De schans Lauwershoek werd opgetrokken na de beslissing van de Belgische regering in 1906 om de tweede fortenlinie rond Antwerpen verder te verstevigen door het optrekken van schansen tussen de forten. Zodoende zou het Nationaal Reduit Antwerpen beschermd zijn tegen zowel een Franse als Duitse inval. De werken waren onvoltooid bij het begin van de Eerste Wereldoorlog. De snelle val van Antwerpen noopte de Duitse bezetter tot het versterken van de linie door het geheel van forten en schansen aan te vullen met bunkers. De bunkers behoren tot de Duitse bunkerlinie 'Stellung Antwerpen' die werd opgetrokken in 1916-1917 als bescherming tegen een invasie vanuit het westen en Nederland.

De schans werd opgetrokken in ongewapend beton, een relatief nieuw bouwproduct in de architectuur voor de late 19de eeuw en vroege 20ste eeuw. De schans behield zijn traditionele opbouw met een gelijkvloers en een verdieping, die personeel en materieel tegen een bombardement moet beschermen.

Schans Lauwershoek verkeert, in vergelijking met de meeste andere schansen, in een vrij originele toestand. De gracht is dichtgegooid met de aarde van de wal, maar de aarde ligt nog op de betonstructuur. Het koepelmassief is niet toegankelijk. De vloer van de verdieping is nog gedeeltelijk aanwezig. Ook de kruitkamer is nog goed te zien. Enkel de machinekamer werd sterk verbouwd. Tegen de latrines van het linkergedeelte bouwden men (vermoedelijk de Duitsers) een lokaal, uitgerust met een betonnen dak (vermoedelijk een keuken). De schans en de omliggende weide worden gebruikt voor de veeteelt.