Giovanni Niccolò Servandoni was een Italiaans schilder, decorateur en architect die voornamelijk werkte in Frankrijk, Engeland en de Oostenrijkse Nederlanden. Hij werd geboren in Firenze op 2 mei 1695 en stierf te Parijs in 1766.

Hij is ongeveer 20 jaar wanneer hij eerst naar Frankrijk en dan naar Rome trekt. In de Eeuwige Stad vertoeft hij in de kringen van scenograaf Francesco Galli Bibiena en ruïneschilder Giovanni Pan¬nini. Vanaf 1721 verblijft hij in Londen waar hij beïnvloed wordt door het Palladianisme. Twee jaar later is hij terug in Parijs waar hij naamsbekendheid krijgt als scenograaf. Hij werkt er in de koninklijke opera, wordt er premier peintre et decorateur en later lid van de Academie Royale de peinture et de sculpture. Tezelfdertijd realiseert hij zijn eerste tijdelijke architecturen en scenografieën voor verschillende feesten. Het meesterwerk van zijn Parijse jaren is ongetwijfeld de gevel van de Saint-Sulpicekerk, waaraan hij in verschillende fases werkt tussen 1732 en zijn dood in 1766.

Wanneer in 1744 de bouwwerf van de Saint-Sulpice tijdelijk wordt stilgelegd is dat voor Servandoni de aanleiding om naar Madrid, Lissabon en Londen te trekken waar hij in 1747 arriveert. Zijn belangrijkste werk is er opnieuw tijdelijke architectuur. Op 27 april 1749 wordt in Green Park een spektakel opgevoerd waarvoor hij de scenografie en het vuurwerk zal ontwerpen. Georg Friedrich Händels schreef voor diezelfde gelegenheid zijn Music for the Royal Fireworks. In 1751 keert hij naar Parijs terug, waar hij zich opnieuw met de Saint-Sulpice gaat bezig houden. Uit deze periode dateren de ontwerpen voor de voltooiing van de westgevel en de aanleg van een monumen¬taal plein voor de kerk, waarvan slechts één gebouw zou gerealiseerd worden.

In 1759 vlucht Servan¬doni voor zijn schuldeisers richting Brussel. Hij vertoeft er in de kringen van de landvoogd Karel van Lotharingen. Hij krijgt er verschillende opdrachten. Voor graaf Cobenzl ontwerpt hij een monumentale paarden¬rijschool, oor zijn eigen zoon een kasteeltje in Haren en voor Jean-Antoine Ories het kasteel van Sterrenbeek. Tot de meest prestigieuze opdrachten behoren de verbouwingen van het Arenbergpaleis in Brussel en de bouw van het kasteel van Lede, voor markies Emmanuel Bette. Voor hertog Charles d’Ursel verbouwt hij het kasteel van de familie in Sint-Joost-ten-Noode en het kasteel van Hingene. Hij keert na drie jaar terug naar Parijs (1762) waar hij in armoede sterft op 19 januari 1766.

• MIGOM S. 2016: Giovanni Niccolò Servandoni, [online] http://www.kasteeldursel.be/content/dam/kasteeldursel/Bezoek/Giovanni%20Niccol%C3%B2%20Servandoni.pdf (geraadpleegd 24 juni 2016).