Van Augustijnenrei naar Sint-Clarastraat. Naamgeving zeker sinds 1327 naar een vooraanstaand burger en belangrijk geldschieter aan de stad die hier eind 13de eeuw woonde. Eerste standplaats van de augustijnen circa 1250 naast de zogenaamde "Sint-Maartenskapel" zie kaart uit Duclos geïnspireerd op Marcus Gerards (1562), mogelijk te situeren op de hoek met de Schrijversstraat (huidig nummer 56 bewaart hoekblokken van Doornikse steen). oostkant, tussen Augustijnenrei en Schrijversstraat, tot sloop (1813) in belangrijke mate ingenomen door het augustijnenklooster waarvan nummers 18-24 (voormalige boerderij?), wellicht nog een overblijfsel zijn. Ter hoogte van nummers 4-6-8 situeerde zich het zogenaamd "Huis Rome", in 1552 huis en atelier van de schilder Pieter Pourbus. Naast wonen eertijds ook een economische functie, zie magazijnen - onder meer het opvallende pand nummer 17. Enkele magazijnen worden in de loop van de 19de of 20ste eeuw tot huizen omgebouwd, onder meer in 1873 verbouwen van nummer 55 tot tweewoonst in plaats van magazijn met drie bouwlagen Ook handelshuizen, nummer 62 (1930) bewaart zijn gevelbrede cartouche. Voormalige koetshuizen en stallingen horende bij Sint-Jorisstraat of Augustijnenrei: enerzijds verbouwd tot woonhuis, onder meer nummers 29-31 (1897) voormalige stallingen van Sint-Jorisstraat nummer 22 en nummer 8 (1844) met lijstgevel in plaats van koetshuis horend bij Augustijnenrei; anderzijds als garages, nummers 11, 19-21 en 47. Heden voornamelijk woonfunctie. Toegang tot privé -parking van uitgeverij, zie Sint-Jorisstraat nummer 20, vervangt een bakstenen tuinmuur met spaarvelden van 1862-1863 naar ontwerp van architect I. Alleweireldt (Brugge). Nagenoeg recht straattracé met gekasseid wegdek. Divers straatbeeld met afwisselende bouwhoogten. Overwegend breedhuizen met lijstgevels - al dan niet bepleisterd of beschilderd - van respectievelijk twee à zeven traveeën en twee à drie bouwlagen onder zadeldak. Bebouwing opklimmend tot de 17de eeuw, onder meer het monumentale 17de-eeuwse pakhuis nummers 13 - 17. Nummers 11, 23, 25 en 37 hebben grotendeels hun 17de-eeuwse tuitgevels of dakvensters in dito gevels bewaard, nummer 1 met 19de-eeuwse lijstgevel heeft 17de-eeuwse kern. Verder weinig oorspronkelijke gevelopstanden onder meer door optrekken met één bouwlaag van lage huizen: onder meer het hoekhuis nummer 58 (1873), oorspronkelijk met dakkapel met rondboognis. Verder herleiden tot eenvoudige lijstgevels van tuit- of puntgevels nummers 2 - 2a (1844) heden met gevel van 1961, nummer 60 (1845) en nummers 39-41 (1886) of vervangen van dakkapellen door kroonlijst: nummers 43-45 (1849). Belangrijke schaalvergroting ter hoogte van nummers 29-31 en met rijker uitgewerkte gevels. Nummers 62 en 64 als enige diephuizen met respectievelijk 17de- en 18de-eeuwse trapgevel. In de loop van de 19de eeuw (onder meer in 1865 en 1872) vervangen van blinde muren en bouwen op kloostergrond, van rij arbeidershuisjes nummers 26-56, met doorlopende lekdrempels op de bovenverdieping en sommige met luiken op de begane grond. Weinig vernieuwende nieuwbouw uit 1961 in neo-18de-eeuwse stijl van de appartementsgebouwen nummers 14 en 15 respectievelijk naar ontwerp van architect W. Verlinde (Brugge) en R. Van Oyen (Brugge). Nummer 27: nieuwbouw van 1992 naar ontwerp van architect F. Delacourt (Brugge). Nummer 33-35, voormalig 19de-eeuws huis annex magazijn, wordt in het vierde kwart van de 20ste eeuw vervangen door nieuwbouw. Enkele consoliderende "Kunstige Herstellingen" nummers 11 en 64.