Juliaan Lampens (1926-2019) vestigde zich na zijn studies aan het Hoger Instituut voor Kunst en Vakonderwijs Sint-Lucas, Gent, in 1950 als zelfstandig architect. Waar hij de eerste jaren van zijn loopbaan nog een succesvol traditionele architect was, rijpten bij Lampens na de Expo ‘58 totaal nieuwe architectonische ideeën en kwam hij met het ontwerp van de eigen woning resoluut los van de architecturale vormen uit het verleden. Van dan af concentreerde hij zich op betonarchitectuur en ontwikkelde een zeer persoonlijke stijl in “brutalisme”. De nieuwe benadering van Lampens tot het bouwen en wonen sloot aan bij de architectuur van Le Corbusier en Mies van der Rohe. Ook de aanknopingspunten met de Japanse en Scandinavische architectuur zijn duidelijk herkenbaar. Een hoogtepunt in zijn oeuvre, maar ook in de naoorlogse kerkenbouw in Vlaanderen, is zijn ontwerp van de bedevaartkapel Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare in Edelare (Oudenaarde). Lampens werd in 1974 docent aan het Hoger Architectuurinstituut Sint-Lucas Gent en in 1985 hoogleraar (tot 1991). In 1995 ontving hij de grote architectuurprijs van België; de jury vatte zijn oordeel samen in de lovende woorden “echtheid, authenticiteit, intensiteit, spiritualiteit, diepgang, volledigheid, vanzelfsprekendheid, tijdloosheid, ruimtelijkheid en voorbeeldigheid”.

Lampens ontwierp in de jaren vijftig, en ook meer sporadisch nog in de jaren zestig en zeventig, tientallen individuele gezinswoningen in een sober regionalisme, met name in Nazareth (Eke) en in De Pinte, aan de wijk rond de Baron de Gieylaan, bijvoorbeeld aan de Begonialaan 30 (1953), 13 (1954) en 5 (1955) en de Gloxinialaan 13 (1955). In dezelfde wijk ontwierp hij ook een groter project van gelijkaardige gezinswoningen in opdracht van de Nationale Maatschappij voor Kleine Landeigendom (NMKL), onder andere aan de Guido Gezellelaan 8, 10, 24-30 en aan de Baron de Gieylaan 105-133 (1958-1961). Bij de woning Coreman aan de Baron de Gieylaan 99 in De Pinte (1957-1958) is duidelijk de invloed merkbaar van het modernisme (expostijl).

Lampens’ bijdrage tot de architectuurgeschiedenis is echter voornamelijk gelegen in zijn persoonlijke interpretatie van het modernisme-brutalisme dat hij ontwikkelde vanaf 1960 (belangrijkste realisaties zijn vetgedrukt):

• Architectenwoning Juliaan Lampens in Nazareth (Eke) (1960)
• Woning, Wontergemstraat 3 in Nazareth (Eke)
• Woning Delbeke-Bourgeois, Sperlekestraat 7 in Kortrijk (Marke) (1963)
• Woning Diana Lampens, Grotenbroekstraat 38 in Gavere (Semmerzake) (1965)
• Bedevaartkapel O.-L.-Vrouw van Kerselare in Oudenaarde (Edelare) (1966)
• Woning B., Koning Albertlaan 14 in De Pinte (1966)
• Woning Dhondt-Sax in Oosterzele (1966)
• Woning Vierstraete in Gent (Sint-Amandsberg) (1967)
• Woning Vandenhaute – Kiebooms in Zingem (Huise) (1967)
• Woning Claus-Snoeck, Stationsberg 1 in Maarkedal (Etikhove) (1968)
• Woning De Vos-Smesman, Stationsstraat 28 in Nazareth (Eke) (1969)
• Woning Pypaert met slagerij in Nazareth (1969)
• Appartementen Sint-André, Mooi Verblijflaan 13 in Koksijde (Oostduinkerke) (1969)
• Openbare bibliotheek in Nazareth (Eke) (1970)
• Woning, Donderij 9 in Maarkedal (Etikhove) (1971-1972)
• Woning Derwael-Thienpont, Warande 50 in Gavere (1973)
• Woning Jozef Claus (Zero) met fabriek in Nazareth (Eke) (1973)
• Uitbreiding woning Vanhove-Volckaert in Nazareth (Eke) (1973)
• Woning Bauters, Steenbeekdries 19 in Maarkedal (1973)
• Woning Van Wassenhove in Sint-Martens-Latem (1974)
• Woning Libeert in Komen (1975)
• Verbouwing van melkerij tot woning Vandenhaute-Vereecken, Pintestraat 12 in De Pinte (1976)
• Woning Merckaert, Astridlaan 67 in Geraardsbergen (1978/1982)
• Woning in Lauwers hangar in Nazareth (1979)
• Woning Stockman-Michels, (vermoedelijk) Korte Dweersstraat 13 in Stekene (1986)
• Aanbouw woning De La Ruelle-Van Moffaert, Warandedreef 24 in Sint-Martens-Latem (Deurle) (1988)
• Woning Wouter Lampens, Meersbloemstraat 30 in Gavere (Semmerzake) (1990)
• Woning Dieter Lampens, Meersbloemstraat 26 in Gavere (Semmerzake) (1992)
• Woning Frank Velghe, Pontstraat 1 in Deinze (Astene) (2002)
• Monument E17 (Chaos kettingbotsing 1996), Steenweg Deinze in Nazareth (2012)

Juliaan Lampens (1926) vestigde in 1950 na zijn studies aan het Hoger Instituut voor Kunst en Vakonderwijs Sint-Lucas, Gent, als zelfstandig architect in Eke. Waar hij de eerste jaren van zijn loopbaan nog een succesvol traditionele architect was, rijpten bij Lampens na de Expo ‘58 totaal nieuwe architectonische ideeën en kwam hij met het ontwerp van de eigen woning resoluut los van de architecturale vormen uit het verleden. Van dan af concentreerde hij zich uitsluitend op betonarchitectuur en ontwikkelde een zeer persoonlijke stijl in “brutalisme”. De nieuwe benadering van Lampens tot het bouwen en wonen sloot aan bij de architectuur van Le Corbusier en Mies van der Rohe. Ook de aanknopingspunten met de Japanse en Scandinavische architectuur zijn duidelijk herkenbaar. Een hoogtepunt in zijn oeuvre, maar ook in de naoorlogse kerkenbouw in Vlaanderen, is zijn ontwerp van de bedevaartkapel O.-L.-Vrouw van Kerselare in Edelare (Oudenaarde). Lampens werd in 1974 docent aan het Hoger Architectuurinstituut Sint-Lucas Gent en in 1985 hoogleraar (tot 1991). In 1995 ontving hij de grote architectuurprijs van België; de jury vatte zijn oordeel samen in de lovende woorden “echtheid, authenticiteit, intensiteit, spiritualiteit, diepgang, volledigheid, vanzelfsprekendheid, tijdloosheid, ruimtelijkheid en voorbeeldigheid”.

Belangrijke realisaties:

• 1960 eigen woning in Nazareth (Eke)
• 1966 bedevaartkapel O.-L.-Vrouw van Kerselare in Oudenaarde (Edelare)
• 1967 Woning Vandenhaute – Kiebooms in Zingem (Huise)
• 1970 openbare bibliotheek in Nazareth (Eke)
• 1973 woning Derwael – Thienpont in Gavere
• 1974 woning Van Wassenhove in Sint-Martens-Latem
• 1988 verbouwing van woning De La Ruelle – Van Moffaert in Sint-Martens-Latem (Deurle)
• 1990 woning Lampens - Dierick in Gavere (Semmerzake)
• 2002 woning Velghe in Deinze (Astene)