Van Carmers- naar Peperstraat. Oorspronkelijk Stuifzandstraat zogenaamd naar een soort van droog zand dat gemakkelijk tot stof wordt en opvliegt. Circa 1430 na het bouwen van de Jeruzalemkerk in opdracht van Anselmus Adornes gewijzigd in Jeruzalemstraat. Rechte gekasseide straat resultaat van rooilijnwijziging vastgelegd bij Koninklijk Besluit van 26 maart 1870. Aan de westzijde tussen nummers 48-50 de Sint-Annakerk met daarvoor een graspleintje omzoomd door hagen. Tot 1739 locatie van het rasphuis.
Bebouwing opklimmend tot de 16de eeuw. Heden heterogene scenografie met zowel herenhuizen als arbeiderswoningen. Enerzijds diephuizen van twee à vier traveeën en twee à drie bouwlagen onder zadel- of schilddak. Anderzijds breedhuizen van twee à dertien traveeën onder schild- of zadeldak, al dan niet afgeknot. Weinig oorspronkelijke gevelopstanden onder meer ten gevolge van 19de-eeuwse aanpassingen met betrekking tot muuropeningen. Nummer 13: een 17de-eeuws pand met oorspronkelijke bolkozijnen op bovenverdieping die in 1850 werden verwijderd. In de loop van de 19de eeuw bouwen van arbeiderswoningen soms opgevat als eenheidsbebouwing zie nummers 10-14 (1878), 20, 23, en enkele eenvoudige lijstgevels al dan niet bepleisterd of beschilderd zie nummers 28-32, 31, 36-40, 42 (circa 1880), 45, 54 (1864), 62 (1839)-64. Achter de bepleisterde 19de-eeuwse lijstgevels gaan vaak oudere kernen schuil zie nummer 20 met 17de-eeuwse balklagen; nummer 43 een 17de-eeuws pand zie bewaarde balken en achtergevel. Enkele panden imiteren vroegere voorbeelden van de gotische of de barokke bouwstijlen. Nummer 51 van 1911 in neobarokke stijl vervangt twee huizen, links een 17de-eeuwse trapgevel en rechts een gotische puntgevel met een geveltop voorzien van een overkragende spitsboog die verwijst naar de soortgelijke houten geveltoppen. Nummer 7 met vernieuwde gevel van 1952 met behoud van oudere constructie elementen. Nummer 8 met gevel van 1957 en achterhuis met bewaarde oudere elementen. Achter sommige vernieuwde gevels gaan oude kernen schuil zie nummer 8 een bakstenen tuitgevel vernieuwd in 1957 met behoud van de 17de-eeuwse kern zie dakconstructie en witstenen schouw; nummer 15 met behoud van 16de-eeuwse (?)-achtergevel voor- zien van venstertje in accoladeboognis, nummer 35 met voorgevel van 1937 doch met behoud van balklagen en dakconstructie. Voorts nieuwbouw geïnspireerd op oudere voorbeelden onder meer: nummer 22, nummer 29 van 1972 als reconstructie van een 17de-eeuws huis, nummer 35 van 1937 met bewaarde balklagen en dakconstructie; nummer 48.
Dienst Infrastructuur en Ruimtelijke Ordening Brugge, Rooilijnwijzigingen, 26 maart 1870.
Dienst Monumentenzorg en Stadsvernieuwing Brugge, Fiche, juni, augustus en oktober 1974.
Stadsarchief Brugge, Bouwvergunningen, nummer 71/1878, nummer 246/1911, nummer 187/1972.
DEVLIEGHER L. 1975: De huizen van Brugge, Kunstpatrimonium van West-Vlaanderen 2-3, Tielt, 148-152.
Bron: GILTÉ S., VANWALLEGHEM A. & VAN VLAENDEREN P. 2004: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Stad Brugge, Middeleeuwse stadsuitbreiding, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 18nb Noord, Brussel - Turnhout. Auteurs: Gilté, Stefanie; Vanwalleghem, Aagje; Van Vlaenderen, Patricia Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)