Beschrijving

Adolphe Puissant, voorstander van een regionalistische en functioneel vernieuwende architectuur, speelde als stedenbouwkundige, technisch adviseur en publicist een aanzienlijke rol in de wederopbouw en de sociale woningbouw tijdens het interbellum.

Hij studeerde aan de Brusselse academie (1897-1902) en liep stage bij Samain. Al vroeg sterk begaan met de organisatie van de beroepspraktijk, was hij vanaf 1908 actief in de SCAB, als secretaris (1910), als ondervoorzitter (1922-1924) en als voorzitter (1924-1926). Als redacteur van Tekhné schreef hij tal van bijdragen over bouwtechnische vernieuwingen en zette hij zich in voor de organisatie van ontwerpwedstrijden. Voor de Eerste Wereldoorlog bouwde hij meerdere woningen in en om Brussel en realiseerde hij in opdracht van de Banque du Congo belge enkele administratieve en commerciële gebouwen in Boma en Leopoldstad. Tijdens de oorlog maakte hij in het kader van een door de Federatie van Architectenverenigingen van België (FAB) opgezet inventarisatieproject een aantal schetsen van traditionele Kempense hoeven. Uitgaande van deze en andere studies ontwikkelde hij na de oorlog een regionalistische architectuur, gebaseerd op oude constructiewijzen, technische innovaties en nieuwe functionele inzichten. Zijn eerste verwezenlijkingen in die zin waren het gemeentehuis en de meisjesschool van Schaffen (1919), en de reconstructie van het kasteel van Zillebeke (1920). Daarnaast tekende hij ook de plannen voor de stedenbouwkundige aanleg en honderd woningen voor de Zaalhofwijk in Ieper, waar evenwel niets van werd uitgevoerd. Als raadgevend architect verbonden aan de Nationale Maatschapppij voor Goedkope Woningen en Woonvertrekken (1919) ondernam hij studiereizen naar Engeland, Duitsland, en Nederland, waarna hij arbeiderswijken tot stand bracht in Laken (1920-1926), Herentals (1921-1926), Molenbeek (1922), Vilvoorde (1923), Couillet (1923-27, 1933-39, 1948) en Monceau-sur-Sambre (1924, 1929, 1931), inclusief gemeenschappelijke voorzieningen. Daarnaast bleef hij landhuizen bouwen in de omgeving van Brussel en aan de kust, en bouwde hij het gemeentehuis van Souvret (1930). Zijn wedstrijdontwerp voor de aanleg van de Antwerpse Linkeroever(1933) markeerde een terugkeer naar een klassieke axiale ordening. Hij besloot zijn carrière met het Institut médico-chirurgical van Charleroi, een monumentaal, laat-functionalistisch complex (1940).

Tijdens het interbellum was Puissant tevens actief in het onderwijs, als docent aan de Ecole Technique du Bâtiment en des Travaux Publics, als docent industrieel tekenen (1920-45) en introductie tot de architectuur voor schilders en beeldhouwers (1932-45) aan de Brusselse academie, en als docent stedenbouw (1937-48) aan het Institut d'Urbanisme van de ULB.

overgenomen uit:

Datum: 30-04-2019
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)

Erfgoedobjecten

Ontwerper van

Kasteel 't Hoge met parkje

Oudste gedeelte van een sociale woonwijk

Tweegezinswoning

Thema's

Ontwerper van

Boerenkrijglaan

Kolveniersstraat