Adolf Nivelle heeft een belangrijke rol gespeeld voor de naoorlogse architectuur van Vlaanderen en in het bijzonder van Limburg als ontwerper van een modernistisch oeuvre en als lesgever in het architectuuronderwijs.

Adolf (Dolf) Nivelle studeerde architectuur aan het Sint-Lucasinstituut van Gent (1949-1954) waar hij zich, samen met medestudenten als Jan Tanghe en Walter Steenhoudt, afzette tegen de uitgesproken traditionele opleiding en pleitte voor een internationaal geïnspireerd modernisme. Zo ontwikkelde Nivelle tijdens zijn studie een sober, brutalistisch modernisme dat gekenmerkt wordt door het zichtbaar gebruik van betonstructuren, baksteen (veldovensteen) en ruw hout. Na het ontwerp van zijn eigen woning aan de Zestienbunderstraat 27 (vermoedelijk 47) in Hasselt uit 1956-1957, maakte hij vooral naam met een reeks kerken:

• Parochiekerk Heilig Hart in Heusden-Zolder (Boekt-Zolder) (1954-1959), samen met Emiel François;
• St.-Willibrorduskerk in Neerpelt-Herent (1956-1962);
• St.-Lambertuskerk in Borgloon (Hendrieken) (1961-1964);
• Parochiekerk Sint-Quintinus in Bilzen (Hees) (1964-1967);
• Parochiekerk Sint-Lambertus in Landen (Walshoutem) (1965-1967);
• Parochiekerk Sint-Cornelius in Pelt (Overpelt) (1968-1969).

In een totaal andere, historiserende vormgeving ontwierp hij ook de omvorming van het uit 1923 daterende Hotel Terminus aan de Binnenlaan 33 in Genk (tuinwijk Waterschei) tot katholiek-Byzantijnse Heilige Johannes de Doperkerk, met toevoeging van een torenvolume met koepel.

Zijn brutalistische-modernistische architectuurtaal paste hij ook toe op enkele privéwoningen:

• Woning L. Vos, Luikersteenweg (mogelijk 356) in Hasselt (Rapertingen) (1958-1959);
• Woning V. Beyrens, Genkersteenweg 290 in Hasselt (1960-1961);
• Woning Daniëls, Kapermolenstraat in Hasselt (1962-1963) (gesloopt);
• Woning Peeters, Eendrachtlaan 23 in Hasselt (1964-1965);
• Woning P. Sciot, Klotsenhoutstraat 2 in Genk (1964-1965);
• Woning P. Pierré, Langehaag 2 in Genk (1967-1968);

en in enkele schoolgebouwen uit het begin van de jaren zestig:

• School in Boekt-Zolder, vermoedelijk Reitveld 15 (1960-1961);
• Middelbare meisjesschool 'Agnetendal' in Peer (1962-1964) (gesloopt).

Vanaf eind jaren 1950 was Nivelle ook actief als leraar architectonisch ontwerpen in het Provinciaal Hoger Instituut voor Architectuur (PHIA) dat in 1957 op initiatief van het Limburgs Provinciebestuur onder de leiding van enkele Sint Lucasbroeders in Hasselt van start ging. In 1970 werd hij tot directeur van het PHIA benoemd, waarbij hij steeds pleitte voor een hedendaagse en humane architectuur. Om die reden werd hij op voordracht van Renaat Braem in 1988 opgenomen als lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten (KVAB). Hij ontwierp ook het gebouw van de Architectuur aan de Agoralaan in Diepenbeek (1984-1987).

Nivelle behaalde zijn diploma architectuur in 1954. De ontwerpen van deze architect behoorden tot het laatmodernisme. Hij maakte vooral naam als kerkenbouwer. Zo ontwierp hij verschillende Limburgse kerken waaronder de St.-Willibrorduskerk in Neerpelt-Herent en de St.-Lambertuskerk in Hendrieken-Voort. Hij was ook betrokken bij de herbestemming van het Hotel Terminus tot katholiek-Byzantijnse Heilige Johannes de Doperkerk, voorzien van een torenvolume met koepel. Ook het ontwerp van de middelbare meisjesschool 'Agnetendal' in Peer is van zijn hand.

Nivelle was niet enkel architect, maar eveneens leermeester. Hij stond namelijk mee aan de wieg van het architectuuronderwijs in Limburg en leidde generaties jonge Limburgse architecten op, waardoor hij bijdroeg aan de verankering van het moderne denken in deze provincie.