Van Wulfhagestraat tot Gulden Vlieslaan. Oorspronkelijk zogenaamd "Buiten Wulfhage(brug)"; stuk tussen Groenstraat en Gulden Vlieslaan op kaart van Marcus Gerards (1562) zogenaamd "Blocpit"; huidige benaming in zwang sinds 1299 en afgeleid van de nabije aanwezigheid van de beenhouwers (onder meer nummer 19). Op kaart van Marcus Gerards (1562) is de straat, beginnend met de "Speelmanskapel" (huidig nummer 1), quasi volledig bebouwd tot aan Groene- en huidige Pater Damiaanstraat; verder ommuurde tuinen en zelfs water aan noordkant. Laatst genoemde straatdelen zijn ook op Poppkaart (1865) nog onbebouwd.

Van oudsher voornamelijk residentiële functie onder meer woning "Hof Sebrechts" (nummer 24) zogenaamd naar professor-dokter J. Sebrechts en woning van schilder E. Rommelaere (1873-1961) (nummer 87). Van 1540 tot 1921, locatie van brouwerij "De Drie Koningen" (nummer 21), vanaf 1854 zogenaamd "Saint-Hubert" en uitgebreid naar Kleine Kuipersstraat toe. In de loop van de 20ste eeuw ook kleinere nijverheid zoals ateliers van een kunstsmid (nummer 30), glazenier (nummer 21), beeldhouwer H. Pickery (1828-1894) (voormalig nummer 66) en hoger vermelde schilder. Voorts educatieve functie: bijgebouwen van het Instituut van de Heilige Familie (ter hoogte van nummer 62 en op hoek met Groenestraat zie opschrift "ST JACOBS / LEER- EN WERKSCHOOL / HUISHOUDKUNDIGE KLAS") zie Oude Zak nummer 30-42. Sinds het eerste kwart van de 15de eeuw, locatie van de Speelliedenkapel (nummer 1), thans in voege voor kleine tentoonstellingen. Heden lange, geasfalteerde straat met vrij recht tracé ; beginnend bij de Sleutelbrug, een drieledige boogbrug uit de 14de eeuw van natuur- en baksteen. Op hoek met Speelmansrei en Bollardstraat telkens een grenssteen, respectievelijk voorzien van gotische B + "5" en met deels verweerde voorstelling. Tussen nummers 121-123, neoclassicistische tuinmuur van panden aan Gulden Vlieslaan nummers 26-28.

Voornamelijk breedhuizen met gevelopstanden variërend van authentiek tot neostijlen; kernen opklimmend tot de 15de eeuw. Enkele breedhuizen van vier à zes traveeën en twee à drie bouwlagen onder zadeldak met (al dan niet bepleisterde) lijstgevels uit 19de eeuw en 20ste eeuw, vaak als verbouwing van kleinere panden met oudere kernen: nummer 13 met bewaarde kern zie verankeringen en in de loop van jaren 1970 aangepaste lijstgevel; nummer 21 mogelijk met bewaarde kern doch in de loop van het eerste kwart van de 20ste eeuw verbouwde lijstgevel; nummers 48, 51 en 64 met bepleisterde 19de-eeuwse lijstgevel vermoedelijk met oude kern. Voorts kleinere breedhuizen van drie à vier traveeën en drie bouwlagen voorzien van lijstgevels met bepleisterd of bakstenen parement uit de 19de eeuw zoals nummers 50, 52, 54 (nok parallel aan Oude Zak), 57, 58, 59, 60 en 100, nummer 102 (1897), nummer 104 (1896) en nummer 116 met neoclassicistische accenten. Van circa 1900: nummers 14/ Spikkelboorstraat (1902) naar ontwerp van architect E. van der Beke, nummers 111, 113 en 121. Eenheidsbebouwing van verankerde baksteen (nummers 69-73) zoals nummer 39-41, twee huizen van drie traveeën van 1845; nummer 40-42 van drie bouwlagen, gebouwd in 1869 in plaats van twee trapgevels; nummer 70-76, vier woonhuizen van 1898, waarvan nummers 74 en 76 met later gewijzigde begane grond; nummer 71-73, reeks van oorspronkelijk vier analoge woningen van 1879, waarvan nummer 69 later verbouwd; soortgelijke nummer 77-85, eenheidsbebouwing van vijf woningen van 1899; nummer 78-82, geheel van drie panden, opgetrokken in 1885 (twee bouwlagen) en in 1886 verhoogd; nummer 84-94, eenheidsbebouwing van zes huizen van 1882; nummer 91-93 eenheidsbebouwing met drie panden van 1908, met typerend gebruik van geglazuurde baksteen; nummer 95-97 van 1910. Voorts breedhuizen uit het eerste kwart van de 20ste eeuw met historiserende inslag, al dan niet neobarok-getint: nummer 18 van 1934 naar ontwerp van architect J. De Jonghe (Brugge) in plaats van lijstgevel; nummer 28; nummer 49, resultaat van verfraaiende ingreep naar ontwerp van architect M. Vermeersch (Brugge); nummer 36, gedateerd "1928" naar ontwerp van zelfde architect; nummer 62, oorspronkelijk uit de 17de eeuw doch zwaar verbouwd in 1962; nummer 66 van 1927 naar ontwerp van architect E. Schelstraete (Brugge) in plaats van neoclassicistisch atelier van beeldhouwer H. Pickery; nummer 101, zogenaamd "DE ZON ENDE MAAN" zie cartouche-opschrift, gedateerd "1909" en deels gerealiseerd door architect T. Raison (Brugge), nummer 103 van 1902 naar ontwerp van architect Van Driessche (Brugge); nummer 123/ Gulden Vlieslaan, zogenaamd "VILLA 'T GULDEN VLIES" zie cartouche, schuingericht neobarok hoekpand, gebouwd in 1892 naar ontwerp van architect T. Raison (Brugge). Nummer 27 in neo-18de-eeuwse stijl. Nummer 31 als resultaat van historiserende verbouwing in 1928 naar ontwerp van architect L. Goormachtigh (Brugge), mogelijk met oudere kern.

In mindere mate diephuizen van twee à vier traveeën en twee à drie bouwlagen onder al dan niet afgesnuite zadeldaken. Sommige oorspronkelijk voorzien van puntgevel, in de loop van de 19de eeuw vervangen door bepleisterde lijstgevel zoals nummers 4-6 in 1868 (eertijds twee puntgevels), nummer 7 in 1890 en nummer 23 in 1880. Nummers 3 en 5 met verankerde trapgevels zijn respectievelijk in 1873 en 1876 gebouwd in plaats van lijstgevels. Andere panden zijn in de loop van de 20ste eeuw voorzien van historiserende gevel zoals nummer 8 van 1929 naar ontwerp van architect P. Willems (Brugge) en nummer 9 in 1922 (mogelijk helemaal herbouwd). Nummers 87-89, twee panden in neobarokstijl respectievelijk gebouwd in "1908" en "1909" (zie jaarstenen); nummer 87 waarvan het grote venster boven erker op tweede bouwlaag schilderatelier van Rommelare situeert (zie supra); voorts cartouches met opschriften "DOOR GUNST / DER KUNST" en "VRIJHEID / BLIJHEID" (nummer 89). Nummer 118, smalle, eclectische puntgevel met breed en twee smallere openingen. Nummer 30, zogenaamd "KUNSTSMEDERIJ BONHEURE" - zie smeedijzeren uithangbord, samenstel met weinig vernieuwende baksteengevel, resultaat van restauratie van 1937 naar ontwerp van architect M. Vermeersch (Brugge). Nummer 37: kwaliteitsvolle nieuwbouw van 1997-2001 naar ontwerp van architect D. Reynaert (Oostende) gekenmerkt door strakke vormgeving en gebruik van crepi en aluminium voor de afwerking.