Vos, Frans
- ID
- 8160
- URI
- https://id.erfgoed.net/personen/8160
Beschrijving
Frans Vos leerde vermoedelijk de orgelmakersstiel bij Joseph Joris, die sinds 1896 een orgelbouwatelier hield in Zichem. Hij is naar schatting geboren eind 19de eeuw. De laatste activiteit die we van hem aantroffen is te situeren in 1948 (i.e. een postkaartje aan de pastoor van Lissewege om zijn komst aan te kondigen; het lijkt niet dat hij er ook werken uitvoerde). Tijdens WO I bevond Frans Vos zich als soldaat in het onbezette landsgedeelte achter de IJzer. In opdracht van de "Mission du Ministère des Sciences et des Arts" (gewoonlijk de "Mission Dhuicque" genaamd) demonteerde hij een aantal orgels in bedreigde kerkgebouwen; deze werden dan in Frankrijk in veiligheid gebracht. Op een orgelpijp in Alveringem staat geschreven dat het orgel gedemonteerd was geweest door "Frans Vos van Zichem en Emiel Mezière van Herstal". Vermoedelijk is aan Vos ook gevraagd om na de oorlog enkele van deze instrumenten weer op te bouwen, vermits hij wist hoe ze in mekaar staken, en aldus heeft hij zich in de Westhoek een cliënteel opgebouwd, waarbij hij eveneens, als zelfstandig orgelbouwer, een aantal nieuwe orgels kon slijten. De naamplaatjes op zijn orgelklavieren dragen als opschrift "Frans Vos-Huybrechts / Kerkorgelmaker - pianos - harmoniums / Sichem" (Huybrechts zal de naam van zijn echtgenote zijn).
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Erfgoedobjecten
Uitvoerder van
Parochiekerk Sint-Andries
Bikschotestraat (Langemark-Poelkapelle)
Georiënteerd bedehuis midden omhaagd kerkhof met onder meer bakstenen kruiswegstaties, oorlogsgedenkteken en kapel. Huidige, neogotische hallenkerk naar ontwerp van architect M. Hocepied van 1921: imitatieve wederopbouw van een laatgotische hallenkerk met westtoren, traditioneel kerkschema van het kustgebied; hersteld en vergroot naar ontwerp van architect J. Lernould van 1863-64 en toen voorzien van een uitgewerkte vierkante toren overgaand in een achthoek.
Parochiekerk Sint-Andries met kerkhof
Sint Andriesstraat (Koekelare)
Oostelijk georiënteerde kerk heropgebouwd in 1910-1911 naar ontwerp van de Kortrijkse architect Jules Carette en geïnspireerd op de 13de-eeuwse vroeggotische kerk. De kerk is gelegen in een omringend kerkhof.
Parochiekerk Sint-Laurentius met kerkhof
Ramskapellestraat 61A (Nieuwpoort)
Neogotisch bedehuis van 1923 ter vervanging van een op 25/10/1914 afgebrande kerk van 1863-1864 met oudere toren. Omringend kerkhof met waaiervormig gekasseide voetpaden, afgezet met haag en linderij. Driebeukige hallenkerk als variante op de regionale baksteengotiek.
Parochiekerk Sint-Martinus met kerkhof
Westvleterendorp (Vleteren)
Georiënteerd bedehuis, gelegen in de bocht van het Westvleterendorp. Omringend kerkhof afgezet door een bakstenen muurtje met pilasters onder ezelsrug. Laatgotische, driebeukige hallenkerk, in oorsprong een romaanse eenbeukige kruiskerk met vierzijdige kruisingstoren. De kerk werd gedeeltelijk herbouwd en gerestaureerd in de eerste helft van de 18de eeuw.
Parochiekerk Sint-Niklaas
Sint-Niklaasplaats (Veurne)
Parochiekerk gelegen tussen Appelmarkt, Sint-Niklaasplein en Kaatsspelplaats met dominerende westtoren. Oudste vermelding van 1120. Tot de Franse Revolutie bediend door monniken van de Sint-Niklaasabdij. Baksteenbouw; gebruik van ijzerzandsteen voor onderbouw van zuidelijke zijbeukgevel; kalksteen voor lagen afgewisseld met baksteen in noordelijke zijbeukgevel en zuidelijke transeptgevel, voor grootste gedeelte van zuidelijke zijbeukgevel en voor bovengedeelte van westportaal; Doornikse steen voor onderbouw van laatstgenoemde.
Parochiekerk Sint-Niklaas (Keiem)
Keiemdorpstraat 83 (Diksmuide)
Georiënteerd bedehuis in de jaren 1920 wederopgebouwd naar ontwerp van architect Théodore Raison en gelegen ten westen van de Keiemdorpstraat in een ommuurd en deels omhaagd kerkhof met ten zuidoosten een brede en smalle korfboogvormige poorttoegang in baksteen.
Parochiekerk Sint-Niklaas (Leke)
Lekedorpstraat 76 (Diksmuide)
Heropgebouwde georiënteerde hallenkerk gelegen te midden van een ommuurd en omhaagd kerkhof. Toegang ten westen vanuit de Lekedorpstraat.
Parochiekerk Sint-Walburga
Sint-Walburgapark (Veurne)
Enig voorbeeld in de kuststreek van een groots opgevat gotisch kerkgebouw waarvan alleen de koorpartij, de oostelijke transeptmuur en westelijke torenaanzet tot stand kwamen vanaf het tweede kwart van de 13de eeuw tot eind 14de eeuw. De westelijke torenaanzet vormt nu een vrijstaand volume in het Sint-Walburgapark: onafgewerkt gebleven gotisch westportaal van Balegemse kalkzandsteen, in 1720 ingericht tot waterreservoir. Voorts neogotische kerk, meer bepaald transept en schip naar ontwerp van A. Van Assche gebouwd en voltooid door architect J. Vinck in 1907. Het kerkgebouw omvat een vijfbeukig basilicaal schip van twee traveeën, een transept met traptorens op de hoeken en de bewaarde gotische oostelijke muur, de gotische koorpartij bestaande uit een hoofdkoor van vier traveeën met vijfzijdige sluiting en een kooromgang met drie kranskapellen ten oosten en twee kapellen op noord- en zuidzijde, en aansluitend bij het hoofdvolume onder meer een doopkapel.