De huidige bebouwing omvat verscheidene hoeven in baksteenbouw, doorgaans onder zadeldaken (Vlaamse en mechanische pannen) uit eind 19de - begin 20ste eeuw. Sommige zijn als nederzetting aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) en in de Atlas van de Buurtwegen 1846. Het merendeel was aanvankelijk in vakwerk met lemen vullingen confer sporen van het oude stijl- en regelwerk.

De complexen zijn heden U-vormig (nummers 71 en mogelijk 28, 30 A/ Kerkveldweg), met verspreide bestanddelen (nummer 50), L-vormig (nummers 54 en mogelijk 70), langgestrekt (nummer 60) en van een onbepaalde vorm (nummers 63-65, erf niet toegankelijk). Nummer 30 A, de zogenaamde Lambrechtshoeve, dateert van 1724 (voormalige jaarsteen in schouw), werd in 1924 in baksteen heropgebouwd en herbergde tijdelijk de zogenaamde Libekesmolen, een molen met als krachtbron een mazoutmotor.

Nummer 71, vroeger in vakwerk met lemen vullingen, is na een brand in 1936 weer uit baksteen opgetrokken.