Van Carmers- naar Snaggaardstraat, gekasseide straat met recht tracé. Eertijds "Corte Raemstraat" zogenaamd naar de voormalige ramen ten behoeve van de lakenbereiders. Huidige naamgeving naar het huis "Het Rode Peerd". Vanouds een woonstraat, op het plan van Marcus Gerards (1562) weergegeven als een dicht bebouwde straat met zowel breed- als diephuizen.

Nu vrij homogeen straatbeeld met woningen van één à twee bouwlagen en telkens twee traveeën. Oudste bebouwing opklimmend tot de 17de eeuw. Talrijke bouw- en verbouwingsactiviteiten in de loop van de 18de tot de 19de eeuw. Op het einde van de straat vervangt 19de-eeuwse eenheidsbebouwing een ommuurde tuin zie nummers 46-56, ensemble van 1836 bestaande uit zes woningen van twee traveeën en één bouwlaag, oorspronkelijk alle voorzien van een blind bovenlicht. Ook hoger optrekken van lage huisjes zoals nummers 4-8 in 1838 voorzien van een bovenverdieping met blind venster in de deurtravee; de afgeschuinde dagkanten van de deur en de benedenvensters refereren aan de vroegere woningen van één bouwlaag. Nummers 7-13 oorspronkelijke 17de-eeuwse eenheidsbebouwing met gemeenschappelijke geveltop wordt in 1839 vervangen door een ensemble van zes woningen van twee traveeën en twee bouwlagen. Anderzijds vervangen woonhuizen van één bouwlaag oudere panden. Tussen nummers 19-21 wordt het steegbeluik fort "Pruttelinge", gebouwd in 1837 en gesloopt na de Tweede Wereldoorlog. Nummers. 44-54 behoren tot een huizenreeks van 1839, oorspronkelijk alle voorzien van blind venster boven de deur. Nummer 3, nieuwbouw van 1996, neemt de plaats in van een reeds vroeger afgebroken 17de-eeuwse trapgevel met typische barokkenmerken zoals onder meer speklagen ter hoogte van de onder-, tussen- en bovendorpels en geblokte omlijstingen en ontlastingsbogen. Ook weinig vernieuwende nieuwbouw op de vrijgekomen gronden van de Aigle Belgica die oorspronkelijk van de Ropeerdstraat waren afgesloten met een bakstenen muur.