwerp van een living bezit volgens De Mey de mogelijkheid tot het creëren van een sfeer "reposante, intime et distinguée à la fois où seuls de petits détails, tels que des coussins, des carpettes, des bibelots, apportent à l’ensemble la note vive indispensable."

De interesse van Jos De Mey beperkte zich niet tot meubel- en interieurkunst als een losstaande ontwerppraktijk, maar hij zocht steeds een grote interactie op met de architectuur. Hij werkte bijvoorbeeld frequent samen met architect Antoon Daemers, die een jeugdvriend was en ook woonachtig was in Sint-Denijs-Westrem bij Gent. Een voorbeeld hiervan is Daemers’ architectenwoning (Kleine Gentstraat 44, Sint-Denijs-Westrem, 1977). De Mey had ook een belangrijke impact op het ontwerp van zijn eigen woning in samenwerking met architect A. Vergaert en op de eigen woning van Albert Van den Berghe, gebouwd aan de Gaverlandstraat in Drongen bij Gent omstreeks 1962 naar ontwerp van architect Richard De Weirdt. Woning Van den Berghe kwam tot stand in een samenwerking tussen De Mey en De Weirdt, zichtbaar in onder meer de kleurkeuzes van De Mey en de wijze waarop specifiek meubilair ontworpen werd voor de woning, gekenmerkt door een moderne, functionele vormgeving. Ook de aanwezigheid van vast meubilair liet een integratie toe met de architectuur. Een perfecte verzoening tussen zijn interesses voor interieurkunst, architectuur, kleur én schilderkunst waren daarnaast tuinmuurschilderingen die hij realiseerde voor onder meer de toonzaal van Van den Berghe-Pauvers in de Gentse Meibloemstraat en voor zijn eigen woning.

Auteurs: Verhelst, Julie
Datum: 2018
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)

Erfgoedobjecten

Ontwerper van

Architectenwoning Daemers