Beschrijving

Albert Bontridder werd op 4 april 1921 geboren in Anderlecht. Hij behaalde in 1944 zijn diploma als architect aan het Sint-Lucas Instituut te Brussel. Naast zijn carrière als architect is Bontridder ook gekend als architectuurtheoreticus en dichter.

Bontridder begon zijn carrière in het architectenbureau van Paul-Amaury Michel, met wie hij van 1945 tot 1956 samenwerkte. Als lid van de Société Belge des Urbanistes et Architectes Modernistes (SBUAM), toonde hij in 1951 verschillende modelwoningen op de Triennale van Milaan. Na de samenwerking met Michel, werd Bontridder medewerker van Jacques Dupuis. Tot 1984 zal hij diens projecten mee helpen voltooien.

Gelijktijdig ging Bontridder sporadisch samenwerken de Luikse architectengroep L’Equerre. Samen ontwierpen ze onder andere het centrum van Herstal en het scholencomplex van Flémalle-Haute (1950-1982).

Zijn eigen architecturale oeuvre is eerder beperkt. Het karakteriseert zich door het zoeken naar vloeiende ruimtes, vouwwanden en het verwerpen van rechthoekige ruimtes. Deze kenmerken zorgen ervoor dat hij in 1960 de Van de Ven prijs ontvangt voor zijn eigen woning in Sint-Genesius-Rode. Door zijn zoektocht plaatst Bontridder zichzelf in de lijn van enkele internationaal leidinggevende architecten uit de twintigste eeuw, zoals Alvar Aalto (Finland), Frank Lloyd Wright (Verenigde Staten), Claude Parent, Paul Virilio en André Bloc (Frankrijk).

In 1966 werkt hij samen met de Brusselse groep Stuctures voor een project in Hoei. Verder neemt hij deel aan enkele grote projecten, zoals de Heizel (1958), de Sart-Tilman campus voor de universiteit van Luik, in samenwerking met Claude Strebelle (1973-1983) en voor de Vrije Universiteit Brussel, in samenwerking met Paul-Emile Vincent (1974-1976).

Als architectuurtheoreticus schreef hij verscheidene artikels in Belgische tijdschriften. Zo richtte Bontridder in 1948 het tijdschrift Architectura op en één jaar later Architecture. In 1948 sloot hij zich aan bij SBUAM, onder druk van Huib Hoste. Tussen 1950 en 1958 werd hij lid van het Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (CIAM). Tussen 1967 en 1975 maakt Bontridder deel uit van de Orde van de architecten in de provincie Brabant. Vervolgens werd hij in 1984 lid van de klasse der Schone Kunsten van de Koninklijke Academie van België. In 1963 schrijft Bontridder als eerste een moderne architectuurgeschiedenis over gebouwen die verschenen na de oorlog: L’architecture contemporaine en Belgique. Le dialogue de la lumière et du silence. Daarnaast schreef Bontridder nog een monografie over Léon Stynen.

Datum: 2011
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)

Erfgoedobjecten

Ontwerper van

Architectenwoning Albert Bontridder

Dokterswoning De Landtsheere

Woning Marcel Wittman

Woning naar ontwerp van J. Hendrickx en Y. Stevens

Woning Robert Wéry

Woning van den Schrieck

Woning van der Schueren

Woning van der Vaeren

Woonhuis Louis Paul Boon

Opdrachtgever van

Architectenwoning Albert Bontridder

Bewoner van

Architectenwoning Albert Bontridder